Monschau
Zomaar. Op de bonnefooi.
Mijn nieuwe wandelschoenen aan en de Duitse Eiffel in en op naar de Hoge Venen.
Hopen op geen blaren en ook hopen dat mijn knie het een beetje gaat volhouden. Foto komt van hier.
Coachingsruimte II
Update: Het vordert!
Het plakplastic zit pas na de derde poging naar mijn zin. De tak is gedraaid naar de andere kant van de kamer en de oorspronkelijke drie lampen werden er twee. Verder is ‘ie helemaal geweldig. De tafel is geschuurd en onder de lagen lak kwam een juweel tevoorschijn. De stof van de stoeltjes geverfd en de leuningen geschuurd. Er hangen vitrages en gordijnen om het licht te filteren. Voor de boeken moet nog een kastje gemaakt worden, inspiratie daarvoor is er al, het hout nog niet. Aan de muur iets geprobeerd met bamboe, maar dat paste niet. Het werden de hangplantjes en ook die zien er super uit op deze manier. Al met al een supermooi kamertje en ik ben er erg blij mee. Klik op de afbeelding voor een groter formaat.
Coachingsruimte II Meer lezen »
Coachingsruimte
Al sinds het afronden van de opleiding coaching vraag ik me af wat ik er toch mee moet. Mensen vinden mij en willen met me praten, ik moet luisteren. Een hele tijd heb ik gedacht dat het gek was om geld voor mijn tijd te vragen. Want dat is wat ik doe. De tijd voor iemand nemen. Luisteren, soms iets vragen. Maar ja: mezelf inschrijven als coach kost een berg geld en ik ben wel goed, maar geen filantropische instelling, lijkt me zo. Al eerder had ik honderdduizend websites gebouwd en al tig domeinnamen aangevraagd.
Tot twee weken geleden. Ik had net mijn POP geschreven voor mijn aanstaande beoordelingsgesprek en daarin geschreven dat ik wellicht hulp nodig had bij het concreet maken van dat idee rondom coaching. Een collega-coach wilde een coaching van mij en die dag hadden we ook intervisie. Het was best even geleden dat ik zo intensief een hele dag met coaching bezig was. De combinatie van de coaching en de intervisie die erop volgde, maakte een gevoel in me wakker. Het werd tijd voor een nieuwe stap.
Een inschrijving bij de Kamer van Koophandel moest het worden. Die inschrijving was zo gepiept. Het inschrijven zelf kost op dit moment niets, behalve een bezoekje aan de KvK. BTW-nummer aangevraagd, want ja, de administratie krijg je er gratis bij. Toch maar dat domein en webhosting aangevraagd. De naam van mijn praktijk moest verzonnen worden en die heb ik uiteindelijk gewoon heel simpel gehouden: ‘Coachingspraktijk Voornaam Achternaam‘. Ook maar direct op LinkedIn wereldkundig gemaakt en tot mijn grote verwondering kwam daarvandaan een dag later de eerste aanmelding!
Op zoek dus naar een coachingsruimte en gewoon thuis beginnen lijkt voor nu de beste optie. Op Pinterest maakte ik een moodbord in de stijl van hoe ik het graag zou hebben: hier is de link. Het is een verzameling rust, zo zie ik het, zo wil ik het ook uitstralen. In huis heb ik de logeerkamer leeggeruimd, want die kamer moet het worden.
Nu is dat niet 1,2,3 zomaar gedaan. Maarrr…inmiddels zijn de wanden glad en geverfd, het plafond weer wit, het kozijn geschilderd en de radiator weggewerkt. Een tak is gescoord, de lampen zijn er al, de tafel via Marktplaats, moet nog geschuurd. De kussens worden stoelen, ook van Marktplaats, maar moeten nog bekleed worden. Raamfolie gesneden en geplakt en een nieuwe vensterbank. Oh, en dat kleed vind ik wellicht nog bij Ikea. Zo elke dag een klein beetje en dan komt het vanzelf. Hieronder een fotootje van de tussenstand. Ik ben nu al blij met het kamertje 😀
Stille krachten
Ze moet drie weken weg, ver weg. In de week ervoor afgesproken om nog even bij ons of bij haar te eten op de dag voor vertrek. Op die dag blijkt alles toch anders te lopen en voor eten of een persoonlijk afscheid is eigenlijk geen tijd. Het wordt telefonisch. Geen probleem, het is zoals het is.
“Maar toch…” denk ik, “…stel je voor dat er iets gebeurt”. Want: “Nooit de deur uitgaan zonder een zoen!”, zei onze moeder altijd. Een uurtje na dat telefoongesprek kwam het volgende telefoontje: “Ik heb me net buitengesloten. Wil je met jouw sleutel even langskomen?”.
En zo kwam het toch goed.
🙂
Vierdaagse
Zuslief gaat als militair meelopen met de vierdaagse. En ze heeft een loopmaatje nodig, want haar militaire loopmaatje is even druk met andere zaken. Aangezien ik altijd wel in ben voor een wandelingetje, ga ik met haar mee. Ergens moest ik nog iets van wandelschoenen hebben. Dus op pad. We begonnen met een klein rondje van 5 kilometer op het eiland van Dordrecht en vervolgens naar de grotere afstanden buiten het eiland. Het langste rondje dat we vorige week liepen was 33 kilometer. Zij op kisten en haar grote militaire rugzak. Het is niet de bedoeling dat ze met volle bepakking gaat lopen, maar een beetje solidair wil ze wel zijn. Ik niet op kisten en met een klein rugzakje. Maar ja, ik ga dan ook niet de Nijmeegse lopen.
Ik fungeer ‘slechts’ als haas, door met haar mee te lopen probeer ik haar te motiveren en te ondersteunen. Onderweg hebben we het over van alles en nog wat, proberen we ons niet helemaal de blaren te lopen, halen we onze doelen en we zien nog eens wat. We zetten er een stevig tempo in als het kan en het is dus ook nog eens goed voor ons lijf. Onderweg hebben we leuke ontmoetingen en af en toe nemen we een fotootje van de omgeving. Erg leuk!
Loopwedstrijd
Loopwedstrijd in New York, met een groep. We krijgen aanwijzingen op papier, maar het wordt al schemerig, dus ik kan het niet zo goed lezen en daar baal ik van. We moeten een parcours rennen, dat gaat door de stad, maar ook over weilanden waar veel water op ligt en die onderbroken worden door slootjes. Het lijkt van niet maar toch vriest het. We gaan van start en bij het eerste slootje blijk ik licht genoeg om al glijdend (slidend) naar de overkant te kunnen. Onder de andere deelnemers zijn collega’s, maar ook M. is er bij.
Op een bepaald moment stoppen we bij een of ander cafe, want daar moeten we wat te eten en drinken krijgen. Daar aangekomen blijkt dat er maar beperkt stoelen zijn en die zijn allemaal al bezet. Ook kan de uitbaatster mij niet van eten voorzien, want de magnetron kon maar zoveel maaltijden tegelijk aan en dus moet ik maar wachten. Ik vind het heel oneerlijk. Iedereen zat aan een goed gevulde tafel te eten en ik krijg niets. Ik ben teleurgesteld en word boos en loop weg naar buiten via de achterdeur. Ik hoor haar achter me aan komen en ik roep nog hoe jammer ik het vind dat ze voor mij niets heeft. Ineens realiseer ik me dat we Engels spreken. “I’ll file a complaint!”, roep ik nog, Ze is er niet van onder de indruk en roept dat ik er maar mee moet leven en loopt van me weg.
Ik ren verder en het valt me op dat er meerdere auto’s over de stoep rijden zonder licht, terwijl het midden in de nacht is. Een van die auto’s scheert rakelings langs me heen. Ik maak een gebaar en zie nog net dat er een oudere dame achter het stuur zit. De auto speert voorbij en komt diagonaal aan de overkant van de brede straat tot stilstand tegen een hek. Ik zie een deur open gaan en er springt iemand uit die wegrent. Dan ineens blijken er ook veel politieagenten in burger te zijn. Ze willen gaan surveilleren in de binnenstad en gaan een kijkje nemen bij de auto. Ik loop met ze mee. De auto blijkt gekaapt, er zitten mannen in die gewond zijn geraakt door de klap tegen het hek. Op de plek waar ik de oudere vrouw zag, zit nu een kaper.
Ik moet doorlopen, de wedstrijd is immers nog niet gedaan. De agenten waarschuwen me, het is niet veilig in de met blauwe neon verlichte binnenstad, maar ik moet door.
Vroege voorouders
Ik denk dat het gewoon begon met het tienjarig overlijdensjubileum van mijn moeder, het gekke familiefeestje op die dag, het adres van mijn opa in Canada en opnieuw die vragen die er al zolang zijn. Internet is al lange tijd een grote vriend van mij. Ik vind er veel informatie en ik weet er over het algemeen mijn weg te vinden. En zo kwam het dat ik ging digitaliseren en vervolgens ging spitten. Zowel op internet als in de doos met spullen die al 3 generaties meegaat. Al die bewaarde rouwbrieven, al die oude foto’s. Het onderzoek dat mijn ouders al eens startten, maar nooit hebben afgemaakt. Dat boek dat iemand uit een andere tak van de familie eens schreef en dat terugging naar de 15e/16e eeuw.
Aan het sorteren en rubriceren geslagen. Twee mappen met gescande zaken en een kladblok. Vervolgens blijkt er software voor te zijn. Dat gedownload en aan de slag. Digitale archieven, andere stambomen, oude registers en websites vol historie. En zoeken maar! Binnen een dag zat ik met een tak van de familie al in 1600. En wist ik dat mijn vader, zijn vader, zijn vader en verder allemaal metselaar waren, nee: meester metselaar zelfs!
Tja, en zo gaat dat. Dan ineens regel je toestemming voor het gemeentearchief en duik je in historische documenten, politie dagrapporten, de geschiedenis van de stad, immigranten in de familie, doop-, trouw- en begraafboeken (wat werd en wordt er veel geregistreerd!) en microfiches. Soms loopt het spoor vast. Een tak van de familie komt uit Duitsland: Rheinland-Pfalz (te weten Dinslaken). Hier in Nederland bekend als Kuiters maar daar vast met een andere naam weggegaan. Alleen al in het archief van Dordrecht heet hij Pieter Kuiter, Kuyter of Kuijter. Zijn vrouw Catharina, Catrina, Catarijn, Catrijna, Catarina van der Heijden, Heijde, Heiden, Heide.
Dus. Zo kwam het. Ben ik ineens verzeild geraakt in genealogisch onderzoek naar verre voorouders. Ik vind het geweldig. 😀
Vroege voorouders Meer lezen »
Ascendant
Al eerder dacht ik te weten wat mijn ascendant was. Ik had mijn geboortetijd (dacht ik dus) afgelezen van een foto van mijn geboortetegel. Geen idee waar de tegel zelf is gebleven. Hoedanook. Met die tijd op die dag zou de weegschaal ook mijn ascendant zijn. Niets is minder waar. Uit mijn geboorteakte blijkt een andere tijd. En als ik daarmee ga rekenen kom ik op de ascendant van schorpioen. Hoewel confronterend in sommige opzichten, past die me als een paar warme pantoffels in de winter. Op diverse plekken op het www kun je je geboortehoroscoop laten maken. Ik heb er zomaar even wat uitgepikt, alsof ik mezelf zie 😀
Het lijkt wel of je instinctief andere mensen begrijpt en ook weet waarom mensen zich gedragen op de manier zoals ze zich gedragen. Omdat je niet veroordelend bent en je een goed inlevingsvermogen hebt, is het makkelijk voor de mensen in je omgeving je alles te vertellen. Omdat je zo objectief bent, ben je in staat om alle kanten van een zaak te zien zonder enig vooroordeel. Je zou er goed aan doen als je probeert om het goede in de mensen om je heen te zien in plaats van dat je een lijst maakt waar je hun fouten op bijhoudt.Je kent maar zelden momenten van twijfel. Je blijft niet lang hangen in ondernemingen die niet lukken. Je bent een optimist en je ziet mislukkingen als essentiele stappen op weg naar succes. Er is niets dat je meer ergert dan onbelangrijk gekibbel en banale en kleingeestige vooroordelen. Je denkt in het groot en je hebt geen tijd voor mensen die cliches gebruiken en roddelen. Je bent geboren in een periode met een onderliggende stroom van diepgewortelde gewoontes, waarbinnen spiritueel bewustzijn het voornaamste is. Je bent geboren in een periode met een onderliggende stroom van rusteloosheid en een extreme behoefte aan vrijheid die alles overheerst. Je bent zeer intolerant als het gaat om beperkingen op je recht om je eigen weg te volgen.
Weet jij je geboorteplaats en -tijd en wil je ook je geboortehoroscoop bekijken, dat kun je (onder andere) hier doen.
Gedicht van de week
Geen idee wanneer het in de krant stond. Ze was er van onder de indruk en bewaarde het vanaf dat moment in haar portemonnee.
Ik ben beetje bij beetje bezig met het digitaliseren van het verleden en daar hoorde dit kleine vodje papier ook bij. Als ik het nu lees, weet ik precies waarom mijn moeder er zo van onder de indruk was.
Gedicht van de week Meer lezen »