Hier vandaag komkommertijd.
Geen spannende foto’s. Geen memorabele momenten.
Wel een hoofd vol gedachten. Maar niets wat er op een beetje ordentelijke manier uitkomt. Flarden van mijn bestaan (bestaat die titel al, zonee, dan claim ik ‘m bij deze!) zijn er genoeg, maar ik heb even geen zin om te verzinnen welke interessant genoeg zijn om op te schrijven.
Gewoon lekker lui dus.
Morgen beter!
Uitleg WoW.
“Neemt u daar maar even plaats”, zegt de portier en hij wijst naar de drie blauwe stoeltjes die naast elkaar staan. Ik wacht al tien minuten als ineens uit het niets iemand achter me staat en zegt: “U bent mevrouw SmaRts? ”. Ik knik en sta op. “Loopt u maar met mij mee” en braaf volg ik de mevrouw die me aansprak. We nemen plaats in een hokje van drie bij twee dat volledig afsluit. Heel even overvalt me een gevoel van claustrofobie, maar ik onderdruk het door diep adem te halen. “Vertelt u me maar wat u in de toekomst met uw opleiding wilt doen”, opent zij haar ingestudeerde openingszin.
Dus ik begin te vertellen. Ik vertel haar over mensen en papieren, over concurrentie op de arbeidsmarkt, over HRM, over coachen van mensen, over competenties en ontwikkelingen en over Baas die eigenwijs is, maar nog steeds zoveel goeds biedt, dat ik er eigenlijk niet weg wil. En zo uniek als mijn verhaal is, zo snel heeft ze er eenheidsworst van gemaakt door te zeggen dat ze dan toch wil dat ik een testje doe. Ze ratelt haar standaard-riedeltje en ik vertrek met een test en een afspraak voor over twee weken. En ineens weet ik ook wat ik niét wil met die opleiding: het werk dat zij doet.
Toekomst – Write on Wednesday Meer lezen »
Je raakt me aan.
Ik deins terug.
Je bent te dichtbij.
Ik voel je adem.
Je zucht.
In mijn nek.
Je staat te dichtbij.
En je stinkt uit je bek.
Hahaha!
Ik wilde een heel verhaal opschrijven over hoe mensen in een volgepropte metro in ‘je ruimte’ komen en hoe erg dat soms is, maar ineens besloot mijn gedachtenkronkel het op een rijmen te zetten. Sorry. %-)
Joepie is een understatement.
Joepie is zelfs een underunderunderstatement.
Maar bij gebrek aan woorden: Joepie!
“Dag SmaRts,
Een gestroomlijnd artikel!
Een goede inleiding en ik vind je frivole begin heel mooi!
Ik geef je een 8 voor deze inspanning!Met vriendelijke groeten,
Je docent”
Zoiets bijvoorbeeld?
De jaarlijkse inentingen, routine zou je denken.
Nope. Er blijkt bij één van de twee ineens een hartlek te zijn. Kapotte klep.
“Ze kan er gewoon oud mee worden hoor, maar ze is waarschijnlijk sneller moe”. Ach, de prul en ik maar denken dat ze een beetje simpel was…
Gisteren:
“Goed dan komen we morgen, wanneer schikt het?”
– “Nou, morgenochtend moet ik even naar de tandarts, maar ’s middags ben ik gewoon thuis.”
“Okee, dan zie je ons wel verschijnen.”
Vandaag:
Ik wacht, dood mijn tijd met het maken van een beeldverslag (!), het is nu 16:00 uur en nog niemand gezien.
Ik stuur maar een smsje: “Wanneer komen jullie nou, want vanavond moet ik weer weg.”
En het antwoord komt snel:“Oh, we bellen nog wel om af te spreken.”
Aaargh!
En wat leer ik hier weer van: duidelijke afspraken maken SmaRts! Concreet zijn!
Grmpf.
SmaRts heeft vanwege haar zelfontwikkeling op het gebied van Personeel en Arbeid de afgelopen jaren op maandag en dinsdag de avonden op school doorgebracht. En dus geen enkele aflevering van Sex and the City mogen meemaken. Steeds vaker komt ze nu sites tegen van mensen die zichzelf presenteren als een Sex and the City-chick (of – girl, als dat enig verschil uitmaakt). En dus vraagt SmaRts zich of of het hier gaat om enige vorm van zelfpromotie vanwege het single zijn en gaat het hier om een bijzondere stereotypering waarvan SmaRts even de kenmerken heeft gemist?
Soms vind ik het zo moeilijk om me aan mijn eigen afspraken te houden. Ik had met mezelf de afspraak gemaakt om vandaag huiswerk te doen. Ik moet me nog tegen een onderzoek aan bemoeien waar we met onze afstudeerbusinessunit mee bezig zijn: het uitwerken van een enquete onder een groep werkgevers. Nee, het studentenleven gaat niet over rozen… En dan laat ik me tóch weer door de mail, het blog en de w.i.e.-lijst afleiden. En voor ik het weet is mijn potje Earl Grey op en ben ik drie uur verder en ligt mijn onderzoek nog onuitgepakt in een directory op mijn pc. Hebben jullie dat nou ook?