Van dag tot dag

Vervolg van.

“Rechtsomkeert en terug naar huis!”, was de eerste reactie van mijn medepassagiers. Maar dat bleek verspilde energie. SmaRts is geen opgevert. Als SmaRts op vakantie gaat, dan gáát ze op vakantie. En als dat een ski-vakantie is, dan gáát ze ook skiën. Wat er ook gebeurt. Noem het trots, noem het eigenwijs, noem het zelfs onverstandig, noem het wat je wilt, maar SmaRts zou op de plaats van bestemming aankomen. Een piepklein stemmetje riep steeds maar weer: “En daar zit je dan straks: hele dagen op een terras te wachten tot de anderen van leuke bezigheden terugkomen”, maar…negeren is ook een kunst. Dus huppekee: op naar Tignes. “We zullen wel zien hoe het gaat. Gewoon een dag of wat rustig aan doen en dan zal het heus wel weer gaan!”

Terwijl het eigenlijk mijn beurt was om te rijden moest ik, door dat hele gebeuren, met tegenzin de autosleutel overdragen. Want niet alleen zat ik met een kuit die niet aangespannen kon worden (koppelen bleek onmogelijk), maar ik had het ook erg druk met die hoofdwond waar toch steeds maar wat bloed uit bleef sijpelen. En nee, je denkt toch niet dat je voor onderweg van dat ziekenhuis ook maar één gaasje meekrijgt? Tssssk. Gelukkig was daar die good old multifunctionele keukenrol.

Wordt vast nog wel vervolgd. Ik zal proberen het kort te houden 😉

Het begon ietwat bijzonder. Na zo’n 700 kilometer rijden (nog 400 te gaan) en de verplichte rek- en strekoefeningen op de parkeerplaats werd SmaRts getroffen door een zweepslag in haar kuit. En op zijn zachtst gezegd is dat héél erg balen als je onderweg bent naar je weekje skiën. Maar het werd nog erger. Als reactie op de pijn (waarschijnlijk) knalde ze tegen het asfalt van de parkeerplaats en was even ‘weg’.

Nu is SmaRts wel vaker even ‘weg’…maar dit keer werd ze echter wakker toen de mannen van de Franse ambulance haar inlaadden. Op naar het ziekenhuis. Met de Franse slag (zeer tegen de zin van zuslief) werd de wond in haar hoofd geplakt en gehecht en kreeg ze een recept mee voor gazen, betadine, een doos paracetamol en een zalfje voor haar pijnlijke kuit. Joepie, fijn een weekje skiën.

Wordt vervolgd…

Vandaag belandde ik -notabene vanwege mijn werk- in de Efteling. Het is lang geleden dat ik er was. De hoofdingang zoals die nu is, had ik nog niet eerder gezien. Vogelrok, Droomvlucht, Pandadroom, Villa Volta en natuurlijk de laastste attractie: de Vliegende Hollander, allemaal zaken die ik nog niet eerder mocht beleven. Dat heb ik vandaag voor een groot gedeelte ingehaald. Want ook al was het voor werk, er was gelegenheid om het park in te gaan. Geweldig!

Een parkmedewerker deelde mij overigens mee dat het in de maanden april en mei op een doordeweekse dag erg rustig is. Niet zo gek natuurlijk; het is immers vooral voor kinderen. Maar voor de grote kinderen onder ons, waartoe ik mezelf ook schaar: ga er lekker op een zonnige donderdagochtend heen en je hebt geen last van die bordjes: ‘vanaf hier nog 45 minuten wachten‘.

Wanneer ben jij eigenlijk voor het laatst /eerst* in de Efteling geweest?

* Kies wat van toepassing is.

Ik hoorde ‘m eerder dan dat ik ‘m in mijn spiegels zag aankomen. Het grote gele gevaarte dat aardig wat brandstof lust (in de stad bijna 40 liter op 100km!). Gelukkig heb ik altijd mijn kleine cameraatje in de aanslag. Zeker als ik in de file sta. Gevaarlijk, ja ik weet het. Zo kan ik mijn nek verrekken om die roadkill te fotograferen en moet ik bovenop mijn rem staan omdat ik te lang bezig ben met die ganzen op de lantaarnpaal. En soms, zomaar ineens, komt er een tweetonner (€ 223,880!) naast je rijden. En dan moet ‘ie op de foto.

Maar zeg nou eerlijk. Als je dit leest:

“Door de glazen motorkap heen gunt Lamborghini ons een blik op de 6.5 liter V12. De motor zorgt voor spektakel, voor sensatie en voor snelheid. Maar liefst 640 pk´s wisten de ingenieurs van Lamborghini uit de twaalfcilinder te persen. Het koppel van 660 Nm is al even indrukwekkend. Om vanuit stilstand naar 100 km/h te sprinten neemt de Murciélago LP640 slechts 3,4 seconden en vervolgens wordt een topsnelheid van 330 km/h behaald. Dit zijn cijfers waarmee Lamborghini zich met de absolute wereldtop mag meten. Voor een fantastische stabiliteit wordt het vermogen overgebracht op alle vier de wielen.(bron)”

is het dan niet eeuwig zonde om ermee in de file op de A27 te staan? Aan de andere kant…als ik mocht kiezen tussen mijn Stresscort en de Lambo, doe mij de Lambo dan maar.
😀

Vrijthof Maastricht: Lekker druk en gezellig!

Ik kwam een leuk linkje tegen waarmee ik na kan gaan wie er allemaal aan smarts.nl linkt. Dat zoiets je een avondje bezig kan houden blijkt wel weer uit het volgende. Mijn site is bijvoorbeeld gelinkt door Matthew. In de laatste post (November 01, 2005) op zijn blog staat:

We, as Matthew’s brothers, would like to inform you that Matthew passed away. He died at the beginning of the summer. He just couldn’t take it anymore.

Een speurtocht levert, behalve een rotgevoel, weinig info. Het is al een tijd geleden en ik kende Matthew niet, maar daarom is het niet minder erg.
If only…maar gaat dat zo niet altijd?