En oja, een vakantie naar Canada zal het zéker niet worden!

Op.
Ik ben hé-le-maal op.

En dat kan niet.
Ik ben stoer.
Ik ben sterk.
Ik ga altijd door en ben er altijd!

De afgelopen week kan ik me me maar met moeite voortbewegen. ’s Ochtends in de trein kan ik al slapen. Ieder moment op mijn werk, met het zoemen van die PC, ik ben gewoon helemaal afgedraaid. Ik kan gewoon mijn ogen niet open houden. Dat werk kan me ook helemaal niet boeien. Waar maakt iedereen zich in hemelsnaam druk om? Dat gezeur ook altijd. Betrokkenheid? Nulkommanul!

Als ik thuis ben kan ik die vermoeidheid voor een gedeelte tóch weer redelijk van me afzetten. Wel vreemd hè?
Waarom is het nou vooral zo erg op mijn werk? Ja, vast omdat ik daar toch onder druk sta. Thuis moet niets, maar mag alleen alles. Maar ja, het blijft wel rot.
Misschien dat ik tóch maar een keertje naar de huisarts ga. Slapen gaat wel hoor, áls ik slaap. Ik ben alleen met geen tien paarden mijn bed in te timmeren, da’s ook zo vreemd. Het lijkt gewoon wel alsof ik niet kan stoppen met doen, denk ik.

Ouders klaar, huis klaar, administratie bijna klaar, dan maar witten, dan maar loggen, dan maar skaten, dan maar op visite bij een vriendin van ma, dan maar de tuin aanpakken, dan maar druk maken om de buren, dan maar de auto van pa wassen en ga zo maar door!

SmaRts, hou nou toch eens een keertje op en ga eens gewoon lekker niks doen!!!

Ik heb inmiddels vrij gepland op mijn werk, want ik denk dat ik mijn accu eens goed op moeten laden. Ik loop op reserve en heb even wat in te halen. Dus: 3 weken vrij straks in juni. Alleen nog even de tijd en de energie vinden om op zoek te gaan naar last-minutes.

Pff.

Nog even!

Your Life Line reveals that you like to travel, but will always return home. You need a lot of space which is why you prefer spending time outdoors. You tend to have strong romantic tendencies.

Your Head Line reveals that you are over-confident and at times brash. Your independent nature often causes you to make impulsive decisions.

Your Heart Line reveals that you have a masculine nature and are easily aroused by your own desires. You are able to maintain a good balance between the physical and emotional sides that accounts for your warm and generous disposition.

Your Fate Line reveals that your destiny is variable, uncertain and largely determined by other people. If you let go and allow destiny to take its course, you should have a successful artistic or literary career. The most influencial people in your life will be agents, managers and producers.

You have an Air hand. You are a person who is independent, intellectual, analytical and unpredictable. Your optimal career choices are to work as a writer, psychiatrist, scientist, detective and teacher.

Gezien bij Vince en hier gedaan.

Foto:John Coplans

Self Portrait: Hand, Palm
1999
silver print
26 X 33 inches

Zo ziet momenteel onze Japanse esdoorn eruit.

Verschrikkelijk intens rood.
Is de natuur waanzinnig mooi of niet?

Gezien bij InnoXia.

De wereld van Sofie – Jostein Gaarder

Dus: als een pasgeboren baby zou kunnen praten, dan zou het vast en zeker iets zeggen over de wonderlijke wereld waarin het terecht was gekomen.

De bedoeling

– Pak het eerste het beste óf je favoriete boek
– Open het op bladzijde 25
– Zoek de 3de zin
– Post de derde zin hier én op je eigen log.

Wat kan hij toch schrijven!
Ditmaal nóg mooier: hij schrijft namelijk over mijn log! En wat een beoordeling! Ik ben er gewoon een beetje beduusd van.

Maar wél heel leuk en nog leuker omdat ik veelal voor mezelf log (ik vind het gewoon leuk én verslavend), maar zoals met alles in het leven: Geven is leuk, maar krijgen ook. Ook met de logs.

Nou Vince, op jouw log had ik er ook al ééntje achtergelaten, maar hierbij nogmaals voor jou: een big hug!

Thanks!

Na een hele tijd is er weer genoeg ruimte in mijn hoofd om te lezen. Klinkt misschien raar, maar zo voelt het wel. Wéér een stapje dichter bij een ‘normaal’ ritme.

Enfin, Henning Mankell (de Vijfde Vrouw) is uit. Hèhè.
Daar ben ik in begonnen toen Pa zo ongeveer met zijn laatste chemokuur bezig was (november ofzo). Normaal gesproken verslind ik zo’n spannend boek wel in één week of twee (ik lees in bed voor het slapen gaan en dat kleine eindje in de trein).

En nu een nieuwe:

Intro:
Op de campus van een universiteit vinden enkele studenten onder mysterieuze omstandigheden de dood. Terwijl kinderarts en lijkschouwer Sara Linton het eerste lichaam onderzoekt, wordt haar zus Tessa aangevallen. Sara’s ex-man Jeffrey Tolliver leidt het onderzoek, maar oud-rechercheur Lena Adams verricht haar eigen speurwerk en begeeft zich op gevaarlijk terrein.

Ik duik lekker mijn bedje in met mijn verse verhaal, heerlijk zo’n nieuw boek met nieuwe nog niet omgeslagen bladzijdes!

Komen we net thuis: Container voor de deur, ladder tegen het huis van de buren; niks ‘geen afspraak maken’ dus. Ze zijn gewoon vandáág al begonnen!!

Nu heeft het ook geen zin meer om Vereniging Eigen Huis in te schakelen voor een “vooraf’-inspectie. Dus daarnet heb ik maar even alle hoeken en gaten met een digi-cam op de gevoelige memorykaart gezet.

En oja, voetstappen op onze dakrand. Ik heb in die brief nog zo gezegd dat ik niét wil hebben dat ze over ons dak lopen! Het staat in ieder geval op de foto! Je zal toch over een jaar merken dat ze ‘per ongeluk’ een scheur in je bitumen hebben getokken. Natuurlijk zijn ze daarvoor verzekerd (hun probleem), maar al dat gezeur eromheen, wie zit daar nou op te wachten?

De buren aan de andere kant hebben trouwens hetzelfde verhaal als wij: ook zij moesten het vernemen via de krant. Ook aan die kant wordt niet met elkaar gesproken.

Wat staat me nou het meeste tegen?
Dat we er niet normaal (okee, míjn opvatting van normaal, ik weet het, maar ik ben niet anders opgevoed) over doen.

Want (denk ik dan): Als ik iets ga doen waar mijn buren wellicht last van krijgen, dan licht ik ze in. We lopen namelijk kans dat we de komende dertig jaar niets meer tegen elkaar zeggen als we elkaar in het harnas jagen, toch? Dus zou ik proberen er zo open als mogelijk over te zijn. Over het aanvragen van de vergunning en het starten van de bouw.

Wat nu als mijn doodzieke vader nog leefde en hier nog in huis had gelogeerd?
“O, sorry hoor, moeten we rekening houden met u?”
Je informeert je buren toch, óf ben ik nou écht zo’n naieve muts?

Okee okee, ik zal op dit moment best ongenuanceerd reageren, maar dat komt gewoon omdat ik nijdig ben!

Ik vond hier (bijzondere web-log trouwens!) deze bijzondere vorm van kunst: