De wandeling is een uitdaging, maar het plannen van de route ook
Ons grote wandelavontuur is gedeeltelijk georganiseerd, maar het meeste is zelfvoorzienend. Een van de zaken die moet, is een akkoord op de door ons uitgestippelde route. Daarbij moeten we starten vanaf vooraf bepaalde startpunten en de finish is eveneens in vooraf bepaalde dorpjes. Tijdens de tocht worden we geacht minimaal 4 x in te bellen naar de organisatie om te laten weten hoe het met ons gaat; dat we niet verdwaald zijn. Feitelijk gaat het erom dat we nog leven, we lopen immers door vrij onherbergzaam gebied. De wandeling is een uitdaging, maar het plannen van de route uiteraard ook. Het begint met de reis, de vlucht, de accommodatie. De keuze van het dorp waarin we willen starten is daarbij belangrijk. Hoe komen we in dat dorp en is vanaf dat dorp een goede wandelbare route uit te stippelen? Het is als het uitstippelen van een rondreis. Als we de startplaats weten, kunnen we de weg ernaartoe regelen en wellicht een verblijf ter plekke. Als we de route weten en ook wat de behapbare stukken daarin zijn, dan weten we ook waar we moeten wildkamperen of waar we ons kunnen overgeven aan de luxe van een bed & breakfast of hotel met bijbehorend toilet en douche.
Waar we ook rekening mee moeten houden is de bevoorrading onderweg. Onherbergzaam als het er is, kun je niet zomaar overal boodschappen doen. Op welke dag en hoe laat komen we aan in zo’n dorpje. Is er een winkel of een hotel. Kunnen we daar iets kopen of is het handiger spullen er van te voren heen te zenden? Jullie willen niet weten hoeveel bookmarks ik inmiddels heb onder het tabje TGO Challenge. Ik gok een stuk of 50 en ze variëren van lichtgewicht tenten tot het zelf dehydreren van maaltijden tijdens een meerdaagse trekkingtocht. Het op- en uitschrijven van onze route hier op mijn webstek, maakt ook dat ik in mijn hoofd de route heb gelopen. Ik hoop zo goed voorbereid te zijn op de dingen die we gaan tegenkomen. Lastige dingen, maar ook bezienswaardige dingen.
Als startplek hebben wij gekozen voor Mallaig:
Een plaats aan de Schotse westkust, gelegen in de lieutenancy area Inverness. In 2011 had Mallaig 806 inwoners. Het dorp heeft een belangrijke vissershaven en veerhaven.
Vliegen op Glasgow is dan het handigst. Easyjet brengt ons van Amsterdam naar Glasgow, waarbij we net in de middag aankomen en voldoende tijd hebben om door te reizen naar Mallaig. Want vanuit Glasgow ben je niet zomaar in Mallaig. Gelukkig is er de meest prachtige verbinding die je je maar voorstellen kunt: de West Highland Railway Line met de trein door het prachtige Schotse landschap. Een 5 uur durende treinrit, die onze challenge direct een soort van vakantiegevoel geeft. Hoewel het gaat om een fysieke uitdaging, denk ik dat we hier zo’n geweldige ervaring gaan meemaken, dat het mooi is om die te omlijsten met -op zijn minst- het idee van vakantie. Die treinrit gaan we zeker doen.
Over bruggen en ferries
De challenge start op vrijdag 10 mei. Niet direct op de dag na aankomst op pad gaan lijkt ons fijn. We willen graag een beetje acclimatiseren. Dus we plannen ons vertrek vanuit Nederland eerder. We vliegen op de woensdag ervoor. Verblijf in Mallaig is noodzakelijk. En er was nog iets om rekening mee te houden. Vanuit het perspectief van routeplanning bleek namelijk uit verschillende informatiekanalen dat een route vanaf Mallaig naar het zuidoosten richting Sourlies niet haalbaar was, omdat daar een brug een tijdje geleden is weggehaald en er vooralsnog geen plannen zijn om een nieuwe te plaatsen.
The bridge across the River Carnach on the popular path between Sourlies bothy and Knoydart has been declared unsafe and is being removed. The Estate intend to erect a new, fixed span, bridge at the same spot but this may be subject to planning permission and it could therefore be a while before this can happen. Whilst it may be possible to ford the river upstream of the bridge, when the river is in spate, there is currently no safe means of crossing the Carnach.
Ook weer zoiets om aan te denken bij het plannen van een goede route. Als de route naar zuidoosten richting Sourlies niet kan, dan rest vanuit Mallaig de beste route naar het noordoosten. Maar omdat Mallaig een havenstad is, is de enige weg naar het noordoosten de ferry naar Inverie. Dat betekent dat op de startdag de mensen die voor Mallaig hebben gekozen als startpunt, eerst de ferry naar Inverie moeten nemen, om vanaf Inverie pas daadwerkelijk te starten. Wij dus ook. Zie hieronder een afbeelding van de route van onze eerste wandeldag. De rode pijl, dat moge duidelijk zijn, is de ferry van Mallaig (spreek uit: Malleej) naar Inverie.
Kaarten, kaarten en kaarten
Nog even over de kaart hierboven. Nee, we hebben geen verstand van het Schotse Hooglandschap of van de wandelroutes aldaar. Hoe beginnen we met het plannen van een route? Tja, boekjes, kaarten, websites, de kunst bij anderen afkijken. Het boekje wat ik al een tijdje in huis heb, eigenlijk sinds we met het idee spelen om met deze challenge mee te doen, is ‘Scottish Hilltracks’. Een klein boekje dat vol met wandelroutes en hun beschrijvingen staat. Zeer behulpzaam om ons een kickstart te geven. Er zijn gebaande paden en waarom zouden we daar niet gebruik van maken voor zo’n eerste keer? Vanuit een autorondreis had ik nog een grote-schaal landkaartje voor wat referentie en onderzoek op internet leverde een scala aan online (meest betaalde) routeplanning-apps op.
De maker van Engelse topo-kaarten: Ordnance Survey, geeft ook de mogelijkheid om op de mac een route te plannen. Na een gratis trial periode, heb ik besloten er een jaarabonnement op te nemen om de kaarten tot op detail te kunnen bekijken en met deze software onze route te plannen. Een export van de route naar een apparaat is gewoon mogelijk, maar de kaarten zijn ook op de iphone te downloaden. Zolang de batterij van de telefoon het doet, best wel handig. De kaart hierboven is een pdf van onze eerste wandeldag, gemaakt met die software van OS Maps. Die vertelt ons ook op welke hoogte we lopen en berekent de afstand die we afleggen. Maar met een route op papier of online weten we nog steeds niet hoe het er dan uit ziet. OS Maps heeft een layover van satellietbeelden, dat helpt enorm. Ook een site als Where’s the path is geweldig. Daar zie je op een kaart direct hoe de omgeving eruit ziet. Hieronder een afbeelding via die website van de plek waar wij de eerste nacht zullen wildkamperen.
Dag 1 van Mallaig (Inverie) naar Barisdale Bay
En hoe ziet die plek er dan uit op foto? Nou, kijk naar de foto hierboven. Verbeeld je dat daar ergens onze twee kleine tentjes staan. Hoe gaaf is dat?
Sensible
We zijn al even bezig geweest met plannen en gisteren hebben we onze route ingestuurd. Want als de route akkoord is, kunnen we ook de b&B’s onderweg gaan plannen en bedenken of en waar we pakketjes voor onszelf gaan heen sturen. Zojuist kwam dit heugelijke bericht vanuit de organisatie:
Your route sheet has landed safely – thank you for getting it done nice and early. We will send it off for vetting as soon as we can. It looks a sensible first time route and unless there is some huge bridgeless river to cross somewhere along it, you shouldn’t need any FWAs – but your vetter will look at it carefully and give you advice. We will be in touch again with the Vetter’s Comments in due course – there is a bit of a wait, but not too long.
Whoohoo!! So far so good! Wordt vervolgd.
