Van dag tot dag

Een log van hem herrinnert mij aan een voorval niet zo lang geleden. Ik reed met de auto hier door de wijk toen ik bij een kruispunt een manneke van zo’n jaar of 11 (blond, brilletje, tennisracket op zijn rug) naast zijn fiets op de grond zag liggen rollen. Zijn fiets verbogen; een groot slag in zijn voorwiel, bloed aan zijn handen, schaafwond op zijn knie. Ik schrok in eerste instantie omdat ik dacht dat hij was aangereden. Ik stapte uit en vroeg hem wat er gebeurd was. Wat bleek? Hortend en stotend huilde hij dat drie grotere jongens (die hij niet kende) hem van zijn fiets hadden geduwd en hem in elkaar geslagen.

Uiteraard waren de vogels al gevlogen en de politie kon dus nog maar weinig doen, maar toch, je vraagt je toch af…these days…

Okee.
De stad in.
Voor die veel te dure broek.
En waar kom ik mee thuis?
Teenslippers.
Uiteraard.
*zucht*

Mijn vrije dag, yess! Wat zal ik es gaan doen?
Suggesties? Anyone?

De laatste tijd ben ik een bikkel. Stoer. Sterk. Tenminste..dat zeggen een hoop mensen. Maar soms…soms staat je wereld zomaar ineens op zijn kop en slaat onzekerheid toe. Vandaag was zo’n dag. En dan ben ik ineens ongeduldig, wil ik bevestiging, die dan niet komt. En dan ben ik uit mijn hum. Bah. En excuus. Morgen zal het beter zijn!

En nou doet die WIE het ook nog steeds niet. *grmpf*

School.
Tot vanavond half 10. Blèh.
Ik weet het , ik weet het. Ik heb er zelf voor gekozen, maar sjongejonge, wat duren 4 jaar lang. En óók dat is eigenlijk niet waar. Ze vliegen om. Er is ook zoveel gebeurd de afgelopen tijd. Toen ik aan deze opleiding begon had ik geen flauw idee wat ik er mee moest doen. In dat opzicht is er helemaal niets veranderd. Ik weet het nog steeds niet! Maar ja, een HBO-papiertje is nu eenmaal gewild. En mocht ik het in mijn gekke hoofd krijgen iets anders te zoeken (of mijn baas), dan kan ik in ieder geval met dat papiertje zwaaien. Met papiertje lig ik nu eenmaal beter ‘in de markt’ dan zonder.

Wat wèl veranderd is, is dat ik nog een vader en moeder had toen ik begon aan deze opleiding. Alles was goed, iedereen blij en vooral trots. Altijd die interesse “Hoe gaat het?”, “Waar ben je mee bezig?”, “Mag ik eens lezen?”, “Heb je al cijfers?”, “Onze kinderen zijn weer aan het leren hoor!” (zuslief leert ook en krijgt morgen haar diploma!).

Tja, en dan worden ze ziek. De één overlijdt na de ander in net iets meer dan een jaar. Mijn wereld staat momenteel op zijn kop. Alles is anders en het wordt nooit meer zoals het was. Met of zonder HBO-papiertje.

Ik ga door, dat moet. Voor hen, voor mij, vanwege mijn originele redenen om weer te gaan leren. Maar de motivatie, de betrokkenheid, mijn ‘motor’ ben ik kwijt. Als ik die vind, zal school weer een stuk gemakkelijker gaan, maar tot die tijd blijft het hangen en wurgen en met de hakken over de sloot! Ik moet nog een klein stukje; volgend jaar hoop ik af te studeren.

En dus, zit ik hier weer. En ga ik deze lessen opnieuw proberen er met mijn hoofd bij te blijven. Menschen, vanuit de Hogeschool (wel zes verdiepingen hoog *proest*), wens ik jullie een fijne avond en tot logs!

Update 21:20 uur:
Onze tweede docent was ziek. Dá’s nou jammer zeg!

Dat vergat ik nou bijna te schrijven: het strand is er weer!

ROTTERDAM (ANP) – Rotterdammers (en anderen..red.) kunnen weer naar het strand. In het hartje van de stad ligt vanaf 19 mei voor het tweede opeenvolgende jaar een strook zand aan de Maas, waar de stadsbewoners van zon, cocktails, muziek en langsvarende boten kunnen genieten.

Lekker om tussendoor vanaf je werk een uurtje of wat vrij te nemen!
Vamos a la Playa! Ga je mee?

Yess!
Het gaat goed. Ik was al een eindje op weg en mijn vorm komt er weer een beetje in. De getallen zijn goed. Vanochtend was het 61! Nog drie te gaan. Lekker he?

Hardstikke leuk hoor, die telefoon.
Maar als het mooi weer is, is het display bijna niet te lezen. En er zit een cameraatje in, maar wat heb je daar dan aan? Ik denk toch dat ik ze maar eens aan ga schrijven….grmpf..

En dit was weer een postje in het kader van de lazy-not-so-useful-sunday-log…