Tussen alle bedrijven door ben ik net nog even wezen stemmen.
Voor iedereen die nog niet geweest is: het kan nog tot 21:00 uur. Het is je recht om te stemmen. Doe dat dan ook!!
“…In de afgelopen periode is uw familielid in het hospice opgenomen geweest en daar ook overleden. Daarmee kwam een eind aan een vaak moeilijke periode van ziek zijn. Voor u als familie is daarmee nog geen periode afgesloten. ook de tijd na het overlijden vraagt nog de nodige aandacht en energie.
Vanuit het hospice willen wij een herdenkingsbijeenkomst organiseren, welke op 10 juni om 19:30 uur plaatsvindt.
Tijdens de herdenkingsbijeenkomst willen wij een kaars aansteken voor iedere bewoner van het hospice, die in de afgelopen periode is overleden. Als u of een ander familielid dat zou willen doen, stellen we dat zeer zeker op prijs. Tijdens de herdenkingsbijeenkomst zullen wij een foto van de overledene neerzetten als herinnering…”
Even diep ademhalen. Wat moet dat moet…
Gisteren had ik een logje over bloemen en over hoe simpel zaken kunnen zijn.
Bij mensen is dat anders. Bij mensen ligt dat allemaal zó gecompliceerd dat zelfs de meesten van ons elkaar niet begrijpen. Dit zeggen, dat doen, ja is nee, graag is laat maar, zeker is nooit, en nee is kun je niet een keertje opschieten.
Waarom zitten mensen zo gecompliceerd in elkaar? Het lijkt wel of een groep mensen bij hun geboorte een gecodeerd stukje software heeft meegekregen. De andere groep hobbelt hier rond met sleutels. Dientengevolge is de één zijn hele leven op zoek naar degene die de sleutel heeft en de ander op zoek naar dat stukje software dat bij die sleutel hoort. En we schuwen niets in onze zoektocht.
En in dat hele gevecht vergeten we soms dat we allemáál mensen zijn. Dat we elkaar met respect moeten benaderen. Dat we die ander (die een ander stukje software of een andere sleutel heeft) in zijn of haar waarde moeten laten. Maar nee. In het heetst van de strijd vergeten we dat we allemaal uniek zijn. Dat ieder waarde heeft. En dus slachten we elkaar af. Emotioneel, psychisch, fysiek en naar mijn idee wordt het steeds erger. Wanneer leert de mens nou eens? Filosofen breken hun hersens al zolang we bestaan. We leren niet.
En toch heb ik hoop. Een vreedzame samenleving is een utopie, die verwacht ik niet. Maar een beetje meer rekening met elkaar houden. Minder met jezelf bezig zijn. Open staan voor een ander. Minder snel oordelen. Gewoon netjes antwoord geven als iemand iets vraagt. Toch maar weer eens opstaan in de trein voor iemand. Het moet toch kunnen? Ik ga gewoon beginnen. Bij mezelf. Ik zeg níét dat ik altijd zo lelijk doe tegen mensen, integendeel. Maar ja. Ik kan alleen verantwoordelijk zijn voor wat ík doe. Toch? Het kán zo simpel zijn. En wie weet heeft het effect.
Vandaag is het zes maanden geleden dat ik gestopt ben met roken, hoe vind je die? Via de nieuwsgroep ontving ik daarnet mijn tweede oorkonde. Ik ben nu HOS (half jaar oude schoorsteen).
Soms denk ik er nog aan, aan het roken dan. En altijd zijn mijn gedachten: “Wat ben ik blij dat ik niet meer rook”.
En hoe waanzinnig eigenlijk dat je na bijna twintig jaar roken zomaar van de éne op de andere dag -PATS BOEM- stopt! Ik kan het iedere roker aanbevelen. Het is zó goed voor je ‘IK’.
Ik was van plan een nieuw logje te schrijven, maar ik heb geen flauw idee waarover. D’r is eigenlijk weinig wat me bezighoudt vandaag. Ik heb geen last van zonnebrand of hoofdpijn. In tekenen heb ik geen zin. Aangezien ik vandaag niet werkte heb ik ook geen last gehad van collega’s die maar aankloten, dus daar hoef ik ook niet over te schrijven.
Naar de film was eigenlijk wel een goed idee geweest, daar is immers airco, maar ja, daar wordt het nu ook te laat voor. Dus? Laat maar. En inspiratie voor een log? Ach, daar maak ik me niet druk om. Die komt vanzelf 
Ik duik onder de douche, ja, dat ga ik doen.
Update, 19:00 uur:
“Planten zijn zo dol op seks, dat de meeste tweeslachtig zijn: in de bloemen zitten zowel vrouwelijke als mannelijke delen. In de gewone mensenwereld zou je direct worden bestempeld als gemuteerde freak, een androgyn, maar bij onze groene vrienden is dat dus heel gewoon. De klaproos is er een bekend voorbeeld van. Bovendien helpt de wind een handje mee met de bevruchting. Kom daar bij mensen maar eens om. “Zwanger door de wind, hahaha!” Bij bloemen? De normaalste zaak van de wereld.
De geslachtsdelen zijn bij bloemen verhoudingsgewijs ook veel groter dan bij mensen. Jongetjes krijgen balletjes. Bloemen ontwikkelen zaaddozen. ZAADDOZEN!!! Vrouwen zouden waarschijnlijk een stuk meer onder de indruk zijn van mannen als die, net als bloemen, hun zaaddoos tevoorschijn zouden halen. Tegen zoveel mannelijke fertiliteit kun je als gezond Hollands kaasmeisje niet op. Nee, die bloemen hebben het wel begrepen. Zien en gezien worden, daar gaat het om.”
Uit: Snotverjeppie.
