1940 maakt 71
71 jaar zou je geworden zijn! Als ik deze foto bekijk dan zou het zomaar kunnen dat ik je gisteren nog zag.
Niet waar natuurlijk, dat snap ik, het was immers 2004. Maar toch….
71 jaar zou je geworden zijn! Als ik deze foto bekijk dan zou het zomaar kunnen dat ik je gisteren nog zag.
Niet waar natuurlijk, dat snap ik, het was immers 2004. Maar toch….
Door de drukte op het werk kom ik zo goed als niet aan vrije dagen toe. En dat moest maar eens klaar zijn. het is al april en ik heb zomaar twee vrije dagen opgenomen. Mijn weekend is nu al een dag bezig terwijl het morgen pas donderdag is! Lekker genieten van het mooie weer dus en even helemaal niets moeten. Ik heb de afwezigheidsassistent op de mail ingesteld en de voicemail op mijn mobiel aangezet. Even geen werk. Nu mezelf dwingen om niet stiekem in de webmail te gaan kijken. Vooralsnog gaat het prima. Vandaag heerlijk in de zon gezeten. Zomerjurkje, blote voeten, zonnebril, ‘Een zomerhuis met zwembad’ van Herman Koch en een ijsje van Ben & Jerry’s. Het was genieten.
The Impossible Project heeft een nieuwe testfilm uitgebracht, de PX 680. Ik vind ‘m helemaal geweldig!
Dat het rommelt op het werk is een understatement.
Ik heb al zoveel reorganisaties meegemaakt dat ik er niet meer van opkijk. Omdat ‘de politiek’ onze opdrachtgever is, wijzigt onze taakstelling per kabinet, per minister, per staatssecretaris, wie het ook maar verzint. Mijn zorgen zijn er nog steeds. Ik uit ze echter niet meer zoals ik dat voorheen deed. De boosheid doet me geen goed en meer belangrijk: er verandert niets, dus ik moet ermee omgaan. En dat doe ik ook.
Op dit moment kan ik het allemaal weer redelijk hebben. Gelukkig. Voor Baas dan. En voor zolang het duurt. Het wordt wel spannend. In het verzorgingsgebied van Rotterdam-Dordecht wordt de animo, om ons te vergezellen in de ontdekkingstocht van ons werk, onder ervaren collega’s steeds minder. ‘Met het vertrek van H. ben jij één van de drie met de meeste ervaring’.
Da’s lekker.
Nee, niet Zuster, maar ‘Broeder de Vries’. Zo heet de organisatie waar Zuslief op dit moment stage loopt. Stage buiten haar eigen werkgever, maar zeer gerelateerd aan de medische evacuaties waarvoor ze is opgeleid. Het bedrijf doet aan wereldwijde medische hulpverlening. Voor haar betekent het dat ze meedoet aan repatriëring van zieken in het buitenland en even niet persé van defensiepersoneel.
Zo moest ze de afgelopen dagen al even heen en weer naar Alicante, Franse, Oostenrijkse en Zwitserse Alpen (ja inderdaad, wintersporters na ongelukken op de piste) en terwijl ik dit schrijf, vliegt ze over de Zwarte Zee naar Bangkok om een mevrouw van 80 jaar op te halen. Geregeld en in opdracht van de ANWB alarmcentrale. En dat doet Zuslief in d’r up. Gewoon zomaar.
Over een paar uur komt ze daar aan om dan na twee dagen weer terug naar hier te reizen, mét patiënte uiteraard. En hopelijk heeft ze dan even over de nachtmarkt kunnen struinen of een boottochtje kunnen maken over de khlongs en lekker authentiek Thais gegeten.
Zit ik morgen wel weer gewoon achter mijn bureau. Saaaaaiiiii.
Zuslief heeft al tijden een iPhone 3Gs. Geweldig toestel, maar inmiddels alweer ingehaald door de iPhone 4 en bijna de iPhone 5. Los van dat: erg duur en heus niet altijd compleet (denk aan USB, BlueTooth, multitasken).
Bij de verlenging van m’n mobiele telefonie-abo toch wel even gekeken naar die mooie iPhones, maar uiteindelijk toch besloten om voor de Galaxy S i9000 van Samsung te gaan. Want ook dat is een supermooi toestel, draait op Android en werkt intuïtief. Dingen werken zoals ik verwacht dat ze zouden werken. Erg fijn dus.
Met Android gaat er een wereld voor me open. Met hele leuke kleine (en vaak gratis) programmaatjes kun je in een handomdraai de foto’s op je telefoon bewerken to grappige retro-analoog-loo-a-like fotootjes. Echt mijn ding dus. Zó mijn ding dat ik er op Flickr maar een apart mapje voor gemaakt heb. Kan ik daar lekker al mijn telefoon-fotootjes in mikken.
Ik ben een boek kwijt. Niks zo erg als een boek kwijt. Van de week bij mijn mislukte plasmadonatie had ik ‘m nog. Bij de kapper daarna ook. Maar sindsdien ben ik het kwijt. Bij de kapper laten liggen? Balen en zeker omdat het nog niet uit is.
Zodirect nog maar eens een keer het huis ondersteboven om zeker te weten dat het niet hier is. Indien niet gevonden dan morgen de kapper bellen. En in het allerergste geval: een nieuw exemplaar kopen. Het zal overigens niet het eerste boek zijn dat ik dubbel heb … en ja, ik word best wel eens moe van mezelf.
In de categorie ‘heel fijn’: tijdens het hardlopen op het voetpad door een oudere dame (met wel een héle grote blinde vlek) op een scootmobiel van je sokken gereden worden. Tsssk, die ouderen van tegenwoordig… 😉
Met een gehandicaptenvoertuig, zoals een scootmobiel, mag u gebruik maken van het voetpad, het fietspad, het fiets-/bromfietspad en de rijbaan. Over het algemeen gelden voor scootmobielen dezelfde regels als voor bromfietsen. Wanneer u op het voetpad rijdt of van het ene naar het andere voetpad oversteekt, dan gelden echter de regels voor voetgangers. De maximumsnelheid voor gehandicaptenvoertuigen is 30 km per uur binnen de bebouwde kom en 40 km per uur daarbuiten. Bron
Oom en tante (beiden 60+) zijn in een digitale stroomversnelling beland: pinnen bij de automaat, mobiel en prepaid bellen, (jawel!) sms-en en sinds kort aan de pc en internet. Ze hebben zich laten aansluiten op het glasvezelnet van KPN, zo’n alles-in-één-pakket. Allemaal nieuw en erg spannend, maar toch ook wel leuk. Op het wereldwijde web is er een hele nieuwe wereld om te ontdekken. Vanavond echter even niet: geen internet, geen televisie en geen telefoon. En ja, met zo’n alles-in-één-pakket kun je dan ook niet even de helpdesk bellen. Behalve dan mobiel tegen € 0,10 per minuut. Da’s lekker met je prepaid mobiel waar bijna geen tegoed meer op staat.
Aangezien ik ook klant ben bij KPN Glasvezel, dacht ik het op te lossen door KPN te bellen via mijn vaste telefoon aan mijn ene oor en mijn tante –het zijn toch altijd weer de vrouwen die uiteindelijk het voortouw nemen 😉 – aan mijn andere oor met mijn mobiel, zodat ik de aanwijzingen van de KPN-klantenservice-meneer aan haar kon doorgeven. Hoewel niet handig, leek het wel een oplossing. Totdat de meneer van KPN vroeg om het mobiele nummer van mijn tante, want het was geen gewoonte… maar hoge uitzondering…uitzonderlijke situatie…. enfin, hij zou haar bellen, want dat was een stuk gemakkelijker.
Ietwat verbaasd ging ik ermee akkoord. Zo kan het dus blijkbaar ook. Super. Nu maar hopen dat hun storing net zo soepel verholpen wordt.
1,7 Uur heb ik. Dat is nog niet genoeg voor een marathon. Daarvoor heb ik zeker 4 tot 5 uur muziek nodig. Maar ik ga er helemaal van uit dat, tegen de tijd dat ik een marathon kan lopen (en dat is misschien wel nooit), ik mijn looplijstje tot 5 uur heb uitgebreid. Voor de 16 kilometer die ik nu als doel gesteld heb voldoet het net, denk ik.
Mijn langste afstand sinds ik weer begonnen ben met lopen (8 januari 2011) is nu 10 km officieus en 8,8 km officieel. Het gaat lekker en met de juiste muziek op mijn hoofd nog lekkerder, maar daar schreef ik al eerder over.
Hierbij de laatste update van mijn looplijstje (klik op de afbeelding voor groter). Volgens kenners allemaal rond de 170 beats per minuut. Blijkbaar ‘mijn’ ideale looptempo; ik loop hier lekker op. Indien iemand nog suggesties heeft voor andere nummers in hetzelfde tempo, dan wil ik die graag weten. Bij voorbaat dank!