Dag 2 van 500 kilometer door Nederland
Het langste natuurpad van Nederland: het Roots Natuurpad. Lang verhaal kort: bijna 500 kilometer in 19 dagen. Een feuilleton in tig delen. Dit is deel 2.
…Dag 2 van 500 kilometer door Nederland Meer lezen »
Het langste natuurpad van Nederland: het Roots Natuurpad. Lang verhaal kort: bijna 500 kilometer in 19 dagen. Een feuilleton in tig delen. Dit is deel 2.
…Dag 2 van 500 kilometer door Nederland Meer lezen »
En toen was het zover. Ik heb mijn collega online gedag gezegd. En ik heb voor de tachtigste keer mijn rugzak in- en uit- en weer ingepakt en gewogen. Alles klaar? Gaan met die banaan. Lang verhaal kort: bijna 500 kilometer in 19 dagen en vrij wisselvallig weer gewandeld. Hieronder zal ik per dag vertellen en in beeldjes laten zien hoe dat ging. 19 Dagen; zet U schrap, dat wordt een feuilleton in tig delen.
…Dag 1 van 500 kilometer door Nederland Meer lezen »
Zuslief en ik (of eigenlijk vooral ik) beheren een account op Instagram waar we foto’s plaatsen van onze alterego’s: Hiking Sisters. Laten we zeggen dat dat onze trailname is: Hiking Sister 1 en Hiking Sister 2, waarbij de getallen vooral duidelijk maken wie de jongste van ons tweetjes is 🙂 Zij dus.
Dat Instagram is een wonderlijk fenomeen. Onnavolgbare algoritmes bepalen wat er in je tijdlijn tevoorschijn komt en de reclame vliegt je om de oren. Heel veel meer dan likes (klik op het ♥) geven met hier en daar een incidentele reactie, is alles wat er gebeurt. Soms is er interactie via de stories en lijkt er op de achtergrond een ware chat te ontstaan met een daadwerkelijke uitwisseling van informatie. Je kan wel stellen dat die hele toestand van influencing niets lijkt op het oorspronkelijke bloggen, maar wat wel grappig is, is dat het daar zijn oorsprong vond:
Influencer-marketing kwam oorspronkelijk voor op zogenaamde blogplatformen. Deze werden gebruikt door bloggers om gesponsorde inhoud met het publiek te delen. De inhoud van zulke posts bestond voornamelijk uit een beoordeling van een product of service. Hierbij kwam het merk steeds prominent naar voren. Niet dat ik ooit een cent kreeg voor eventuele reclame die ik maakte op mijn web-streepje-log.
Op dat Instagram hebben we inmiddels iets meer dan 1700 volgers. Is dat veel? Nee, dat valt reuze mee.
En ergens bekruipt me het gevoel dat we er iets meer mee zouden kunnen doen dan tot op heden het geval is. Het domein was (tot vanmorgen) nog vrij, maar inmiddels niet meer, want ik heb ‘m zojuist aangeschaft.
Ja sorry hoor. Want over 14 dagen start de wandeling. Het gaat alweer over wandelen. Buiten heerscht nog immer Covid. We mogen nog niks en voor het eerst met Koningsdag geen vlag want geen feest. Dus wat kan een mensch dan? Wandelen en schrijven over wandelen dus. Bovendien kreeg ik nog geen prik. En echt he, ‘prik’. Wie verzint het? Zit ergens in Den Haag een ambtenaar die denkt: ‘We noemen de vaccinatie een prik. Want het plebs begrijpt het woord vaccinatie niet. Of het plebs heeft weerstand tegen het woord vaccinatie. Als we het prik noemen, klinkt het niet zo eng en wordt het beter geaccepteerd’. ‘Heb jij je prik al gekregen? Nee, ik moet nog voor mijn prik’. Aaargh!
…Nog 14 dagen te gaan Meer lezen »
Af en toe duik ik in mijn stamboom. De kant van mijn vader trekt het meest. Die is namelijk het meest rechttoe rechtaan. De kant van mijn moeder is een stuk ingewikkelder door geheimen, verschillende vaders, onechte kinderen, mensen die niet meer met elkaar praten en meer van dat soort toestanden. Dat levert ongetwijfeld mooiere verhalen, maar is een stuk moeilijker uit te zoeken. Over de kant van mijn vader. Ik ben daar vastgelopen rond het jaar 1600. De laatst beschreven Smits is (Jan) Mathijs (Matthijs) Jansz (Janssen) (Smits). Hij zou gehuwd zijn geweest met Trijntgen (Trijnken, Trineken) Janssen die mogelijk een dochter was van Jacob Janssen.
Met redelijke zekerheid is te stellen dat zijn kleinzoon Matthijs Smits, meester metselaar was. Hiervan heb ik destijds in het Bossche archief een gevelsteen mogen aanschouwen. De vader van deze Matthijs, Jan Matthijsen Smits, was ook meester metselaar: ‘Jan Matijs(sen) Smits) meester metselaar te ’s Hertogenbosch, deken van het gilde van metselaars en timmerlieden aldaar. Maar dan loopt het vast. Wie is zijn vader? Waar kwam hij vandaan en met wie was hij getrouwd? En waar vinden we het bewijs zodat we er zeker van zijn. Ik ben niet alleen in mijn zoektocht naar aanknopingspunten. Een hele groep nakomelingen treft elkaar soms op het forum van het BHIC. Onze laatste verovering is een scan van de Staten Generaal waarin deze ‘stamvader’ benoemd wordt tot Vorster van Schijndel. Commissieboeken van de Staten-Generaal, inventarisnummer 12273, folio 23 verso:
Vertaald: Commissie voor Mathijs Janssen, als vorster van Schijndel in de meijerie van ’s Hertogenbosch. De Staten Generael der vereenichde Nederlanden, allen den geenen die desen sullen zien ofte hooren lesen, saluyt. Doen te weten dat wij om ’t goet aenbrengen ons gedaen van den persoon van Mathijs Jansz, oock van sijner vroomicheijt ende bequaemheijt, denselven gecommitteert, gestelt, gemaeckt ende geordonneert hebben, gelijck wij hem committeren, stellen, maecken ende ordonneren mits desen in het ampt van vorster van Schijndel in de meijerie van ’s Hertogenbosch. Gevende hem volcomen last, macht, ende bevel, het selve vorsterampt te aenvaerden ende bedienen, op alsulcken voet als het selve voor desen ende tot noch toe bedient is geweest. Waerop ende van hem wel ende getrouwelick hierinne te quijten, den voornoemden Mathijs Janssen gehouden wert te doen aen handen van den schoutet van het quartier van Peellandt, den gewoonlijcken eedt, ’t welck gedaen sijnde, lasten ende beveelen wij den hoochschoutet van ’s Hertogenbosch, ende de meijerie vandien, den voornoemden schout van Peellandt, als oock die van den gerichte tot Schijndel voornoemt, ende voorts allen anderen dien dit aengaen mach, den meergenoemden Mathijs Janssen het voorschr vorsterampt rustelick ende vreedelick te laten bedienen, sonder hem daerinne eenich hinder oft belet te doen. Gedaen in ’s Gravenhaghe, onder onsen cachette, paraphire, ende de signature van onsen griffier, op den twaelfden may XVIc een ende vijftich.
Hierin staat dus wel iets over de benoeming tot vorster en dus het bestaan van deze man. Nog geen bewijs dat hij degene is die ik zoek en of hij mijn stamvader is. Ik zoek nog even verder 🙂
Een vorster (ook: dorpsdienaar) was tijdens het feodale tijdperk een functionaris in het dorpsbestuur die onder meer de functie had van deurwaarder. De term was vooral in zwang in het Hertogdom Brabant. De vorster moest dagvaardingen bezorgen namens de schepenbank. Ook las de vorster vaak de besluiten van autoriteiten, zoals de hertog of de hoogschout, en had aldus de functie van gerechtsbode. Vaak was de vorster tevens een soort ordebewaarder en assistent van de schout. De functie van vorster stond dan ook in aanzien. Na de opheffing van het feodale stelsel werd een deel van de functies van de vorster overgenomen door de veldwachter (garde champêtre) – (bron: wikipedia)
Over metselaars en vorsters Meer lezen »
Al in de vorige post schreef ik over hoe het Roots natuurpad dit jaar ons alternatief wordt voor de west naar oost wandeling door Schotland. Op dat moment was ik al aardig op weg met het organiseren van de wandeling. De laatste puntjes worden op de i gezet. Wat dan nog rest, is om nog wat kilometertjes te oefenen, maar eerst nog even wat over die puntjes. Op de i dus. Hoe doe je dat nou? Op onze instagram krijgen we toch met enige regelmaat vragen over hoe dat nou werkt met zo’n meerdaagse tocht. Hier wat uitleg over hoe ik het aanpak.
…Organiseren van een meerdaagse wandeltocht Meer lezen »
Okee. De TGO Challenge is nu officieel verzet naar juni/juli 2021. Dan kan Zuslief en dus ook ik niet. Ook onze twee medewandelaars kunnen/willen niet in die periode. Dat betekent dat de 3 weken die ik vrij ben in mei óf teruggegeven worden aan Baas of ik verzin -zoals eerder aangegeven- iets anders. 3 Weken teruggeven gaat hem niet blij maken. Ik kreeg eind 2020 al de opdracht om in 2021 vooral dagen op te maken omdat ik er teveel heb. Nu kun je het aan mij overlaten om een uitdaging te vinden. Dat kan ik in een split-second. En in een paar dagen kan ik het óók nog helemaal uitwerken. Maar hee Thé, waar gaat het nou eigenlijk over?
…Langste natuurpad van Nederland Meer lezen »
Een van de zaken die ik hier nog niet genoemd heb, is mijn succesvolle doneeractie voor een buurt-AED. Want op 12 februari 2020, net voor alle Covid-sh*t losbarstte, maakte een app-je in de ‘veilige wijk app‘, dat ik het op me nam om de buurt te porren voor het financieren van een buurt-AED. Binnen 30 dagen een aardig bedrag bij elkaar krijgen via donaties van buren die ik niet eens allemaal ken. Het lukte gewoon. Uhh, wat?
Een doneeractie is eigenlijk niet meer of minder dan geld inzamelen en in dit geval voor een goed en gezamenlijk doel: de buurt-AED.
Een automatische externe defibrillator (AED) of hartstarter is een draagbaar toestel dat wordt gebruikt bij de reanimatie van een persoon met een hartstilstand (circulatiestilstand). Indien de hartstilstand het gevolg is van bepaalde levensbedreigende ritmestoornissen (ventrikelfibrilleren of polsloze ventrikeltachycardie) kan een elektrische schok van een AED het gestoorde hartritme doen stoppen. Dan krijgt het normale hartritme de kans om de controle terug over te nemen. In tegenstelling tot een gewone (manuele) defibrillator werkt een AED automatisch en kan zo ook door EHBO’ers, burgerhulpverleners en bedrijfshulpverleners gebruikt worden in een noodsituatie. AED’s worden daarom als eerste hulpmiddel geplaatst op openbare plaatsen. Het inzetten van een AED is een belangrijke schakel in de overleving van slachtoffers met een hartstilstand.
Als burgerhulpverlener sta je aangemeld bij het reanimatie-oproepsysteem HartslagNu. Bij een hartstilstand in je buurt krijgt je via je mobiele telefoon een oproep om naar het slachtoffer te gaan. Het oproepsysteem HartslagNu werkt via de meldkamer van 112. Zodra er een melding van een hartstilstand binnenkomt, krijgen burgerhulpverleners in de buurt een oproep op hun telefoon. In het bericht staat het adres van het slachtoffer en de locatie/pincode van een AED die zij onderweg kunnen ophalen. Elke dag krijgen 40 mensen in Nederland buiten het ziekenhuis een hartstilstand. De overlevingskans is het grootst als je iemand binnen 6 minuten reanimeert en een AED aansluit. Als elke minuut telt, is snelle hulp van levensbelang.
Via bepaalde sites, in mijn geval BuurtAED, haal je in 30 dagen samen met je buurt geld op voor een AED met buitenkast en 5 jaar service en onderhoud. BuurtAED is een initiatief van de Hartstichting en Philips. Gelijk bij de start van je actie krijg je een aanzienlijke korting van Philips. De korting is afhankelijk van welke AED en welke buitenkast je kiest. In mijn geval kreeg ik een korting van € 1.007,- op de totale prijs van € 2.667,- voor een kast met pincodeslot en een 5-jarig onderhoudscontract. Maar dat betekende dat ik mijn buurt nog wel zo ver moest krijgen om de overige € 1.660,- te doneren.
Energie, tijd en betrokkenheid, zoals eigenlijk met alles. Mailtjes, app-jes, flyers, nieuwsberichten en met name de geldstroom aan de gang houden. Veel bekendheid aan de actie geven en ook flink achter de laatste centjes aan zitten. Bereikbaar zijn, ook voor de mensen die geld contant wilden doneren. En de hulp van een aantal buren met de folders. Ook toen het geld binnen was en de AED met kast arriveerde in maart, moesten een aantal handige buurmannen hem ophangen en aansluiten. Dus ook daar heb je elkaar voor nodig. Sinds mei hangt de AED aan onze gevel en ben ik beheerder geworden van het apparaat en zijn kast.
Nee. Want hij moet ook nog kunnen worden ingezet. De effectiviteit van de AED is afhankelijk van de snelheid waarmee het ding kan worden ingezet. Hoe sneller je bij degene bent die een hartstilstand krijgt, hoe groter zijn/haar overlevingskansen zijn. Dat betekent dat er voldoende mensen in de buurt van de AED moeten wonen die zo’n AED kunnen gebruiken. Wat daarvoor nodig is, is het (jaarlijks) volgen van een reanimatiecursus (vaak gratis via zorgverzekeraar) plus aanmelden (en beschikbaar zijn) als burgerhulpverlener op HartslagNu. Nu ben ik in een vorig leven wel zuster geweest, maar toch heb ik me ook aangemeld voor een cursus en heb het pasje op zak.
Ja. Al drie keer sinds hij hangt. De eerste keer kwam de politie hem ongebruikt terugbrengen. De tweede keer waren mijn buurman en ik niet de eersten die bij een oproep verschenen; de reanimatie was al in gang met een AED van de politie. Maar twee weken geleden heb ik hem zelf ingezet bij een reanimatie bij één van mijn buren. Dat was wel een dingetje. Hoewel ik binnen de minuut ter plekke was, bleek dat de melder inadequaat reageerde aan de meldkamer, waardoor de feitelijke melding te laat was. De AED wilde dan ook niet meer schokken helaas. De buur is (of eigenlijk was al) overleden.
De omstandigheden waren tijdens de laatste inzet perfect voor het doel dat de buurtAED dient: snel ter plekke en de reanimatie starten. Als de melder adequater gereageerd had naar de meldkamer was het slachtoffer waarschijnlijk levend en misschien wel op eigen kracht de ambulance in gegaan, volgens één van de ambulanceverpleegkundigen.
De afgelopen decennia zijn de kansen op overleving bij een hartstilstand buiten het ziekenhuis flink gestegen. Midden jaren ’90 was de overleving 9 procent. Inmiddels is dit percentage gestegen tot bijna 25 procent. Meerdere factoren zijn van invloed op de overleving:
Onderzoek wijst uit dat 90% van de overlevers het ziekenhuis in een redelijke tot goede neurologische conditie verlaat. (Bron: Hartstichting.nl)
Doneeractie Buurtaed Meer lezen »
Afgelopen week verscheen een bericht op de Facebookpagina van de TGO Challenge:
Zelfs verzetten naar juni lijkt nog onzeker, omdat er ook in het Verenigd Koninkrijk voldoende versoepeling moet hebben plaatsgevonden. Ergens eind april, begin mei zal het duidelijker zijn. Maar ik ga ervan uit dat vliegen naar Schotland geen optie is voor een niet-gevaccineerde Nederlander. En dat ben ik. Want kijkend naar hoe snel er in NL gevaccineerd wordt -nu zitten we op 1,3 miljoen mensen, zal het voor mij wel even duren. Gezonde mensen in mijn leeftijdsgroep zijn (bijna) als laatste aan de beurt:
Daarnaast is het zo dat Zuslief de maand juni al is ingeroosterd voor haar werk. Als reizen wel kan, zou ik in principe nog alleen kunnen gaan. Immers ook Glastonbury Festival is voor 2021 afgelast. Maar een van onze medewandelaars gaat niet in juni lopen vanwege de midges en zonder Zuslief zie ik het ook niet zitten. Toch anders.
Dat betekent dat we opnieuw alle boekingen kunnen gaan verzetten. Hopen dat het nog een keer lukt met de vluchten van KLM. En daarnaast kijken voor een alternatief. In de vorige post schreef ik al over de Dolomieten als alternatief. Mag reizen naar het buitenland niet, dan overwegen Zuslief en ik om het Roots Natuurpad te wandelen. Dat is zo ongeveer het langste pad van Nederland met 456 kilometers over overwegend wandelpaadjes. Uitgaande van gemiddeld ongeveer 25 kilometer per dag, zouden we over het hele pad zo’n 18 dagen doen. Die 25 per dag moet kunnen. We zullen immers niet hoeven klimmen.
Aangezien het laatste scenario het meest aannemelijke lijkt, ga ik de voorbereiding voor de TGO Challenge even laten voor wat het is. Wellicht stort ik me op een voorbereiding op het Roots Natuurpad in de plaats. Ik moet toch wat?
Uitstel is afstel Meer lezen »
Het is bijna februari en covid is nog hier. Op dit moment zitten we in een lockdown met een avondklok. Zuslief ontving gisteren haar tweede Pfizer vaccinatie en kan er voorlopig tegen. Ze is als SEH-verpleegkundige essentieel en krijgt -terecht- voorrang. Ik ben eigenlijk best onbeduidend en mag achter aansluiten. Met het gestuntel van de EU in de deals met de farmaceutica in het achterhoofd, denk ik dat ik ergens tegen het eind van 2021 aan de beurt ben voor mijn vaccinatie.
Ali & Sue mailen regelmatig vanuit TGO headquarters met updates rondom de challenge. Ze vragen nog steeds mensen hun route in te zenden voor zover nog niet iedereen dat gedaan heeft. Maar ook bouwen ze een voorbehoud in. Het ziet er covid-wise ook niet zo goed uit voor mei. Er zijn Britse, Zuid-Afrikaanse en Braziliaanse varianten van het virus in omloop. En waar ik me ook zorgen over maak is dat het AstraZeneca vaccin, dat vooral in de UK gebruikt wordt, volgens het Robert Koch Instituut minder effect heeft bij mensen ouder dan 65 jaar. Uiteraard wordt dat in de UK, waar nu inmiddels zo’n 6 miljoen mensen zijn gevaccineerd, betwist. Geen idee of die effectiviteit nog van invloed zal zijn op het loslaten van de maatregelen te zijner tijd, we gaan het meemaken.
Wat de challenge betreft wordt er wel nagedacht over alternatieven. Natuurlijk kunnen we een jaar overslaan, maar liever niet. We kunnen de tocht ook verplaatsen naar juni of juli. Van Zuslief weet ik al dat zij in die periode niet kan. Een van onze Engelse medewandelaars zal dan ook niet meelopen en ik snap best waarom: midges. Hoe later in de zomer hoe meer dat er zullen zijn. Maar ja, alleen al het feit dat Zuslief niet later kan lopen, zal bij verplaatsen betekenen dat wij overslaan tot volgend jaar. Het zal toch in 2022 wel weer een beetje terug naar normaal zijn *doet schietgebedje*?
Koffiedik kijken. Want zo zien alternatieven er op dit moment uit. Maar, door een vage waas in de nabije toekomst kijkend, zouden we de volgende opties hebben:
Is de challenge afgelast, maar is reizen naar de UK en Schotland mogelijk, dan zou het kunnen zijn dat we de tocht alsnog gaan lopen. Dan maar niet georganiseerd, gewoon op eigen houtje. De vluchten zijn geboekt, de accomodaties tussendoor ook. Als die onverhoopt gesloten blijven, gaan we de hele tocht wildkamperen. Onze medewandelaars hebben al te kennen gegeven desnoods een keer naar de Hooglanden te rijden om her en der langs onze route eten te gaan verstoppen als herbevoorrading onderweg niet mogelijk is. In het allereerste geval zullen we eten voor twee weken moeten meenemen. Geen idee of dat realistisch is, maar ik gok dat dat niet nodig hoeft te zijn. We zullen vast ergens pakjes heen mogen sturen.
Gaat die hele tocht niet door omdat we niet naar de UK mogen reizen, maar wel elders binnen Europa, dan zou ik opnieuw naar de Dolomieten willen afreizen. Waarschijnlijk niet met Zuslief, maar wel met wederhelft. Hup de auto in en gaan met die banaan. Tentje mee om daar te kamperen en onderweg overnachten in de auto als een ander verblijf niet kan.
Met enige regelmaat maken Zuslief en ik wandelkilometers. Sinds kort ook weer met een volle rugzak om. Is het niet als training voor de challenge, dan wel om die coronakilo’s eraf te wandelen. Want ook nu weer geldt: alle kilo’s die er eerder af zijn, hoeven we niet mee te zeulen. Dat doen we in NL en als het even kan naar een gebied waar het niet al te druk is. Zo waren we laatst in het Mastbos in Breda en op de Amerongse Berg in de Utrechtse Heuvelrug. Beetje oppassen dat je niet op de hoofdpaden loopt. Kies je de kleinere paadjes, vooral die met veel modder, dan blijf je weg van de grootste meute. Het is een beetje behelpen. De Amerongse berg is met zijn 66 meter geenszins te vergelijken met Schotland. We kunnen nu de afstanden trainen, maar de hoogtes niet. Zodra het weer kan schieten we de Ardennen in, of de Eifel. Of pikken we een weekendje Dartmoor zoals in voorjaar 2020 eigenlijk al het plan was maar niet doorging. Ja, het is een beetje behelpen, maar we vermaken ons best.
TGO Challenge Windwak Meer lezen »