Binnenkort vakantie. Veel tijd om in de zon te bakken had ze niet de afgelopen weken. En om de eerste de beste keer dat het wél kan, gelijk te verbranden leek haar ook niets. Ooit had ze een zonnehemel. Zo’n ding dat altijd teveel ruimte inneemt, niet goed in hoogte te verstellen is en vooral lekker is om een tukkie te doen. Maar bruinen…ho maar. Tenminste, niet bij Smarts.
Smarts heeft reebruine 🙂 ogen en niet zo’n heel blanke huid, dus zo spannend is het allemaal niet, maar toch. Een paar keertjes kunstmatige zon is toch wel lekker en beter dan dat vervel-gedoe (iehw…al die kriebel!). 3x zonnen moet volstaan voor een lekker ondergrondje. Dus…op naar de zonnebankenzaak. Na het invullen van een tiental vragen over huid, ogen en sproeten was het oordeel: 12 minuten onder de ‘middelbruiner’ . Jawel.
Een machine van waaruit niet alleen neonlicht Ambient Light scheen, maar waaruit ook muziek klonk (Radio 538 in 3D). Een korte instructie van de zonnebankzaak-dame en Smarts stond lag er alleen voor. Poedelnaakt ingeklemd tussen twee helften zonnebank. Even waande ze zich, vanwege het Ambient Light en de vele lampen om haar heen in een aflevering van Star Trek en sloeg de claustrofobie toe, totdat de ingeprogrammeerde zonnehemelstem haar gerust stelde. Na 12 minuten zonnen bleek Smarts gelukkig niet tot kreeft geworden. En dat kwam natuurlijk vooral door het Climatronic en Aqua Fresh & Aroma.
Kuch.
Jaja, het is me wat, die zonnebanken van tegenwoordig.
