“…Tenslotte moet vermeld worden dat SmaRts leergierig en pro-actief is. Zij signaleert knelpunten in kennis bij zichzelf, elders binnen de organisatie en in procesgangen. Zowel in- als extern is zij zeer ondernemend…” Het is weer zover; de beoordelingsronde is weer daar. Baas doet zijn best om in ieder geval ieder jaar een beoordelingsgesprek te laten plaatsvinden. Altijd weer een beetje spannend. Enerzijds kwaliteit en anderzijds kwantiteit. Een twee-akter dus, waarvan ik het eerste deel sinds vrijdag, met goed gevolg, achter de rug heb. Morgen volgt het tweede, kwantitatieve, deel. Doe ik wel genoeg en doe ik het volgens de gestelde normtijden? Ik weet nu al dat dat niet zo is. Want ik besteed mijn tijd vooral aan kwaliteit, aan het leren van nieuwe dingen. Per slot van rekening ben ik nieuw en heb ik het vak nog niet helemaal onder de knie. Ik ben er overigens van overtuigd dat bepaald soort werk niet in tijdseenheden is uit te drukken. Simpelweg omdat je met één hele grote variabele factor werkt: mensen. Maarja, Baas denkt daar (vast) anders over.

We hadden een feestje. Erg leuk, ik hou wel van feestjes. Niet alleen vanwege het feestje, maar ook vanwege het feit dat ik allemaal weer collega’s zou zien die ik al een hele tijd niet meer gezien heb. Ik ben al wel een tijd in dienst van Baas, maar verkeer uiteindelijk toch vaak niet zo heel erg lang op dezelfde werkplek. Dat betekent dat ik al aardig wat collega’s ken. Volgens de collega met wie ik was, is dat een understatement: ‘Tis niet normaal zoveel mensen als jij kent!’

Een feestje is voor mij dus een soort van reunie. Geweldig. Baas mag dit best vaker doen. Leuk om iedereen weer te zoenen, te zien, te spreken, te horen. De avond was veel te snel om! En bovendien leuk om te netwerken. En dát kan wel eens iets gaan opleveren. Ik wacht nog even af 😉 Vooralsnog leverde de hele avond me, behalve veel plezier en ge-update contacten, gare stembanden op. Nee! Niks met leeftijd te maken: ben nog steeds 29+!!