Boeken

“Nieuwe buren speelt zich af in een Vinex-wijk en is een adembenemende en provocerende thriller over miscommunicatie binnen een relatie, seks en liefde en over de drang naar vrijheid. Met Nieuwe buren schrijft Saskia Noort opnieuw een thriller dicht op de huid van de tijd.

Eva, een kleuterjuf, en Peter, chef sportredactie bij een regionale krant, betrekken zonder veel enthousiasme hun pas opgeleverde villa in Vinexwijk De Zonnepolder. Beiden rouwen om het verlies van hun dochtertje Lieve dat na acht maanden zwangerschap levenloos ter wereld kwam. Samen zoeken ze naar een nieuwe invulling van hun leven, te midden van de modelgezinnetjes die de Zonnepolder bevolken. Tijdens een buurtborrel leren ze hun nieuwe buren kennen: het vrijgevochten stel Steef, ex-Dutchbatter en motoragent, en Rebecca, een sensuele thuiskapster, en hun zoontje Sem. Beide echtparen zijn op hun eigen manier op zoek naar geluk, dat in de maakbare samenleving om de hoek lijkt te liggen. Gezamenlijk verleggen ze hun grenzen, totdat ze erachter komen dat er geen weg terug meer is.”

Op haar site geeft Saskia Noort een fragment van haar nieuwe boek weg. Ik ben vanmiddag in de trein aan het boek begonnen en ik kan het maar moeilijk wegleggen. Het leest lekker, is razend spannend en haar keus om met de ontknoping te beginnen, maakt dat je wilt weten wat er is gebeurd. Een aanrader. Net als haar andere boeken overigens.

Edit:
Richard Osinga heeft het plan opgevat om zijn boek ‘Wembley” in zijn geheel online te publiceren. Niet in een stuk, maar in een paar honderd korte stukjes. De bedoeling is dat elk stukje op een ander weblog verschijnt, met een link naar het volgende stukje. Als je een weblog hebt, kun je meedoen. Het werkt heel eenvoudig. Geef je op en je krijgt een stuk van de tekst van het boek. Kopieer het en plak het op je eigen site. Om het hele boek online te krijgen hebben we 206 webloggers nodig, dus geef je op en geef het door.

In de nieuwsbrief die ik vandaag ontving, stond een aardigheidje. Niet voor mezelf want mijn ‘boek’ is nog láng niet af; daar zal ik mijn leven lang over doen ben ik bang. Maar misschien heb jij joúw boek al wel klaar en vraag je je al langer af hoe je ’t moet uitgeven. Hier kan dat. Okee, het kost wat, maar dan krijg je ook wat: je eerste druk. En wie weet wat het oplevert? Zij investeerde ook in haar hobby en zie het resultaat!

Het hoofd van de familie, de koopman Aga Djan, heeft de leiding over de bazaar van de stad Senedjan. Hij is een wijs en rechtvaardig man die leeft naar een ‘zachte’ interpretatie van de islam. Hij geeft ieder het zijne. Het huis brengt ook al eeuwenlang de imam voort van de moskee die in directe verbinding staat met het huis. Op die manier concentreren het maatschappelijke en het geestelijke gezag zich op een harmonieuze manier in het huis van de moskee. Het is een weerspiegeling van het samengaan van religie en economisch leven. De bewoners van het huis ontwikkelen zich onder invloed van de omstandigheden. Aga Djan houdt zo lang mogelijk vast aan de oude waarden. Hij vecht als een leeuw, maar verliest zijn invloed en staat machteloos tegenover het nieuwe regime. Sommigen gaan mee in de fundamentalistische leer, anderen sluiten zich aan bij de ondergrondse linkse oppositie. Weer anderen proberen neutraal te blijven. Als de rook is opgetrokken, wordt de rekening opgemaakt. Velen hebben hun leven gegeven voor hun idealen of hebben zich aangepast aan het onderdrukkende regime.

Door de geschiedenis van een belangrijke familie te vertellen, laat Kader Abdolah in Het huis van de moskee zien hoe de Iranese samenleving verandert als de radicale islam op gewelddadige wijze de macht grijpt (bron).

Een ander perspectief kan best verhelderend werken.

Knielen op een bed violen – Jan Siebelink

“Dertig jaar schrijverschap heeft Jan Siebelink naar het moment gevoerd dat hij het verhaal over zijn vader letterlijk eens zou uitleggen. Verspreid over tal van boeken doken eerder al kardinale taferelen op uit het leven van de Velper bloemenkweker; als topoi, of staties op de kruisweg die de man moest afleggen. Schroom en angst weerhielden de zoon er tot dusver van de hele geschiedenis na te lopen. Vreest Jan Siebelink de toorn Gods, nu hij dit boek publiceert? Misschien is hij er niet geheel gerust op. Toch stelt hij zich niet als ironische, onbekeerde beterweter op. Hij betreurt zijn vaders fatale roeping, maar kan hem desondanks volgen. Dat is een prestatie. Daardoor, doordat de auteur het hoogst subtiele midden bewaart tussen afkeer, medeleven, onbegrip en respect, groeit deze reconstructie uit tot een monumentaal eerbetoon.” (Arjan Peters, 28 januari 2005)

Yep. Aan te bevelen.

Woensdag is mijn vrije dag.
Wat vervelend zeg (not), vooral vandaag.
Ik las mijn boek uit in de tuin.

Jazeker, vandaag!
Het is officieel nog niet lente.
Maar zo voelde het wel!

(Boek: Vang me als ik val – Nicci French, leest als een trein!)