Van dag tot dag

Het komt er aan!
Het nieuwe jaar.
Nieuwe kansen op geluk!
En geluk wens ik jullie ook allemaal toe.
En gezondheid én plezier én liefde!

In 1991 kreeg ik het in mijn gekke hoofd om te vertrekken naar Australië. Een Working Holiday. Nou, het werd een Holiday en weinig Working. Maar op de reis ernaar toe, maakte ik een stopover van twee dagen in Colombo, Sri Lanka. Dat land maakte zo’n indruk dat ik besloot om het jaar daarop (ná mijn holiday) een rondreis aldaar te maken. Veel armoe, maar o zo gastvrije mensen. De kleuren, de geuren! En geplaagd door overstromingen door hevige moessons. Wat een mooi fotoboek is ’t geworden. En ik sloot de rondreis af met een welverdiende uitrustperiode op een piepklein Maledivisch eilandje. Er stonden misschien twintig bungalows op, ongeveer twintig meter van een helblauwe zee. In een kwartier kon je het eiland rondlopen. Eten deden we in een halfopen restaurant en douchen deden we koud met ontzilt water. Volleyballen konden we er ook, maar alleen als het eb was. Iedere ochtend jatten we brood bij het ontbijt voor de vissen. Om zeven uur ’s ochtends de zee in. Wat was het daar heerlijk.

Hoe erg moet het er nu zijn?
Ik kan er met mijn verstand niet bij.

SmaRts zou graag een nieuwe auto willen, maar het ontbreekt haar aan centen. En sparen? Daar is ze niet zo goed in. Hoewel; een vakantie naar de Malediven, Australië, Thailand, jawel; dat gaat nog wel, maar een auto? Neuh. Ten eerste heeft ze het idee dat ze bij haar aankoop door onwillekeurig welke verkoper belazerd wordt. Ten tweede is gebleken dat de autoconsument atijd veel te veel geld inlevert bij de inruil van de wat nieuwere auto’s. En als laatste en niet onbelangrijke feit: voor het woonwerkverkeer maakt ze gebruik van de trein. En dus rijdt ze oud. Goedkoop en zolang niemand haar tot aan het eind van de straat geschrokken staat aan te staren als ze voorbij rijdt, is dat helemaal goed. Het enige vervelende met zo’n oudje is dat ze met dit weer niet alleen de buitenkant van haar autoramen ijsvrij moet maken. De binnenkant namelijk ook. :-S

Jummie.

De Azteken verbonden cacao met Xochiquetzal, de godin van de vruchtbaarheid. Zij dronken een chocoladedrank, xocoatl, vaak op smaak gebracht met vanille, chilipeper en piment. De drank zou vermoeidheid tegengaan, hetgeen wordt veroorzaakt omdat cacao ook cafeïne bevat. Een Spaanse jezuïtische missionaris, Jose de Acosta, die in Peru en Mexico woonde aan het eind van de 16e eeuw schreef hier al over. De drank werd onder andere gebruikt aan het hof van keizer Montezuma. Bron.

Ik kreeg kerstknuffels van Weasel en Anders.

Hoe meer je er uitdeelt, hoe meer een teken dat je voor vrede bent, voor harmonie, voor een leven waarop iedereen acceptabel met elkaar omgaat. Deel jij deze mening met mij en ben je ook voor een wereld waarop geen plaats is voor welke vorm van geweld dan ook neem dan dit plaatje en deze tekst over en geef deze knuffel aan zoveel mogelijk mensen door.

Ik geef ‘m door. Aan Hanneke, Xandra, Vlinder en Josephfine en aan wie ‘m maar wil! Klik op de kleine afbeelding om ‘m origineel te zien.

Ik zing niet onder de douche, nee ik denk. Ik peins. En als ik er erg in heb gooi ik er wat schuim en een scheermes tegen aan, wat shampoo en wat doucheschuim. Tanden poetsen doe ik meestal ook terwijl ik onder de douche sta. Lekker makkelijk, alles in één keer. En nee, dit keer geen begeleidende foto.

Maar denken dat doe ik wooral. Over die verjaardag van gisteren, waarbij P. zijn veertigste verjaardag vierde. Man, veertig! Time flies en o, wat heb ik een fun! Over dat artikel voor school. Straks als ik vrij ben met de kerst en de oud & nieuw ga ik het afschrijven. Over dat stappenplan dat ik nog moet schrijven voor mijn werk, maar ach, dat heeft geen haast. Over dat iedereen op mijn werk inmiddels al een paar dagen thuis geweest is vanwege buikgriep; ik heb nergens last van, vreemd. En over die metro die van de week vast stond in een tunnel. Over dat het tijd is dat hier een nieuwe badkamer komt. Mijn gedachten vliegen alle kanten op. De gedachtengang van een mens, meer specifiek van mij, is moeilijk te volgen. Er zit geen begin aan en geen eind.

En zo denk ik aan Joetsjenko die vergiftigd is met dioxine. Terwijl ik een drieminutenmasker op mijn gezicht smeer, bedenk ik dat de goede man ook wel een peelinkje kan gebruiken…

I have been quit for 1 Year, 1 Day, 20 hours, 2 minutes and 57 seconds (367 days). I have saved € 1.412,48 by not smoking 7.356 cigarettes. 

Ik was het bijna vergeten, maar afgelopen vrijdag was het een jaar geleden dat ik besloot die sigaretten de deur uit te doen. En met succes. Gisteren op een verjaardag kwam het heel even ter sprake. Iemand die daar was en momenteel ook niet meer rookt, vertelde dat zij het een keer ‘wel vier jaar had volgehouden’. Raar, want ik zie het niet als volhouden. Al vanaf dag één eigenlijk niet. Ik hoef niets vol te houden, het gaat gewoon vanzelf.

Ik heb voor de gelegenheid mijn metertje maar eens afgestoft. Ik heb ‘m zelfs even opnieuw moeten installeren. Maar het resultaat mag er wezen. Ik heb al een voor een aardig bedragje niet gerookt. Het leverde me tot nu toe wel mooi mijn digitale camera met alle accessoires op. En 7 centimeter per sigaret maakt dat ik toch al 514,92 meter gestopt ben met roken (en dat is nou weer hele onbelangrijke info, maar toch).

Voor de (aanstaande) stoppers onder ons (zijn die er eigenlijk?), hier kun je ook zo’n leuk metertje vinden.