Een deurpost maken (want die ontbrak :-S), even een stukje muur aansmeren (want die was ‘niet glad’ = understatement), die ‘geweldige’ kleuren neutraliseren (het zou verboden moeten worden!), een muurtje slopen (want zélfs opzettelijk krijgt een normaal mens het niet zo scheef), plafonnetje gestuct, nieuw laminaat gelegd en ga zo maar door. We zijn nu bijna drie weken verder en het krijgt warempel vorm. En nu al durven we te zeggen dat het zoveel meer waard ís dan het wás.
‘Of ze de foto mogen gebruiken voor in hun boek en wat mijn prijs is’.
Ze zijn een non-government-organisatie, werken op vrijwillige basis en houden zich bezig met vraagstukken die betrekking hebben op de democratie en het secularisme in India. Een boek van meer dan honderd pagina’s met Ghandi op de omslag en SmaRtie’s foto ergens halverwege op pagina 68. Bij een stukje over de overeenkomsten tussen verschillende religies, daar waar het de positie van vrouwen betreft. Andere foto’s zijn van National Geographic en Indiase fotografen. Natuurlijk geef ik ze toestemming (aan terugdringing van de invloed van het geloof werk ik graag mee, voor zover ik dat kan met een foto) en mogen ze mijn foto gratis gebruiken. Met rechten (copyrights) op de foto zal ik ze in dit geval niet lastigvallen. Ik heb slechts twee eisen: ik wil een kopie van het boek toegezonden krijgen én naamsvermelding in de credits (maar dat laatste is al toegezegd).
SmaRtie heeft een nieuw oud speledingetje: een Polaroid uit 1982. Hardstikke leuk! Maar … bestaat er nou helemaal nergens een klein polaroid-formaat-foto-albumpje om die fotootjes in op te bergen (jaja, ik weet het: ze horen op het prikbord / koelkast / whatever)?
Zelf maken, ben ik bang, maar mocht er iemand tóch een suggestie hebben? Graag!
Natuurlijk moeten er steeds de voor-en-na foto’s gemaakt worden, maar ik kon het vanmiddag gewoon niet laten even een ander (lijdend) voorwerp te zoeken. Zuslief stond er namelijk zó geweldig voor. Ja, ik ben de evil-sister van de twee, ik geef het toe 😛 hierbij dus: de trap 🙂
De plaatsing van een van mijn foto’s in het nieuwe Bulb-magazine.
Kijk op pagina 26/27: ‘Beachballs’
Vanavond eindelijk door hoe het nou werkelijk zit: als mensen zeggen dat iets niet kan, bedoelen ze eigenlijk dat ze niet willen. Want als je namelijk maar hard genoeg wil, kan alles. 
Zoals bijvoorbeeld 60 vierkante meter laminaat in een Nissan Primera (sedan) proppen.
Gisteren de sleutel en pas vandaag echt aan de slag gegaan. SmaRts heeft al verf in haar haar en zus een zere rug 🙂
Joepie; ze (zus) heeft eindelijk weer een (écht) huis voor haarzelf!
Ja hoor, van het een komt het ander. Niet alleen waren er nóg meer dia’s, maar oja (!) we hadden ook nog een doos met 200 Viewmasterschijfjes staan. Diaatjes van een nagel groot. Gescand nog steeds geen superkwaliteit, maar toch…
Dia en viewmaster Meer lezen »
