Coupling
Ik zag deze serie nog niet eerder.
Op maandagavond te zien bij Veronica.
Ik ben namelijk niet zo’n televisiekijkert,
maar ik denk dat ik hier wel even voor ga zitten. 😛
Van dag tot dag
Geluk
Mijn steun en toeverlaat op school, die eeuwige vrijgezelle dame die bezig was te accepteren dat ze misschien toch voorgoed vrijgezel zou blijven. Die vriendin die op vakantie ging naar Turkije en halsoverkop verliefd werd. En die nu terugging om te testen of die gevoelens wel echt waren. Ja, die vriendin! Ik ontving gisteren een sms van haar:
“Je gelooft het nooit. Hij heeft me ten huwelijk gevraagd en ik heb ja gezegd!!!”
🙂
Ik gun je het geluk van harte, J.!
Karweitje
De mogelijkheden van mijn scanner ontdekkend,
vond ik een nieuw druilerige-dagen-ding uit.
IJs
“Ik zag dat je thuis was en ik moest tóch nog melk voor de kleine halen en een ijsje voor ons, dus ik dacht: ik neem er voor jullie ook maar gelijk één mee. Je houdt toch wel van ijs, hè?” En drukt me een Magnum Intense in mijn handen.
😀
Beoordeling
SmaRts had vandaag haar beoordelingsgesprek. Het oordeel lag tussen ruimvoldoende en uitstekend (slechts uitstekend kan baas zich niet permitteren, want dat betekent betalen). Wel heeft SmaRtie zichzelf tijdens het gesprek zeer waarschijnlijk een aantekening bezorgd omdat zij zich kritisch uitliet over de organisatie. Kritisch werd vandaag namelijk uitgelegd als negatief. So be it. SmaRtie kan er namelijk niet zo goed tegen als iets wat krom is, recht gepraat wordt.
Winter
Zei ik in mijn vorige postje dat ik de winter over wil slaan, dan bedoel ik natuurlijk dat natte onstuimige gedoe. Regen, storm, windkracht vijf en hoger. Het nutteloze van de paraplu in Nederland, want die waait toch altijd kapot. Nee, dan die andere winter…
…Door omstandigheden ben ik er een tijdje niet geweest, maar die witte bergtoppen en de diepe sneeuw zijn juist geweldig. Die stilte op grote hoogte, de puurheid van de koude droge lucht. Het in jezelf praten terwijl je met een rotgang van die berg komt. De gezellige onderonsjes bij de skiliften. Het bevroren puntje van mijn neus (puntneus, dan krijg je dat, hè?). En de Tiroler jodelmuziek op de keren dat het Oostenrijk in plaats van Frankrijk was. De mooie outfits op de keren dat het Frankrijk in plaats van Oostenrijk was. Van onder de zeespiegel naar 3600 meter daarboven was altijd eventjes wennen. Maar oh, wat heerlijk om weer in het vooruitzicht te hebben. Het duurt nog even; het wordt ergens in de lente, als de dagen weer wat lengen. Het wordt tijd.