Ik heb geen hekel aan het donker van de winter, ik heb geen last van depressies. Tenminste…dat denk ik. Wellicht ervaart mijn omgeving dat anders, zij hebben me echter tot op heden nog niet tot lichttherapie gedwongen. Dat ik de ‘lichte’ seizoenen tóch wel met enige blijdschap tegemoet ga, na zo’n winterse periode, merk ik deze dagen op ’t best. Mijn werkdag begint namelijk al om ‘nulzeven:nulnul’ uur. Dat betekent dat ik vanaf maandag zo ongeveer voor het eerst in lichte omstandigheden naar kantoor liep. Vanaf mijn werkplek zie ik Rotterdam weer onder een lichtkobaltblauwe lucht ontwaken. De maartse buien deren me niet; laat de lente maar komen!

Het is Rome geworden. In een sneltreinvaart zal SmaRts daar alle verplichte nummers afgaan met dit als handleiding: Rome in 96 uur. Maar als jullie nog tips hebben, dan hoor ik die graag!

Vandaag ontving ik een verontrustend mailtje:

Hallo,

Ik gebruik dit mailtje van Carol van half februari gewoon maar weer om jullie op de hoogte te brengen van een weblog voor Carol door Irene aangemaakt. Hier kun je reacties lezen en je eigen reactie plaatsen. Willen jullie het ook weer doorsturen naar vrienden en bekenden? Bedankt!

Succes,
Arianne, zus van Carol uit Doorn

adres weblog:
www.euronet.nl/users/oke/carol/carol.htm

Ik ging op het adres kijken en vond tot mijn grote schrik dit: ‘Sinds 24 februari ligt Carol van Soest met een coma in het Westeinde ziekenhuis. Via deze webpagina willen we vrienden en bekenden op de hoogte houden van ontwikkelingen.’

Weet je nog: Carol aka The Soest? Hij had z’n weblog hier? Ga ff langs z’n webboek en laat een reactie voor ‘m achter!

“SmaRts…SmaRts….kom jij bij mij liggen?” fluisterde íe vanochtend vanuit die andere kamer. Op mijn blote voeten sloop ik er naartoe en kroop bij hem in dat grote bed. Hij kwam voor het eerst -wel hélemaal bij de buurtjes- logeren. En het was heel gezellig! 🙂