Parachutes
In a haze, a stormy haze,
I’ll be around, I’ll be loving you always, always,
Here I am and I’ll take my time,
Here I am and I’ll wait in line always, always
Parachutes door Coldplay
Wet Cat
Jawel en zal ik dan toch maar vertellen hoe dat komt? Dit (zie foto) is namelijk het gevolg van haar tot in de botten pijnigende gemiauw. Om gek van te worden! Aangezien Mevrouw Bengaal van haar achternaam heet, is het haar niet altijd kwalijk te nemen. Vergelijk met Mevrouw Siamees, ook h··r stem is niet altijd loepzuiver. En ik weet het. Feedback geef je op gedrag dat veranderd kan worden. En toch deed ik het: ik heb Mevrouw Bengaal onder de douche gezet. En tegen alle verwachtingen in helpt het. Ze is stil. Voor nu.
School
“…Ik wil jullie informeren over de start van het nieuwe collegejaar, vooral over de afstudeervariant HRM waar jullie voor gekozen hebben. We beginnen het jaar met een driedaagse werkconferentie in Conferentiecentrum Bovendonk te Hoeven (N.B.). Deze zal plaatsvinden op 30 en 31 augustus en 1 september…”
*zucht*
Ik ben nu al weer aan vakantie toe geloof ik.
Schone lei
Okee, irritatie voorbij. De oplossing? XP er opnieuw op. Op zich niet helemaal verkeerd, want nu is mijn pc weer helemaal schoon en snel. Het eerste wat ik zodirect ga doen, is een nieuw image maken. En nee, ik stel het niet uit. Okee, tot na het eten dan, want ik moet nog eten. Mijn apparaatbeheer geeft weer apparaten aan en mijn computer geeft linea recta iconen. Niet dat trage gezeur. He, heerlijk!
Allemaal heel erg bedankt voor het meedenken!
Update 28 augustus 2004:
De afbeelding is mijn
nieuwe verse bureaublad,
lekker schoon!
Bloed, druk en ruzie
Zo.
Druk druk druk.
Ik mag van baas drie weken heen en weer naar Amsterdam voor een klusje. Dat betekent dus zeker zo’n twee à drie uur reistijd per dag extra. En in plaats van vijf uur ’s middags pas om half zeven ’s avonds thuis. Maar ach, tis een leuke klus. Alleen moest ik vandaag ook naar de bloedbank voor de 4-wekelijkse plasmadonatie. En zo ga je dus binnen een half uur na thuiskomst opnieuw op pad om pas uiteindelijk om half negen en 650 ml lichter op de bank te ploffen. Which reminds me: Geven jullie al bloed?
En ik heb ruzie met de pc. Of niet. Of wel. Ik weet het niet. Het ding doet raar. Heb gisteren als een idioot een backup gemaakt, want ik vertrouw het voor geen meter. Mijn devicemanager is ineens leeg; blanco scherm. De windows-update doet het ook niet meer. De firewall en Norton draaien gewoon zoals ze dat deden en een scan door Housecall of Spy-bot levert ook niets op. Plug and Play staat aan (ik heb natuurlijk ook internet al afgestruind naar mogelijke oorzaken en oplossingen). Rara en verder weet ik het ook niet. Van het weekend maar eens goed naar kijken. Ik vind dit niet leuk (understatement)! Grmpf.
Update 26 augustus 2004:
Nog steeds grmpf.
Ik ben er nog steeds niet achter wat er aan de hand is. Alle antispyware en alle antivirus al gedraaid met als resultaat: niets.
Hijackfile voorgelegd: ook niets. Pff….1,2,3,4,5,6,7,8,9,10…..geduld en nadenken.
Maar NU EVEN NIET!!!!
😉
Verder gaat het wel goed met me hoor!
Bloed, druk en ruzie Meer lezen »
Le Weekend
Hèhè. Wat een weekend en wat een feest. Een Franse bruiloft is leuk, maar die moet je om diverse redenen -vooral fysieke- niet te vaak doen. Le weekend:
Vrijdag: Aangekomen na een voorspoedige 700 kilometer. De bruiloftsvoorbereidingen zijn in de afrondende fase: Controleren van eten/catering, zaaltje, kleding, kerk. De gangbare stress van le jour avant, etc.
Zaterdag: Dé dag. Vroeg op en na alle omkleed- en make-up-partijen (wat ziet ze er mooi uit!) naar het dorpshuis. Het heet wel Mairie, maar kun je van een echte gemeente spreken als het dorp uit 16 huizen cq. boerderijen bestaat? 🙂 De Mairie heeft maar één ruimte en die is ongeveer 8 bij 8 meter. We passen er dus ook niet allemaal in. Dan met zijn allen naar de kerk van weer een ander dorp. Dat doen we per versierde auto. Alarmlichten aan en al toeterend rijdt een slinger van wel 40 auto’s door het Franse landschap. Een pastoor die zo de plaatsvervanger van de paus kan zijn en al net zo oud lijkt als de oudste boerderij in het dorp. Vader geeft dochter weg en het jawoord wordt definitief gegeven. In een zaal naast de kerk is het aperitief, eigenlijk de receptie. Veel champagne en veel hartige taarten, zo’n 300 mensen, wat regendruppels en je begrijpt het al: druk! Later die middag met een discrete groep (150 man!!) naar het feest, opnieuw met die slinger auto’s. Het feest vindt plaats in een zaal 20 kilometer verderop. Hier wordt een 7-gangen diner gecombineerd met discjockey en dansen. Om 03:30 ur ben ik afgetaaid en hadden we (!) nog twee gangen te gaan (en ik de volgende dag nog 700 kilometer!).
Zondag: Mensen hebben wel/niet geslapen en zijn (nog) wel/niet dronken. Traditie: het bruidspaar wakker maken (reveille). Klinkt leuk, maar als je bedenkt dat dat gebeurt met alles wat maar in je buurt ligt (meel, eieren, tomaten, slagroom), kun je je voorstellen hoe fijn het is dat jíj niet tot het bruidspaar behoort! In de loop van de dag wordt de barbecue opgestookt en gaan we gewoon weer door met eten. Véél eten en véél drinken. Halverwege de dag zat het er helaas voor ons op. Ik dook (als BOB overigens) achter het stuur om te ontdekken dat zowat heel België opgebroken is en ik daardoor niet 700, maar 800 kilometer heb moeten rijden.
Maar mensen, wat een feest was dit zeg!
(Klik hier voor een paar foto’s)
Update:
Op de deurmat vond ik dit welkomstkadootje van Marion. Dank je wel, Marion! 🙂
Le Mariage
Je suis en France çe weekend
pour un mariage!
Bloggen doe ik daarna wel weer.
Ik wens jullie een fijn weekend!
Daar ga je dan
Tussen douchen en kapper had ik vandaag een paar minuten de tijd om getuige te zijn van de Hindoestaanse bruidegom die zijn bruid op kwam halen. Fraai gezicht hoor. Helaas had ik geen tijd meer om op de bruid te wachten. Ik had haar graag ook op de foto genomen. Onze buurman heeft twee dochters. Eén ervan is al getrouwd, dus ik weet hoe mooi de bruid eruit kan zien. Jullie zullen het met een foto van de bruidegom moeten doen dit keer.