Toch nog een schoolproductief dagje gehad, ondanks tandarts, visite en het bakken van een vers brood (en nee, niet in de broodbakmachine, maar ouderwets in de oven). Mijn mailtjes verzonden, me weer tegen een hoop zaken aan bemoeid en jawel: mijn in te leveren artikel afgeschreven en ingezonden. Nu afwachten. Op het cijfer. Het hoeft geen hoog cijfer te zijn; mijn lat ligt vrij laag de laatste tijd. Een 5,5 is net een voldoende en dus ook genoeg! Mijn to-do-lijst voor school gaat gelukkig steeds kleiner worden. Wat rest? Een symposium voor 100 man organiseren, fiedbekken met mijn studiegenoten, een persoonlijk ontwikkelingsplan voor mezelf maken en een eindgesprek. De data voor de diploma-uitreiking zijn zelfs al vrijgegeven, het wordt een feestje in het WTC in Rotterdam. Maar dat duurt nog een maand of vijf. Eerst maar dat papiertje en dan ga ik wel es verzinnen of ik naar dat feestje ga.

Het kostte even inderdaad. Maar dan heb je ook een…

8,0

Yeah!

(one down, one to go en dan ben ik weer in de pas met de rest)

Overtuigd van de commerciële uitbuiting
en tóch…

Soms is mijn hoofd een beetje een warboel. Een soort van concentratieverlies zorgt er dan voor dat mijn hoofd slechts gevuld is met flarden gedachten. Hier een stukje, daar een eindje. Dat relletje op het werk over de boventalligheid, die collega die begon over die lezing over graancirkels…. speaking of it. Graancirkels. Is dat niet bizar?

*wordt ineens wakker*

Want ik heb er ook een idee over.
Ik denk namelijk dat ‘de mens’ al eerder heeft bestaan op de aarde. En er zich een beschaving ontwikkelde die verder, veel verder was dan die van ons nu. Dan ineens Big Bang, de mensheid vergaat en de wereld kapot. En na verloop van tijd begint alles weer van voor af aan. En snappen we niet waarom de Pyramides in één lijn met Orion (was het toch?) staan, dat er wiskundige berekeningen ten grondslag liggen aan de Inca Paleizen en wat de link is met Atlantis. En snappen we niet waarom graancirkels net mandala’s zijn en waarom ze óók weer diezelfde ontzettend moeilijke wiskundige berekeningen als basis hebben.

We moeten alleen nog even tot de ontdekking komen dat we alles al een keer eerder hebben gedaan. En dat sommigen van ons misschien nog niet helemaal vergeten zijn hoe het toen was.

Of waren dat toch andere wezens?

Mijn tandarts is ziek. Erg ziek, want ineens is er een waarnemer. Ai. Hoe zal dat gaan?
Terwijl ik op de tandartsstoel naar het plafond staar blijkt zijn voortvarendheid:

“Uw gebit ziet er prima uit en daarom zou ík er persoonlijk geen genoegen mee nemen.”
– “Ja, maar…”, een ‘mijn-tandarts-verdedigende-positie’ innemend: “Hij heeft het wel geprobeerd, maar het lukte niet.”
“Tja, dat komt omdat het op dié manier moet en niet op die andere manier. Volgende week maar doen dan?”
– “O, euh, graag zelfs!”

Ik heb inmiddels twee afspraken staan voor een bright ’n white smile.
Whoepiiee!!

Mijn tandarts blijkt dus achteraf helaas al wat langer ziek te zijn dan gedacht.
Ik wens hem heel veel sterkte, maar deze waarnemer mag blijven!

En?
Lekker aan het carnavallen? Da’s nou iets waar SmaRts niets mee heeft. Dordrecht carnavalt niet. Tussen lallend Brabant en Dordt ligt slechts een paar honderd meter water. En toch springt die vonk niet over. Gelukkig maar, want als ze ergens een pesthekel aan heeft, dan is het wel aan vervelende- kijk-mij-eens-leuk-zijn-en-vandaag-mag-alles -dronken mensen. En nee, die ervaring heeft SmaRts niet zelf, maar slechts van-horen-zeggen. En zo wou ze dat maar laten ook.

Op het station: “Trein komt wat later”, zegt dat gekke mens van de intercom. Als ie dan komt, stap ik in. Ik zit nog niet net of er wordt omgeroepen dat deze trein niet vertrekt omdat hij kapot is. Er moet een Technische Hulpdienst komen. Dus het vertrek laat nog even op zich wachten. Terwijl dit omgeroepen wordt, vertrekt aan de andere kant van het perron de stoptrein, die mij ook op mijn bestemming had gebracht. Grmpf. Dan roept de intercom dat de eerstvolgende trein naar mijn bestemming de Intercity op Perron 1 zal zijn. Tja, da’s logisch nu net die stoptrein wegrijdt. Dus, huppekee, en masse de trap af en weer de trap op naar Perron 1.