School.
Tot vanavond half 10. Blèh.
Ik weet het , ik weet het. Ik heb er zelf voor gekozen, maar sjongejonge, wat duren 4 jaar lang. En óók dat is eigenlijk niet waar. Ze vliegen om. Er is ook zoveel gebeurd de afgelopen tijd. Toen ik aan deze opleiding begon had ik geen flauw idee wat ik er mee moest doen. In dat opzicht is er helemaal niets veranderd. Ik weet het nog steeds niet! Maar ja, een HBO-papiertje is nu eenmaal gewild. En mocht ik het in mijn gekke hoofd krijgen iets anders te zoeken (of mijn baas), dan kan ik in ieder geval met dat papiertje zwaaien. Met papiertje lig ik nu eenmaal beter ‘in de markt’ dan zonder.

Wat wèl veranderd is, is dat ik nog een vader en moeder had toen ik begon aan deze opleiding. Alles was goed, iedereen blij en vooral trots. Altijd die interesse “Hoe gaat het?”, “Waar ben je mee bezig?”, “Mag ik eens lezen?”, “Heb je al cijfers?”, “Onze kinderen zijn weer aan het leren hoor!” (zuslief leert ook en krijgt morgen haar diploma!).

Tja, en dan worden ze ziek. De één overlijdt na de ander in net iets meer dan een jaar. Mijn wereld staat momenteel op zijn kop. Alles is anders en het wordt nooit meer zoals het was. Met of zonder HBO-papiertje.

Ik ga door, dat moet. Voor hen, voor mij, vanwege mijn originele redenen om weer te gaan leren. Maar de motivatie, de betrokkenheid, mijn ‘motor’ ben ik kwijt. Als ik die vind, zal school weer een stuk gemakkelijker gaan, maar tot die tijd blijft het hangen en wurgen en met de hakken over de sloot! Ik moet nog een klein stukje; volgend jaar hoop ik af te studeren.

En dus, zit ik hier weer. En ga ik deze lessen opnieuw proberen er met mijn hoofd bij te blijven. Menschen, vanuit de Hogeschool (wel zes verdiepingen hoog *proest*), wens ik jullie een fijne avond en tot logs!

Update 21:20 uur:
Onze tweede docent was ziek. Dá’s nou jammer zeg!

Dat vergat ik nou bijna te schrijven: het strand is er weer!

ROTTERDAM (ANP) – Rotterdammers (en anderen..red.) kunnen weer naar het strand. In het hartje van de stad ligt vanaf 19 mei voor het tweede opeenvolgende jaar een strook zand aan de Maas, waar de stadsbewoners van zon, cocktails, muziek en langsvarende boten kunnen genieten.

Lekker om tussendoor vanaf je werk een uurtje of wat vrij te nemen!
Vamos a la Playa! Ga je mee?

Yess!
Het gaat goed. Ik was al een eindje op weg en mijn vorm komt er weer een beetje in. De getallen zijn goed. Vanochtend was het 61! Nog drie te gaan. Lekker he?

Hardstikke leuk hoor, die telefoon.
Maar als het mooi weer is, is het display bijna niet te lezen. En er zit een cameraatje in, maar wat heb je daar dan aan? Ik denk toch dat ik ze maar eens aan ga schrijven….grmpf..

En dit was weer een postje in het kader van de lazy-not-so-useful-sunday-log…

Liefkoos mij, zacht.
Zeg dat je mij mooi vindt
En alleen door te strelen
In ’t donker, mij ziet.

– J. J. Slauerhoff
(Woorden in de nacht)

Mijn tellertje gaat erg hard. Ik weet dat dat vooral komt door al dat ‘ge-efvijf’. Maar toch wel leuk om straks dat nummer te zien staan. Als ik er tenminste erg in heb. Jammer dat ik niet goed kan zien wie het zal zijn!

Zij heeft ook nieuwe gekocht. Rollerblades. En nu gaat ze ze morgen (lees: zaterdag = straks) natuurlijk uitproberen. Met een rondje ‘Plas”. Ik wil mee, maar ik heb nog zoveel andere dingen te doen. Ik ga er nu over slapen, dan beslis ik morgen (lees: straks), okee?

Update: 19:36 uur:

Was lekker, he??

Mijn buurmeisje.
Geboren 12 maart 2004.
5 Weekjes te vroeg en traumatisch: via een keizersnede.
Vanavond was ik bij haar op visite. De hele avond lag ze in mijn armen.
Zij genoot. En ik ook.

Btw: Foto volgt zsm.