Krantoffels, billbirdhouses, zeiljassen en een schrijfknijper.
Zomaar wat artikelen die slim ontworpen zijn door specialisten die zich toeleggen op het hergebruik of recycling van materialen, beelden of concepten. Als je in Rotterdam bent, loop dan eens bij Studio Hergebruik naar binnen. De meeste producten zijn niet alleen functioneel, maar ook nog eens érg leuk!
Coolsingel 53
3012 AA Rotterdam
Barbara, 2007 by Erwin Olaf
Dé gelegenheid om nu eens van hém persoonlijk te horen wat hem inspireert en misschien wel hóe ‘ie ’t doet. Op 1 november 2008 om 11:00 uur geeft Erwin Olaf een lezing in Donner in Rotterdam. Als je erbij wilt zijn, moet je wel reserveren. Een voorproefje op zijn geweldige foto’s vind je op zijn site en vergeet ook de expo in het Fotomuseum Den Haag niet.
Erwin Olaf in Donner Meer lezen »
18 oktober 1944 geboren. Het rekensommetje naar nu geeft 64 als uitkomst.
Onvoorstelbaar en onmogelijk in alle opzichten, en toch een feit.
Die doka ligt hier nog steeds in dozen. Het inrichten van een ruimte als doka houdt me gewoon tegen. Gedoe met ramen lichtdicht maken. Zorgen dat er in die ruimte toch het liefst stromend water is…nu nog even niet. Maar de wens om in ieder geval zelf eens mijn zwartwitfilmpjes te ontwikkelen groeide wel steeds. Het ontwikkeltankje zat al bij de doka. Alles wat ik nog nodig had, was een wisselzak en de vloeistoffen.
De stoute schoenen aan gedaan en de ‘chemie’ aangeschaft. Me ingelezen in hoe te handelen, Youtube filmpjes bekeken over het laden van een 120film (ik kan écht niet meer zonder internet!), een doos mooie (!) paarse rubber handschoenen via zus geregeld en (hopelijk) de juiste hoeveelheden verdunning gevonden bij de betreffende vloeistoffen.
Vanochtend was er perfect voor. Met een gisteren voor test volgeschoten filmpje aan de slag. Op het gemak, briefje erbij en zie daar uiteindelijk: een ontwikkeld filmpje. Geen snot, niet alleen maar zwart, geen doorgelopen beelden. Nee, gewoon negatieven! Van opnieuw een camera waarvan het maar de vraag is of ‘ie ook zaken scherp op de foto zet, maar ach. Tis maar om te kijken of het me zou lukken. Het lijkt erop van wel. De film hangt nu te drogen. Ik kan niet wachten om ‘m te scannen 🙂
Zo. Mijn laatste dagje daar zit erop. Al vrij snel na de start op naar de volgende uitdaging. Zelfde baas, zelfde functie, maar een andere cliënt. Met nieuwe uitdagingen, met nieuwe problemen, in sommige gevallen zelfs met een bijenkorf aan hulpverlenende instanties om zich heen. En ik mag er mijn steentje aan bijdragen. In positieve zin hoop ik.
Al met al gaan SmaRts en Baas nu stiekem al heel wat jaartjes met elkaar om. In die tijd heb ik ook al heel wat werkplekken versleten. Bij de beweging van plek naar plek ben ik nimmer met of vanwege problemen weggegaan. En dat maakt een vertrek altijd weer wat vreemd. ‘Ik had het er naar mijn zin, maar de volgende uitdaging deed zich voor’. Zo ook nu weer. Mijn kring van geweldige collega’s heeft zich wel weer met een fiks aantal uitgebreid.
Zolang Baas ons nog op verschillende plekken in de regio heeft gehuisvest, zie ik niet iedereen even vaak. Maar áls ik ze dan weer zie, is het altijd een klein feestje. Geweldig is dat! 🙂 Gisteren mocht ik een voorproefje nemen op onze soon-to-be nieuwe werkplek. Baas is namelijk (al een hele tijd) aan het reorganiseren. Vele locaties worden samengevoegd tot enkele en omdat die dan weer aan bepaalde eisen moeten voldoen of huurcontracten te duur worden, is men op zoek gegaan naar een nieuwe locatie. Rotterdam Zuid is het geworden en in maart 2009 verhuizen we. Het slaat vast nergens op, maar in mij leeft een bepaalde verwachting. Want als het even meezit komen al die mensen -noem het mijn bijenkorf van geweldige mensen- straks bij elkaar in dat nieuwe gebouw. Ik zie er nu al naar uit. Kun je je dat voorstellen?
Klik vooral even op het fotootje. Groot is ‘ie op zijn mooist.
De Photokina is geweest. Dé beurs op het gebied van fotografie. Ik kon er door ziekte en afspraken helaas niet heen. Wel waren er (voor zover ik ze goed geteld heb) een stuk of 9 foto’s van mij verwerkt in de fotowand van LSI. Sommige recent, maar ook scans van de viewmaster van mijn opa en oude dia’s van mijn vader. Die immense fotowand is samengesteld uit wel 100.000 foto’s. Juist vanwege het feit dat foto’s van mijn ouders (verliefd, nog niet getrouwd :-)) in die wand zijn verwerkt, had ik ze graag live gezien.
Ennieweej. Het thema van die LSI was: de toekomst is analoog. En mijn hoop is ook steeds dat analoog blijft bestaan, dat heb ik hier al meerdere keren op dit blog geroepen. IJdele hoop? Dat kan nog steeds zo zijn, maar mijn hoop is na het lezen van deze (Engelse) samenvatting van de beurs toch ineens niet zo ijdel meer!
🙂
Al met al een heerlijke avond. Genoten van het lekkere eten, het gezelschap, de aandacht van het personeel, het feit dat we zo naar ons huisje konden rollen. De volgende dag thuis aangekomen bleek dat ik mijn griep wel kon uitstellen, maar niet kon afstellen. Gisteren op het werk snel wat afspraken afgezegd en nu thuis. In joggingbroek en de halve dag in bed aan het toegeven aan de krachten van het seizoen. De eerste ziekmelding in jaren. Maarja. Ik kan het niet maken om als een soort van zeehond mijn gesprekken met cliënten blaffend in te gaan. Bah.
Zaterdag wacht mij een chique diner. In een Michelin-ster-restaurant. Nieuwe outfit en een overnachting geregeld. Ik heb namelijk – mede vanwege het feit dat mijn *kuch* 29ste verjaardag zéér binnenkort alweer voor de deur staat – besloten er volop van te genieten. Ware het niet dat ik vandaag de dag door moest met 2 paracetamollen en 1 brufen vanwege een barstende koppijn en tegen het eind van de dag mijn keel aanvoelde als dik schuurpapier.
Grmbl…heb ik weer.
En nee! Het heeft niets (maar dan ook niets!) met leeftijd te maken!
Vertrouwen in Ov-chip opgezegd.
Ander geluid van SmaRtie: ik vind die OV-chipkaart namelijk een prima ding. Die kaart is tenminste lekker simpel: zorg voor genoeg saldo en hou die kaart voor het poortje. Ik weet écht niet hoe het simpeler kan. Maar dat komt natuurlijk omdat ik nooit iets heb begrepen van strippen, strippenkaarten en zones. En ik wil het niet meer gaan begrijpen ook.
Huppekee, het hele land aan de OV-chipkaart!
🙂
