Van dag tot dag

[DE KUNST VAN HET GELUK]


De laatste tijd doe ik veel aan: denken, filosoferen, dromen, proberen, testen, grenzen verkennen en ga zo maar door (ach, je kunt maar ergens mee zoet zijn toch?).

Terug naar de oorsprong. Niet meer dat materialistische, dat hebben-hebben, dat meer en groter, meedoen met de massa, je geimponeerd voelen door duurder. Dat wil ik niet meer. Dat kan niet datgene zijn waar het leven om draait. Niet meer achteloos geld uitgeven aan onzindingen.

Nadenken over wat je doet en waarom je het doet: wil je het echt en wat wil je ermee bereiken? Ik ben niet gelovig en ook niet gelovig opgevoed. Testen wijzen uit dat het boeddhisme bij me past. Die levensovertuiging spreekt me ook heel erg aan. Hoewel het ik het ‘pad naar verlichting’ wel een beetje een vaag begrip vind. Misschien ben ik daar te nuchter voor.

Ik filosofeer dus graag, maar in mijn hoofd loop ik vaak vast in zaken waar ik niet uitkom. Een waarom blijft vaak over aan het eind.
Soms praat ik met een gelijkgestemd persoon. Lekker ‘bomen’, zo noem ik dat dan. Vandaag zei zo’n gelijkgestemde me het boek te kopen van De Dalai Lama: “De kunst van het geluk”. “Omdat er zoveel dingen in staan die overeenkomen met wat jij zegt en denkt…”, zei ze.

Aagje als ik ben, dook ik tijdens m’n lunchpauze even de Donner in. Ik heb ‘m, het is een klein pocketboekje. Ik ben er nog niet aan begonnen, dat zal pas van het weekend worden, maar ik heb er wel even gauw in gebladerd. Ik citeer:

“Stel jezelf bij elke beslissing die je moet nemen de vraag: ‘Word ik er gelukkig van?’ Die eenvoudige vraag kan een krachtig instrument zijn. Die vraag kan ons helpen bij het in goede banen leiden van alle gebieden in ons leven, en niet enkel bij het besluit of we ons te buiten moeten gaan aan drugs, of dat derde stuk slagroomtaart moeten opeten. Het werpt een nieuw licht op dingen. Als we onze dagelijkse beslissingen en keuzes benaderen met deze vraag in gedachten, verleggen we de aandacht van datgene wat we onszelf ontzeggen naar datgene wat we zoeken: het ultieme geluk.”

Yep, ik denk dat dat waar is.

[DE KUNST VAN HET GELUK] Meer lezen »

[DE FILOSOOF EN DE ROKER]

Sinds ik gestopt ben met roken is de frequentie waarmee mijn hart slaat, onwaarschijnlijk gedaald.

Al rokende kende mijn hart een gemiddelde hartslag van zo’n 88 slagen per minuut. Vanaf een week of 4 nadat ik gestopt ben met roken, is die gezakt tot zo’n 58 slagen per minuut. En dat is nog steeds zo. Bizar toch?

Stel je nou es voor dat je hart vooraf geprogrammeerd is om een bepaald aantal slagen in zijn leven te slaan, omdat dit bijvoorbeeld opgeslagen is in het genetisch materiaal.

Hoeveel leven heb ik mezelf dan tekort gedaan door te roken?
En hoeveel leven heb ik mezelf bespaard door te stoppen met roken?

En ja, wat moeten jullie met deze informatie? Geen flauw idee, dat bepaal je zelf maar!

[DE FILOSOOF EN DE ROKER] Meer lezen »

[REBEKKA]

Okee.
Afkicken moet je langzaam aan doen toch?
Even zeggen dat ik zo direct heerlijk onder de zon ga met haar op mijn oren. Heerlijk!


The art of how to fall

Yesterday I fell in love
and then again today
and the day before yesterday
and all the days before
I fall in love with everyone
and every time I fall
I fall in every way there is
with every little kiss

But today I fell in love again
like I never did before
deeper than I ever did
could not have fallen more
Who it was I fell for
I really can’t recall
I simply want to truly know
the art of how to fall

En van haar heb ik de cd!

Euh,
Lekker is dat: wakker worden met het snoertje van de oordopjes in je wang gegraveerd….

[REBEKKA] Meer lezen »

[DIMI]

Uit de DIMI (Magazine voor Kunst, Cultuur en Lifestyle in Rotterdam), die bij ons op school voor het grijpen ligt.

Horrorscoop voor de Weegschaal:

Jij schijnt het lichaam van een atleet te hebben (hoewel niemand precies weet waar je dat dan bewaart, maar goed). En nu het wat warmer wordt staat niets jou in de weg zo min mogelijk aan te trekken en langs terrasjes te flaneren. Go Girl! (Ja sorry, mannelijke Weegschalen maken deze maand niets mee).

[DIMI] Meer lezen »

[BIECHT]

Ik zei wel dat school prioriteit had, maar ik moet even opbiechten (dank je wel Jolanda!), dat we toch ook wel met andere dingen bezig zijn geweest.

Nadat we een bepaalde tijd over projectmanagement bezig waren, bereikten we een soort van gaarheid. En laat zij (Jolanda dus) nu nét héél toevallig haar skates bij zich hebben.

Yess!!

Lekker over glad asfalt en even hier in het ‘Park met de hertjes’ in het zonnetje gereden. Heerlijk!

(Foto met T610)

[BIECHT] Meer lezen »

[VANDAAG]

I couldn’t be the one to hold you stop you go
It is like stripping the soul
Letting all the finest pieces go
You know these feelings between us
Could not be expressed
You will never know my old secrets
They are so deeply felt they are so deeply felt

Leaving me with my anecdotes and private jokes
The memory of a friend
You don’t seem to know my old secrets
They are so deeply felt they are so deeply felt

What is the greatest expression of love,
To let go and wish well
But all these finer feelings have left me with tears to tell

Howard Jones – Album: In The Running

Moederdag 2004

[VANDAAG] Meer lezen »

Scroll naar boven