Van dag tot dag

Ongetraind (als in een jaar niet meer gedaan) met de woensdag-skate mee…dat gaat vast zeer doen morgen!

De beste snackbar in Dordrecht is op dinsdag gesloten.

En laat ik nou altijd op dinsdag trek in frietjes hebben.

:-S

Nog even hierop terugkomend: “dat zelf maken heel goed te doen is, is maar voor een deel waar. ’t Is namelijk ontzettend arbeidsintensief. Alle verschillende soorten vragen niet alleen hun eigen ingrediënten, maar óók nog eens hun eigen bereidingswijze. En niet te vergeten dat sommigen bijna kleine kunstwerkjes zijn. Veel werk dus. Daarom is het niet zo verwonderlijk dat het eten van sushi in een restaurant prijzig is. Maar nog steeds errug lekker.

Men neme een gietijzeren pan. Zo’n hele zware, je kent ze wel. En een opruimbui zoals vrouwen dat wel vaker hebben, je kent ’t wel. En dat van zoveel-dingen-tegelijk-willen-doen, dat ken je vast ook wel. En dan ineens pl**rt die pan uit ‘r handen. En landt precies op een teentje. Guts-guts-guts, heel veel bloed! Aargh!

Euh…okee, ’n beetje overdreven, maar ik heb wel een au-teen.

Weet je nog wat ze sms-te? Hij had haar ten huwelijk gevraagd en ze zei ja.

En daarmee begon een touwtrekkerij van jewelste met de IND. Gewoon voor een paar weekjes vakantie, zonder gelijk aan de IND kenbaar te maken dat het ging om liefde en zo vooroordelen te voorkomen. Nou, dat gaat niet zo makkelijk, hoor. Want voor wie er nog steeds anders over denkt: de grenzen van Nederland zitten aardig dicht voor niet-EU-mensen. Ook voor diegenen die, zoals in zijn geval, al tig jaar in Nederland woonden als kind. Dus even buiten het vakantiegevoel om aan elkaar wennen, zat er niet in. Voor een tijdelijk verblijf kwam geen toestemming.

Uiteindelijk zat er niets anders op dan maar direct voor de hoogste inzet te gaan: een aanvraag tot een definitief verblijf. Veel geld, mails, papier Èn drie vakanties later, is het eindelijk zover: hij komt hierheen! Dat gaat gevierd worden, en hoe! Hij zal niet weten wat ‘m overkomt. 😀

Voor J.: ik maak de foto’s wel!

Sushi, noodles & tempura. Ooit geprobeerd? Nou, ’t is heerlijk. En ook nog eens gezond. Helaas kan eten in een sushi-restaurant prijzig zijn, maar SmaRts heeft sinds kort ontdekt dat zelf maken héél goed te doen is. De toko levert alle benodigdheden tegen zeer schappelijke prijzen en het kookboek ‘Internet‘ voorziet haar in allerhande recepten. Mjummie!

Ik moest in Rotterdam rennen naar de metro die al stond te wachten. Bij aankomst op het Centraal Station moest ik rennen naar de stationshal; het regende. Daar aangekomen zag ik op het grote bord dat de trein naar Dordrecht binnen een minuut zou vertrekken. Mensen-en-tassen-ontwijkend vloog ik de trap op naar het betreffende perron. Gelukkig stond de trein er nog en met een plof liet ik me hijgend op een bankje vallen. De conducteur blies op zijn fluitje. Toen de trein zich in gang zette, duurde het een seconde voordat mijn hersens een signaal afgaven dat er iets niet goed was gegaan: de trein reed, dat wel, maar helaas de verkeerde kant op.

Haastige spoed…

Tot later!
Ik ben even erg druk met genieten van het mooie weer!
😉

Wát er ook gebeurt,
ergens in november zit SmaRts er weer.
En zus ook.