Het langste natuurpad van Nederland: het Roots Natuurpad. Lang verhaal kort: bijna 500 kilometer in 19 dagen. Een feuilleton in tig delen. Dit is deel 5.
Dag 5: Borger – Hijken
Borger
We vertrokken weer lekker vroeg om op weg te gaan naar Westerbork. Onze was was nog niet droog. Dus we hebben de sokken, onderboeken, hemdjes en handdoekjes aan onze rugzakken gehangen. In de hoop dat het lang genoeg droog zou blijven zodat het al wandelend kon drogen. Ook in Westerbork zijn we al eens geweest in het kader van onze concentratiekamptripjes. We liepen nog steeds door de Drentsche Aa. We kwamen een mevrouw tegen met een enthousiaste hond. Het blijkt een Hovawart te zijn. Wij hadden er nog niet eerder van dat ras gehoord. Het was een lief beest.
Westerbork
Op Westerbork aflopend ontmoetten we een echtpaar dat ook aan de wandel was. Ze wandelden een weekend en overnachtten in hun camper. Ze waren heel geïnteresseerd in wat wij deden. Zoals de meeste mensen die we tegenkomen overigens. Zoals ik al schreef zijn we eerder in Westerbork geweest. De radiotelescopen van de sterrenwacht en de uitkijktoren zijn een ding, maar het voormalig kamp blijft toch echt indrukwekkend. Verplichte kost. Kun je niet naar Polen, Duitsland of Tsjechië, ga dan in ieder geval een keer naar de voormalige kampen in Nederland.
De lucht was grijs, niet koud, maar regelmatig checkten we toch even hoe het stond met de buien. Die gingen gelukkig steeds aan ons voorbij, hoewel het in de rest van noord-Nederland aardig nat was. We lunchten in Hooghalen: lekker een mosterdsoepje in een redelijke drukke tent. We liepen heel veel in de natuur, maar de drukte was nooit ver weg. Tja, zo is Nederland. Onze gewassen kleiding bleek inmiddels droog. Yeah! Dat kon weer lekker fris en droog terug de rugzak in.
Hijken
Van Westerbork gingen we weer op pad naar Hijken. Via het Oranje kanaal en bosgebied Hart van Drenthe. Onze eindbestemming van die dag was een minicamping: De Tuinfluiter (SVR). Een kleine leuke camping aar voornamelijk ook een werkend boerenbedrijf. We kregen een superhartelijke ontvangst en mochten in geval van regen gebruik maken van de overkapping. We kregen een rondleiding over het bedrijf en een beker verse volle melk mee, zó van de koe. Boerengastvrijheid. Geweldig.
Er bleken meer gasten op de camping. Vaste gasten, want de overkapping werd in de avond omgetoverd tot een gemeenschappelijke ruimte mét haardvuur. Alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Veel verhalen en reuzegezellig. Deze kleinschaligheid heeft toch weer een heel andere waarde dan zo’n mega familiecamping. We gingen echter op tijd slapen en de oordopjes dienden als filter tegen het geluid in de overkapping. Dit was weer een goede dag. En: wat is Nederland mooi!
