Het langste natuurpad van Nederland: het Roots Natuurpad. Lang verhaal kort: bijna 500 kilometer in 19 dagen. Een feuilleton in tig delen. Dit is deel 4.
Dag 4: Zuidlaren – Borger
Zuidlaren
Om half 8 waren we al ingepakt en stonden we onze tanden te poetsen in het sanitairgebouw. Nog even wachten tot de bakker om half 9 de broodjes had gebakken en we konden weer verder. Dag 4 was begonnen. Deze dag zou eindigen op Natuurcamping Borger. Bekend terrein; daar hebben we al eens eerder overnacht. Enfin, we vervolgden onze weg door de Drentsche Aa. Het Nationale park met dezelfde naam als het watertje dat er al eeuwen en eeuwen kronkelend doorheen loopt. We liepen hier ineens op het Pieterpad. Roots Natuurpad heeft dankbaar gebruik gemaakt van de al begaande paden. Leuk! We zagen opnieuw ooievaars in de weilanden die ongetwijfeld op zoek waren naar lekkere sappige kikkers. Het was een grijze ochtend. Geen zon, veel lage bewolking.
Gasteren
Dat het in de weken voordat wij startten heeft geregend, merkten we ook hier tussen Gasteren en Taarlo bij het Gasterse Diep. We moesten een kruip-door-sluip-door drassig stuk door. Er waren stapstenen en mensen voor ons hadden her en der takken gelegd, maar dit alles voorkwam niet dat we natte en modderige voeten liepen. Ach, we zijn wel erger gewend. Het leverde hilarische momenten op en op enig moment zelfs de slappe lach. Op een van de bankjes die we tegenkwamen pakten we even een pauze en een Snickers en legden onze schoenen en sokken te drogen. Het is bovendien gewoon lekker voor de voetjes om af en toe de schoenen eens uit te doen.
Balloërveld
Na het Gasterse Diep lopen we naar het Balloërveld. Wikipedia zegt hierover:
Het heideveld ligt op een hooggelegen plateau tussen de dalen van het Looner Diep en het Rolderdiep. Bijzonder is dat de heide als onderdeel van het Nationaal Beek- en Esdorpenlandschap Drentse Aa samen met de omringende beekdalen als reservaat kan worden beheerd. De overwegende heide- en vergraste heidebegroeiing wordt spaarzaam afgewisseld met veenmeertjes, wat plukjes dennenbos en kleine zandverstuivingen her en der. De Herders van Balloo beweiden in opdracht van Staatsbosbeheer het Balloërveld. Het veld wordt doorkruist met een netwerk van zandwegen en karrensporen die deels nog dateren van voor de middeleeuwen. Archeologisch onderzoek heeft er grafheuvels, een urnenveld en resten van akkerbouw uit de ijzertijd, alsmede vondsten die duiden op steentijdbewoning aan het licht gebracht.
De schaapskudde van het Balloërveld is met 400 Drentse Heideschapen de grootste kudde van Drenthe. De schaapskooi staat direct naast het Informatiecentrum aan de rand van het natuur- en heideveld. Daarop is ook steeds te zien waar de kudde zich begeeft. Ook is er dagelijks een moment dat de herder er is en vragen kan beantwoorden. Leuk, maar wij hebben niets gepland en hoopten op een toevallige ontmoeting met een Drents heideschaap. Het Drents heideschaap is waarschijnlijk het oudste schapenras in West-Europa. Migranten brachten het ras waarschijnlijk vanuit Frankrijk mee naar Nederland, waar het al vanaf 4000 v.Chr voorkomt, met name in Drenthe. Wij hebben geluk want we kwamen inderdaad de hele kudde tegen. Mét herder. Geweldig om te zien.
We liepen verder en passeerden ‘de Baak’. Het kunstwerk van stenen (aan het Pieterpad, want dat is pad waar we op dat moment op wandelden) is een markeringsteken voor wandelaars die daarop het aantal nog te wandelen kilometers kunnen aflezen. Het kunstwerk is gemaakt door kunstenaar Arie Fonk uit Rolde. Hij gebruikte er zestig zwerfkeien voor, die samen goed zijn voor veertig ton. De grootste steen, met daarop de afstanden tot Pieterburen en de Sint Pietersberg in Maastricht, weegt zomaar even zes ton.
Rolde
We liepen Rolde in. Tijd voor lunch. Aan een (vanwege de hunebedden) vrij druk fietspad besloten we op een bankje een broodje geitenkaas te eten. Zuslief dacht even haar nieuwe mesje in te wijden en sneed prompt in haar hand. EHBO!! Gelukkig viel het allemaal mee. Scherp was het mesje zeker. Nadat we hadden vastgesteld dat we niet naar de spoedeisende hulp hoefden 🙂 en we onze broodjes op hadden, liepen we verder naar…de hunebedden D18 van Rolde. Enigszins teleurgesteld omdat iedereen tamelijk respectloos op en in de hunebedden zat en stond, liepen we door. Onder de oude spoorlijn (nu N33) door en via Landgoed Kleuvenveen. De lucht werd donkerder, maar de regenbui passeerde ons net, gelukkig. Ineens zagen we daar een bordje met een wegwijzer van het Roots Natuurpad. Nou ja zeg! Het eerste teken op onze route. Grappig.
Borger
Langzaam maar zeker kwamen we op bekend terrein, dat van Natuurcamping Borger, waar we even later ook aankwamen. We regelden onze reservering en zochten ons plekje op. Het was druk, veel drukker dan de eerste keer dat we er waren. En of het door Covid kwam, geen idee, maar het barstte er van de campers. Ander volk ook dan anders op een natuurcamping. Dit keer waren er allemaal mensen met gestelde campers en luifels, gezellige lantaarntjes en mooie kleding. Zéér instapic-waardig, We zetten onze tentjes op, regelden een houten kabelspoel als tafel en kregen boomstammetjes van de buren. Die overigens het halve terrein hadden ingepikt en zich bezwaard voelden dat wij op de grond moesten zitten. Nou ja, uiteindelijk toch aardig. We stelden vast dat een kampvuur er niet in zat dit keer, want er was geen hout (meer). Dan maar zonder. Telefoonsignaal is daar ook niet. Wel konden we een wasje doen in het sanitairgebouw. Vraag was alleen wel of de was in deze nacht zou drogen. Maar dat was een zorg voor de volgende morgen. Dag 4 zat er op.
