Fleur de Soleil
Een bruilofts- en verjaardagsfeestje in Frankrijk. De verhalen en de foto’s volgen vast nog, maar voor nu even een nabeeld van de blommen rondom het gebeuren.
Een bruilofts- en verjaardagsfeestje in Frankrijk. De verhalen en de foto’s volgen vast nog, maar voor nu even een nabeeld van de blommen rondom het gebeuren.
De veteranendag zit er weer op, zus heeft de medaille binnen. Het bleek vooral een landmachtfeestje, maar dat is evenredig aan de aantallen mensen die per defensie-eenheid uitgezonden worden.
Ik weet niet hoe het op het Malieveld was, maar in Eindhoven hielden we het niet helemaal droog. Ik kreeg als thuisblijver een zilveren roosje van zuslief.
Jeeha! Nieuwe pc, alles vers en schoon. Maar eer alles geinstalleerd is…man, man, man. Tis dat ik zo’n druk weekend voor de boeg heb, ik weet zeker dat ik er anders niet meer bij weg te slaan ben! Windows Vista Premium ziet er overigens écht mooi uit. En oja, ik kan jullie nu eindelijk ook allemaal in breedbeeld bekijken :-0
‘Joepie, ik heb een kaartje!’, schreef ik. Maar chaoot als ik ben (of zijn het de omstandigheden?) heb ik meer dingen te doen dan de beschikbare tijd me toelaat. Hoe kan dat toch en waarom heb je soms van die dagen dat er niks gebeurt en andere dagen waarop alles tegelijk moet gebeuren?
Zo hebben we daar vrijdag 29 juni in de ochtend op Eindhoven: de medaille-uitreiking van zuslief. Later die dag, op de avond, worden we verwacht in Amsterdam bij het optreden van Peter Gabriel. Zie je al dat gejakker in de auto al voor je? Zoals ik al schreef, moeten we de volgende dag (zaterdag) om 13:30 uur bij een bruiloft in het Franse Gevry zijn. Daar kunnen we dan eigenlijk niet heen, omdat we voor 1 juli (de zondag dus) kaartjes hebben voor ’t concert van Genesis.
…..
Euhm…nee, dat gaan we allemaal niet redden. Genesis is dus weggegeven. Jammer, maar keuzes moeten gemaakt. De bruiloft gaat voor.
Alles goed, ze is er goed aangekomen. Wel een nachtje moeten missen in verband met het vliegen, dus ik hoop maar dat ze vannacht een beetje kan bijslapen. Morgen is ze weer terug in ons kikkerlandje met gewonden en het stoffelijk overschot van hun collega. Volgende week vrijdag krijgt ze haar veteranenmedaille uitgereikt. Wat mij betreft -net als al die andere jongens en meiden die daar zitten en zaten- dubbel en dwars verdiend!
“Lachen joh, die klassenfoto’s op ‘Schoolbank!”, zei hij, “Ik zag zelfs een foto die ík niet eens had!”. Een beetje nieuwsgierig geworden, besloot ik ook maar eens te gaan kijken. Ik heb me er ooit aangemeld en ingeschreven, maar sinds Schoolbank een vergoeding vraagt voor het contact leggen met je klasgenoten, kijk ik er eigenlijk zelden meer op. Inmiddels blijkt de site goed gevuld met klassenfoto’s. En dat is toch wel weer erg leuk. Zo vond ik dus deze, die ik zelf óók niet eerder gezien heb: de eerste klas van de lagere school. De enige klas die ik op die school gevolgd heb. De andere vijf klassen deed ik vanwege een verhuizing ergens anders. En oja: ik geloof dat het een overbuurjongetje was, ik ben me in ieder geval van geen kwaad bewust. 😀
Yep, straks (als in: vanavond om 21:15 uur) gaat ze weer, Nee, niet een echte missie, maar wel ‘even’ heen en weer voor een ‘medevac’ naar Kabul (Afghanistan). In eerste instantie om de gewonden van afgelopen vrijdag op te halen, maar nu ook voor de gisteren gesneuvelde kameraad. Ook zijn lichaam gaat mee en hierdoor blijft ze een dag-en-nachtje langer in Kabul en komt ze donderdag pas weer terug. Behalve dat het haar werk is, is het toch wel weer spannend. Weer terug naar dat onrustige gebied en voor haar toch weer een paar, met emoties beladen, dagen. Túúrlijk kan ze het; als de beste zelfs! Maar ze blijft wel mijn enige bloed-eigen, waar ik -behalve heel trots- ook bezorgd om ben, omdat ze weer naar dat rotgebied gaat.
Hotlips in actie II Meer lezen »
(Klik voor groter)
De herder zorgt erg goed voor zichzelf, maar of ‘ie dat nou ook voor zijn schaapjes doet…
Yep, ik ben heel gebleven, gelukkig maar. Bush zat me niet echt in de weg. De Carabinieri en ander geüniformeerd gespuis daarentegen wel. En van mij mag die Bush lekker thuis blijven. Ik hoef ‘m sowieso niet, maar al helemaal niet in ons land. De belastingbetaler mag voor dit beveiligingscircus opdraaien en daar zit ik écht niet op te wachten. In Italië hebben ze daar niet zo’n last van; toevallig van het weekend las ik daar in de krant dat slechts 0,8% van de Italiaanse bevolking opgeeft dat hun jaarinkomen hoger is dan 100-duizend euro. Jaja, ik geloof er niks van: Italianen en belasting betalen…;-)
NO bush NO war II Meer lezen »
Moet je je voorstellen dat er iets in je groeit dat er niet hoort. En dat dat iets hard groeit. Veel te hard.
Onzekerheid, angst, wanhoop, verdriet, boosheid, noem het hele scala van emoties maar op, ze passeren stuk voor stuk de revue. Een niet mis te verstane operatie volgt (die ze overigens met vlag en wimpel doorstond). Een niet zo empathische dokter die het wel even over haar ‘houdbaarheidsdatum’ wilde hebben. De spanning voor de definitieve uitslag.
En vandaag waren daar de beste berichten die we maar konden horen. Die operatie was heel wat, maar daar blijft het dan ook bij. Géén nabehandeling, geen beperking in de houdbaarheid. Gefeliciteerd meid, ik ben zó ontzettend blij voor je!