De eerste keer
Ai, dat was weer wennen.
Mijn voeten waren er niet helemaal blij mee.
En mijn lijf morgen ook niet, denk ik.
Maar ja, de eerste vijftien km zitten er weer op.
Ai, dat was weer wennen.
Mijn voeten waren er niet helemaal blij mee.
En mijn lijf morgen ook niet, denk ik.
Maar ja, de eerste vijftien km zitten er weer op.
Vanavond hebben we het symposium gehad op school. Wat een bevalling. Aan honderd man zijn we niet gekomen, maar de avond hebben we wel en goed gevuld. Afgedraaid, dat ben ik. En als school er ook maar iets op aan te merken heeft, vorder ik mijn collegegeld terug. Zo! Dat ze dat maar weten. Nog twee maanden en dan is het zover. Dat is dat hbo-papiertje van mij. Eindelijk.
En ineens ben ik weer helemaal terug. Vechtend voor de deur van de concertzaal om maar zo ver mogelijk vooraan te staan en het beste zicht te hebben. Klem tussen dranghek en gillend meidenpubliek, maar what the heck, ik voelde het niet eens. Want ik stónd vooraan! En ik kon foto’s van ‘m maken! Foto’s van niks, kwaliteit nulkommanul. Maar och, wat was ik er toen blij mee. In mijn plakboek, met alle andere merchandise.
En nu stond ik daar ineens. Mét fototoestel notabene. Voor zijn tuin waarin hij aan het werk was. Wist ik veel dat hij híer woonde. Vrouw en kinderen eromheen. Gezellig. Hij is weinig veranderd. Nog steeds leuk om te zien. Zelfs in een rode overall. En ik maakte geen foto. Schijterd dat ik ben.
-zucht-
De Griekse naam ‘rhops myrinos’ betekent ‘balsemstruik’ en die benaming geeft iets weer van de magische betekenis van Rozemarijn in rituelen en ceremoniën. De plant was bij de Grieken en Romeinen heilig en werd gebruikt in godsdienstige rituelen en ook in huisfeesten als symbolische versiering. Rozemarijn was gewijd aan de liefde, waarmee bij de Grieken de liefdesgodin Afrodite was verbonden (Bron).
Mijn ceremonie: verse rozemarijn over de gebakken aardappeltjes. Mmmh. Met liefde gemaakt. En dat proef je!
Doe eens gek en gooi je haar los.
Of: gooi je winkelmandje vol met houtskool
en kijk eens hoe ver je komt.
Tis in ieder geval niet zo makkelijk als het lijkt.
Vandaag had SmaRts opnieuw een afspraak met de dames van het mobiliteitscentrum. En nee, SmaRts zit voorlopig niet zonder werk. Maar SmaRts staat bijna op een kruispunt. Dat kruispunt heeft wel alles te maken met de reorganisatie bij Baas, maar vooral ook met haar afstuderen. In juli is het eindelijk zover. Maar dan? En vanwege die vraag dus ‘Het Mobiliteitscentrum’. En vandaag heeft SmaRts zich ingehouden. Wel heeft ze uiteraard onder invloed van de vorige ervaring tot driemiljoenennogwat geteld alvorens ze binnentrad. En SmaRts ging bijna Zen-hummen toen de dames een gnuivende blik wisselden bij het zien van de uitkomst Vormer (Belbin), Baas (Ennea), Kruisvaarder (Myers), want “Ja, dat strookte geheel met de indruk die zij de vorige keer al kregen”. Hmm, grmpf.
Gelukkig had SmaRts bij thuiskomst zon en bloemen in haar tuin.
7 april 2005
Hee Pa! Mijlpaal! 65 jaar!
Grapjes over je roze buskaarten en andere seniorenvoordelen.
En uitzien naar dat vette pensioen (not!)
dat je als metselaar hebt opgebouwd.
Een zéér gezellig feestje, lekker uit eten ofzo.
En veel grapjes over je leeftijd.
Want die zouden we zeker gemaakt hebben.
Als alles anders was gelopen.
Misschien koop ik ‘m morgen tóch, die roze buskaart.
En dan geef ik ‘m overmorgen weer weg.
Aan iemand die ‘m kan gebruiken.