Van dag tot dag

Beetje jammer van het slechte weer. Verder was het best een lekker dagje vandaag. Ik zou in ieder geval T. en H. bezoeken. Zij wonen zowat naast de beste hazelnoottaartbakker van de regio, dus gelijk maar gebakjes én een taartje voor thuis meegenomen. Hmmm, jummie! T. geholpen met de computer en H. maakte een heerlijke lunch.

Thuis aangekomen direct weer op pad; ik besloot dat het tijd was voor meer en vers groen in huis. Bloemen werken hier zelden, omdat de twee katten die altijd testen op speelbaarheid en dat loopt voor de bloemen (en meestal ook voor de vaas) slecht af. Nieuwe planten dus. De varen was op sterven na dood en kreeg een eervolle dump in de groenbak. En verder waren de buitenpotten voor de helft van de prijs en aangezien ik die binnen ook leuk vind, gingen er dus twee mee. Moegestreden van weer een dag lekker bezig zijn besloot ik de middag met een tonijnpizza. En nee, anders dan de foto zou doen vermoeden, niet bezorgd maar uit de oven dit keer.

EINDHOVEN – Het Máxima Medisch Centrum in Eindhoven heeft per abuis 24 medische dossiers van patiënten bij het vuilnis gezet. Een wandelaar vond de papieren in een container achter het ziekenhuis en bracht ze naar het Eindhovens Dagblad. De dossiers zaten in vijf ladenkastjes, die per ongeluk samen met een aantal oude kasten bij het afval waren gezet. De papieren hadden eigenlijk naar het medisch archief moeten worden gebracht. Het ziekenhuis zegt “zeer geschokt te zijn door dit ernstige incident” en heeft zijn excuses aangeboden aan de betrokken patiënten. Het Eindhovens Dagblad zal de dossiers teruggeven. (Bron: Teletekst)

Ik kan vaak mijn hersens breken over het ‘waarom’ van mensen. Wat beweegt en motiveert mensen? Zo vraag ik me al een tijdje het volgende af bij dit soort berichtjes. Het had overigens ook het verhaal kunnen zijn van ‘de pc van de officier van justitie’. Waarom kiest de wandelaar ervoor om direct naar de krant te stappen met zijn vondst? Wat is zijn motivatie? Gaat het om geld? Gaat het om een persoonlijk vendetta? En begrijp me goed; ik vind ook dat er zorgvuldig moet worden omgegaan met persoonlijke gegevens. Dat stel ik ook niet ter discussie. Maar op die dossiers staat de naam van het hospitaal. Hij had toch even contact op kunnen nemen met dat ziekenhuis?

Leven we misschien in een tijd waarin we niet zelf de ander durven aan te spreken op zijn/haar verantwoordelijkheid? Vinden we het prettiger dit te doen via, bij voorkeur, de media, zodat de ander ten overstaan van het collectief, voor joker staat? Ik begrijp er weer helemaal niets van, want als ik iets in iemands ogen niet goed doe, dan heb ik liever dat diegene mij daar rechtstreeks op aanspreekt en niét dat hij dat via een ander doet.

Ik ben goed in wit,
ik ben ook goed in zwart
Maar nog liever volg ik,
zoals Frank Boeijen zingt,
de kleur van mijn hart.

En even wat anders: Ik duik in mijn elegante (not) joggingpak lekker voor de tv vanavond.
De verwarming staat aan, katten op schoot en Brad Pitt *zucht* als Achilles op dvd.
Bye you all! Alvast een fijne avond!

When cancer rears it’s ugly head

Er zijn in Nederland ongeveer 400.000 kankerpatiënten. Elk jaar wordt bij ruim 69.000 mensen kanker vastgesteld en overlijden er circa 38.000 mensen aan deze ziekte. Borstkanker was met 11.300 nieuwe gevallen de meest voorkomende vorm van kanker in Nederland. Bij vrouwen vormde deze aandoening een derde van het totale aantal. Na borstkanker volgde darmkanker met 9.200 nieuwe gevallen (zowel bij mannen als bij vrouwen ruim 13 procent van het totale aantal), gevolgd door longkanker (8.800 nieuwe gevallen) en prostaatkanker. Met 6.900 nieuwe gevallen in 2000 was prostaatkanker de meest voorkomende vorm van kanker bij mannen (ruim 19 procent van het totale aantal). Longkanker stond met 6400 gevallen bij mannen op de tweede plaats. Bij vrouwen nam deze aandoening met 2400 gevallen (7 procent van het totaal) de derde positie in. Andere veel voorkomende vormen van kanker waren huidkanker (5.800 gevallen, waarvan 2.400 melanomen), kanker van de urinewegen (2.700 gevallen, voornamelijk blaaskanker), lymfklierkanker (2.600 gevallen), kanker in het hoofd-halsgebied (2.400 gevallen), baarmoederkanker (1.500 gevallen van het baarmoederlichaam en 700 gevallen van de baarmoederhals) en maagkanker (2.100 gevallen).
(Bron: ikcnet)

Mijn moeder overleed aan een Grawitz-tumor. Per jaar komt die tumor ongeveer 1400 keer voor in Nederland. Hoe groot is de kans dat de moeder van je collega, waar je notabene een bureau mee deelt, dezelfde tumor heeft?
Iemand goed in kansberekeningen?

Ik heb een schreeuwding in de kantlijn geplaatst.
Ik weet nog niet of ‘ie blijft.
Even kijken of ’t wel handig is.

Net zoals dat ik geen sokken aan wilde (maar er uiteindelijk toch aan moest toegeven, brr…), wil ik nu niet aan mijn winterjas. En dus ook vandaag wéér dat spijkerjackie. En ik heb het al de hele dag koud. Ik ben bang dat ik die dikke jas toch héél binnenkort uit de kast moet trekken. Brrr…again.

Heb ik door die staking zomaar ineens weekend midden in de week, een midweekend dus.
De woensdag was ik sowieso al vrij. Maar ik neem het risico niet om met slecht weer op een koud station te wachten op een trein die toch niet komt. De auto is geen optie vanwege zeer gebrekkige parkeergelegenheid en een positief vrije-urensaldo daar bovenop geeft tesamen een mooi excuus om het weekend eerder in te laten treden. Mijn midweekend begint dus morgen.
Werken (euh…aanwezig zijn) doe ik dan alleen nog aanstaande vrijdag om daarna opnieuw weekend te hebben.

Mèn, wat heb ik het zwaar!

En oja; prettig midweekend dan maar alvast. Gna.