Vanaf vandaag vlieg ik (samen met 39 andere mensen) iedere dag met dat vliegtuig mee. De onthulling van het vliegtuig en de uitreiking was namelijk vandaag. Mét muziek en filmploeg. Verslag en foto’s volgen misschien vanavond. Ben nu ff druk met één van mijn prijzen 😀 : die 7,2 mp cam. Leuk ding hoor!
Iemand op een zonnige dag in de schaduw van een grote boom fotograferen is moeilijk. Of de persoon wordt juist belicht en de rest niet Ûf het is juist andersom. Of die mooie wolkenpartij, waarbij Ûf de grond ineens te donker wordt Ûf de wolkenpartij grijs. Fotograferen is keuzes maken. Dat zei mijn fotografiedocent. Je kiest dus wat je wilt laten zien op de foto. De boom Ûf de persoon, het contrast in de wolkenpartij of een grijze lucht zonder detail. Maar er is nÛg een optie: HDR. Je maakt van die moeilijk opname 3 foto’s met verschillende belichtingen. En met een programmaatje ‘neem’ je het beste van alledrie de foto’s en dat laat je in elkaar overlopen.
High Dynamic Range Meer lezen »
De herfst is dichterbij dan ik dacht. Op zo’n twintig centimeter van mijn voordeur stootte ik op dit herfstige tafereeltje. Heb ervoor op mijn buik gelegen. En al die mensen die voorbij fietsten verklaarden mij in stilte (dat gelukkig wel) voor gek.
Omstreden, verguisd, controversieel en ga zo maar door. De expositie van echte lichamen heeft in ieder geval wereldwijde bekendheid. Vandaag las ik dat er lichamen naar de Beurs van Berlage in Amsterdam komen. Luguber? Ja! Maar ik wil ze heel graag zien. Ze hebben een geweldige techniek ontwikkeld waarbij ze de lichamen met behulp van een polymeren (? zoiets volgens mij) plasti ficeren neren.
Maar natuurlijk bedacht ik me: “Hebben die mensen zich daar ooit voor opgegeven?”, “Zijn er ook mensen die weten dat hun familielid ‘on display’ staat tijdens zo’n tentoonstelling?”, “Hoeen waaraan zijn ze overleden?”. Op die en meer vragen hoop ik in ieder geval tijdens de tentoonstelling een antwoord te krijgen.
“Een man uit Amsterdam zit vast wegens poging tot doodslag en bestialiteit. Hij werd betrapt in Doorwerth terwijl hij een paard misbruikte. Hij probeerde vervolgens de man die hem betrapte te wurgen. In de stal hingen videocamera’s.”
Staat nu op TT pag 120. Euh….
Wie is hier nou het beest? Als ik toch eens die straf mocht uitspreken, dan wist ik het wel.
Beesten in het nieuws Meer lezen »
Wikipedia zegt: “Aanhangers van deze stroming hingen veelal een nihilistisch wereldbeeld aan, gingen in het zwart gekleed, tooiden zich met zwarte getoupeerde kapsels, en trokken vaak een zwart lijntje onder hun onderste ooglid”… En ja, zo was het: zwarte lange jas, zwarte nagellak, zwarte lippenstift en een Robert Smith-kapsel. Wat een tegenstelling met dat witte uniform dat ik in werktijd aan had! We dansten op The Cure, U2, Simple Minds, Anne Clark, Front 242, Waterboys, Propaganda, pff, ga zo maar door. Helaas heb ik geen bewijsmateriaal (lees: foto’s) uit die tijd. Maarja, daar had ik het dan ook veel te druk voor. In de kantlijn een oudje van Depeche Mode.
…is geen sinecure.
En nee, ze leest niet voor uit eigen werk; SmaRts heeft (in haar vorige leven als zuster) wel heel wat bevallingen meegemaakt en besloot toen ook, met veel respect, dat bevallen vooral iets is voor andere vrouwen. Sinds bijna een week is er SmaRts’ nieuwe buurmeisje. Haar grote broer, de buurjongen van bijna vier, nodigt iedereen uit: “Ik heb een baby! Kom je naar mijn baby kijken?”. Verder weet ‘ie eigenlijk niet zo goed wat hij met al het gedoe aan moet en concentreert zich vooral op zijn speelgoed. Morgen is het buurmeisjes’ eerste ver-week-dag; ze is dan alweer een hele week buiten het comfortabele van moeders buik.
Mijn relatie met deze buurtjes gaat al long way back, tot in de kindertijd, zo lang als ik me kan herinneren eigenlijk. Het is dan ook geen toeval dat we zo dicht bijelkaar in de buurt zijn gebleven. Trots op de prestatie die buurmams en buurpaps leveren (momenteel vooral bepaald door de slapeloze nachten, stuwing, kraamvisite en wegbezuinigde kraamzorg), verkeer ik in een blijde staat van opnieuw ’tante-zijn’. En dat moest ik even kwijt.
Het wordt tijd voor een nieuwe camera. Reflex dan wel te verstaan. Mijn 300D voldoet nog aardig, maakt nog steeds leuke foto’s, maar het duurt zo lang voordat ‘ie is opgestart. De techniek staat niet stil en alle kinderziektes uit de eerste digitale reflexen zijn goed aangepakt. En dus is het (bijna) tijd voor een nieuwe. En ik dub tussen twee. De ÈÈn is wat kleiner, maar krachtig genoeg (de 400D). De ander voelt robuuster aan en kan nÈt iets sneller achter elkaar schieten (de 30D). In prijs scheelt het zowat een objectief, dus ik neig naar de 400D, maar ik heb nog even om na te denken en te vergelijken. Mocht iemand iets willen roepen over een van de camera’s, dan lees ik dat graag.
Het jaarlijkse uitwaaien op Ameland zit er weer op. Het was heerlijk!
Edit: Hier een crop, zodat de robben iets beter zichtbaar zijn.
Niet echt super, maar mijn objectief haalt dichterbij (vanaf een boot) niet. Helaas.
Weet je nog: binnenkort gaat het gebeuren. Als achterblijver kreeg ik vandaag van Onze Luchtmacht een lunch aangeboden. Zodat ik als achterblijver nog even al mijn vragen kon stellen aan de Commandant, mijn zorgen kon uiten, kennis kon maken met haar buddy. Maar omdat het niet de eerste keer is en wij alletwee erg stoer zijn, was het aardig bedoeld, maar ach…een mailtje was ook goed geweest. We gaan er van uit dat er geen rare dingen gebeuren (*slaat kruisje*) en dat we zoveel kunnen mailen en bellen als we willen. Nevertheless kreeg ik nu wel de kans om haar ‘room with a view’ (met gratis geluid van opstijgende DC-10’s) te bewonderen en haar woestijngecamoufleerde uitrusting. De camo-kleuren zijn niet echt nodig want je ziet zo al niet meer wie er onder die gevechtshelm schuilgaat. En dan heeft ze niet eens haar vliegerhelm of gasmasker op!
