NO bush NO war

No Bush No WarOja. Grmpf. Klik voor groter.
Met mijn gewonnen tickets dacht ik lekker een paar daagjes Rome van dichtbij te verkennen. Ik vertrek vrijdag en zal daar een paar dagen verblijven. Alles geregeld. Het huis blijft bewoond en de catz verzorgd. Alles pais en vree.

Not.
Not helemaal dan, okee, zal het een beetje nuanceren.

Want Bush is zaterdag in Rome. Dat arrogante mannetje krijgt het zelfs voor elkaar om één hele dag van mijn mini-vakantie te verpesten. Want wat gebeurt er: demonstratie. Internet staat vol met oproepen om te komen demonstreren tégen de oorlog van Bush – No Bush Day. En reken maar dat het er druk zal zijn. Tel daar de Italiaanse heethoofdigheid bij op en we hebben een bommetje. Man. Heb ik weer.

NO bush NO war Meer lezen »

Te laat

“Ik had niet verwacht dat er iemand van jullie zou zijn”, zei ze. Eigenlijk was ze zelfs een beetje nijdig dat ik er was. Meer dan een half uur te laat komen, maakt sowieso al geen goede indruk. Niet bij degene aan wie ze haar diensten verleent en zéker niet bij mij; degene die haar diensten betaalt. Yep. Leuke binnenkomer. Gna.

Te laat Meer lezen »

Vaardigheden

De arts moet zich bewust zijn van de kwetsbaarheid van de patiënt en van de problemen die dat kan opleveren bij de communicatie en de behandeling.

Ik weet ook wel dat een arts geen alleskunner is. Ik heb me vaak afgevraagd hoe moeilijk het moet zijn voor een bèta-tiep (de arts die alles cognitief en wetenschappelijk benadert) om óók die mens achter de patient te zien en niet alleen dat ziektebeeld. Ik vraag me zelfs af of het met elkaar te verenigen is. Wetenschappelijk gezien zou het moeten betekenen dat hun beider hersenhelften uitstekend ontwikkeld moeten zijn. Als kind moeten hun ouders ze bij wijze van schrijven gestimuleerd hebben om zowel met Barbies als met Knex te spelen. Moeilijk dus. En daarom vraag ik me af of zo’n kwaliteitsmanifest iets gaat uithalen.

En hoe kom je hier nu weer op, vraag je me? Nou, gisteren haalde een arts weer zo’n staaltje uit, bij haar. Oeh, wat zou ik die arts eens graag wat feedback willen geven! Tsssk, inlevend vermogen…ammehoela!

Vaardigheden Meer lezen »

Schone lei

Omdat dit blog toch nog wat kuren vertoonde, heb ik geprobeerd met een schone lei te beginnen. Een nieuwe installatie en alle artikelen teruggezet. Blijft het feit: mochten jullie ergens tegen aan lopen dat niet werkt, dan graag een seintje per email. Oh, Han, jouw en mijn laaste reactie zijn hierbij verloren gegaan (die waren van ná de backup).

Schone lei Meer lezen »

Update

Ik dacht: “Laat ik eens een updeetje uitvoeren op mijn blog”, maar ‘If it ain’t broke, don’t fix it’ was hier natuurlijk wel van toepassing. Verkeerd geupload, dubbele bestanden, de verkeerde weer weggehaald en ik moest een backup weer terugmikken. Nu een paar uur verder zou alles het weer naar behoren moeten doen. Hoop ik dan dus. Mocht er iets zijn waarvan je denkt: “Hee, dat werkt niet”, laat het me dan even weten. Thanks!

Update Meer lezen »

Geluk 1.08 beta

1 juli 2004 schreef ik:

“En zij is trouwens mijn klasgenoot; mijn maatje, mijn steun en toeverlaat op school in de k*t-tijd die ik achter de rug heb. Zo iemand die je nodig hebt als je vier jaar lang gaat studeren en met elkaar optrekt. Als zij niet in die klas zou zitten, was ik al lang gestopt met die opleiding.”

Een jaar later studeerden we allebei af. De afspraak makend dat wij het enige zouden zijn dat we aan die school (oja, dat diploma ook nog natuurlijk) over zouden houden, schreef ik kort daarop over haar geluk. Dat grote feest gaat komen; zeer binnenkort als alles meezit (oh, wat zullen we het vieren!). Ik moet alleen even kwijt dat ik ‘r een kanjer van de eerste soort vind.

Geluk 1.08 beta Meer lezen »

Zucchero HMH

ZuccheroAlle cd’s bezittend, kon ik dit concert niet aan mijn neus voorbij laten gaan: Zucchero Fornaciari in de Heineken Music Hall. Op tweede Pinksterdag, dus lekker te koppelen aan een dagje Amsterdam. Helaas liet het weer dat ‘koppelen’ niet toe: de regen kwam met bakken uit de hemel. Terug naar het Arena-gebied, want wellicht was de derde Pirates-film dan een optie? Rijen dik voor de Pathé aldaar, dus de film was geen alternatief. Uiteindelijk werd het van ellende de Villa Arena. We hebben meubels gezien en meubels en meubels en meubels en meubels. Ik kan voorlopig geen meubelboulevard meer zien! Maar affijn, over Zucchero en zijn concert:

Het was er druk, uitverkocht en SmaRts heeft écht geen claustrofobie, maar is wel een klein beetje niet zo groot, 1.64 mtr om precies te zijn. En da’s niet handig bij concerten. Op tijd en dicht bij de geluidsmensen geparkeerd hoopte ik, dat ik -als het concert zou beginnen- op het dranghek om hen heen kon zitten, en zodoende toch ook nog wat visueels van het gebeuren kon meekrijgen. Zo gezegd zo geprobeerd. De geluidsman had er met een “I don’t care”, geen bezwaar tegen. Maar de securitymannen van HMH (allen tegen de 2 meter lang) wel. Ik moest dus van dat hek af. Shit.

Maar… mijn held van de avond, de geluidsman, riep naar die kleerkast dat wij best wel bij hem mochten staan en dulde absoluut geen tegenstand van die Jerommeke. Ha! Geweldig! Mijn avond kon alleen dáárom al niet meer stuk. Ik heb het concert goed kunnen volgen zonder (no offense!) lange tenentrappende-‘oh sorry, ik had je niet gezien’- slungels voor mijn neus.

In de kantlijn tijdelijk een van de nummers van Zucchero’s laatste cd. Edit: hier is het origineel (A salty dog – Procol Harum) nog te bekijken. Wel aan te raden hoor, want het origineel was geweldig.

Zucchero HMH Meer lezen »

De Franse rekening

(Klik voor groter)
Opgehaald met de ambulance onder politiebegeleiding, behandeld bij de EHBO: lijmen, hechtingen, bloedprikken, tetanusinjectie. Zeker één assistent-arts en 3 verpleegkundigen gezien. Okee, het was met de Franse slag, maar (als het bij deze nota blijft) alle waar naar z’n prijs.

De Franse rekening Meer lezen »

Scroll naar boven