Een hele lieve collega zegt altijd: “Iets is altijd ergens goed voor.” Gelijk heeft ze. Je ziet het niet altijd direct, maar het doel van alles komt uiteindelijk in zicht. Dat familiegedoe nog niet hoor, maar de onrust die het in mij veroorzaakt, maakt dat ik weer ga graven in herinneringen. Gelukkig heb ik veel herinneringen hier op het blog vastgelegd.
Bovendien ligt daar nog steeds het project ‘Boek’. Een bestseller zal het niet worden, maar als ik de geschiedenis van ons gezin vanuit mijn perspectief kan beschrijven, zal ik gelukkig zijn.
Maar first things first. Omdat ik nogal ondersteboven was van hoe volwassenen met elkaar omgaan, wilde ik mijn laatste blog uitprinten en opsturen met de kerst. Waarom met de kerst? Geen idee, dat kwam zomaar in me op. Ik heb uiteindelijk niet gewacht tot de kerst. In overleg met zuslief heb ik het gewoon gedaan. Wat er ook van moge komen. Maar onder het mom van practice what you preach, vond ik dat ik in ieder geval feedback moest geven.
Moest? Ja. In elke opleiding die ik heb gedaan, kwam namelijk het Johari-venster ter sprake. Heel in het kort:
De vier kwadranten
Het Johari-venster heeft vier kwadranten:
| Bekend aan jezelf | Onbekend aan jezelf | |
| Bekend aan anderen | Open Ruimte | Blinde Vlek |
| Onbekend aan anderen | Verborgen Gebied | Onbekend gebied |
- De open ruimte is aan beiden bekend, hier kan over gecommuniceerd worden.
- De blinde vlek is wel bekend aan anderen, maar niet aan jezelf. Voorbeelden hiervan zijn als iemand vaak een bepaald stopwoord gebruikt, of als iemand een slechte adem heeft.
- Het verborgen gebied houden mensen bewust verborgen voor anderen.
- Het onbekende gebied is zowel voor jezelf als voor anderen onbekend, en daarmee geen onderwerp van communicatie.
Gebruik van het Johari-venster
Het Johari-venster geeft zicht op waarover je communiceert en hoe je je aan anderen presenteert. In het algemeen is het in een vertrouwde relatie goed om de open ruimte zo groot mogelijk te maken. Dat kan op twee manieren:
- door feedback te vragen van anderen verschuift ruimte van de blinde vlek naar de open ruimte, en
- door open te communiceren verschuift ruimte van het verborgen gebied naar de open ruimte
Je hoeft echter niet alles blindelings te communiceren. Het kan handig zijn om bepaalde zaken (nog) niet te communiceren, bijvoorbeeld als het gaat om
- vertrouwelijke informatie, waarbij je niet zeker bent of de ander dit voor zich kan houden,
- zaken waarvan je inschat dat de ander er niet (goed) overweg mee kan, of
- als het de ander niet aangaat, bijvoorbeeld het vrijgeven van seksuele geaardheid of geloof tijdens een sollicitatiegesprek.
Kortom: aan de hand van het Johari-venster kom je te weten welke eigenschappen van jou openbaar zijn en welke eigenschappen niet.
Dus ja, ik vond ik dat ik in ieder geval feedback moest geven. Ik heb het namelijk niet ontvangen en zoals je in het venster ziet, blijft communicatie dan altijd lastig. Om te voorkomen dat de ander in eenzelfde situatie komt, geef ik (graag) feedback.
Onverwacht resulteerde dit toch in een afspraak die nog plaats moet hebben. Fijn. Al was het maar omdat sommige informatie sinds 13 jaar een eigen leven is gaan leiden. Met die wetenschap in mijn achterhoofd ontstond een behoefte aan het bundelen van relevante informatie. Maatje A5, dubbel geprinte pagina’s en alle uit de categorie: herinneringen, mijn vader en mijn moeder. Het is een klein bundeltje van 34 pagina’s geworden. Op die pagina’s staan dierbare herinneringen, anekdotes, foto’s. Fijn om weer eens terug te lezen. Leuk om te bundelen als een soort eerbetoon aan mijn ouders. En bovenal: een leuke bezigheid op een druilerige zondag. Ik was weer van de straat.
Nu dat projectje af is, is het tijd om weer verder te gaan met ’t Boek. Ook dat wordt een mix van verhalen en foto’s en andere wetenswaardigheden. De vraag is alleen hoe uitgebreid ik het ga vast leggen. Al schrijvende komen er allerlei details naar boven drijven en ik weet niet of ik die allemaal ook op wil nemen in ‘het boek’. Ik word bovendien ook absoluut niet gehinderd door enige kennis van professioneel schrijven, maar ik heb de hoop dat het ooit goed gaat komen. Ik heb er in ieder geval weer even zin in om verder te schrijven. En zoals mijn moeder zei: “Wie schrijft, die blijft!”