Van dag tot dag

Vanmiddag op het werk:
*PATS* Alles uit!
Stroomstoring.
Oh, wat erg (not).
Heerlijk door het museumpark.
In het zonnetje.

I’m not an addict!

Daarnet heb ik even dat postje geplaatst over kilo’s. Toch wil ik hier nog even iets meer over schrijven. Mijn lijnen is niet alleen lijnen.

Ik heb een shitperiode achter de rug en probeer ergens houvast te vinden. In dingen die ík kan controleren, waarvan ik de touwtjes in handen heb. Het stoppen met roken was er één van. Het bewuster omgaan met wat je eet is een tweede. Daarom weet ik ook dat dit gaat lukken. Die 58 kilo staan straks te lezen op die weegschaal!

In melancholieke buien kan ik zeer, noem het maar filosofisch worden. ‘Bomen’ noem ik het zelf. Dan ga ik me afvragen waarom ‘we’ dingen doen en waarom ‘we’ bijvoorbeeld zo makkelijk de waarde van dingen over het hoofd zien en zaken als vanzelfsprekend aannemen.

En ik weet het. We leven nu eenmaal in een wereld waarin alles snel gaat, we gaan voor geld (véél geld meestal) of andere materiele zaken, en voorbij aan al die andere dingen: gevoel, onafhankelijkheid, liefde en speciaal voor vandaag: vrijheid. Massaconsumptie, gooi je karretje maar vol, zoveel mogelijk, zo groot mogelijk. Soms ben ik dat zó spuugzat! In mijn achterhoofd zit een heel klein stemmetje dat regelmatig roept: “Meid, wat heb je te verliezen? Laat de boel de boel en trek de wijde wereld in. Trek je eigen plan en zoek je onafhankelijkheid!”.

Daarom noem ik mijn lijnen Back to Basic. Terug naar wat het is, terug naar jezelf. En als je dat doet: je vooral beperkt tot wat de natuur ons geeft (fruit, groente, vlees, brood en veel water) en gewoon je maag vult in plaats van volstort, dan scheelt dat al zoveel!!

Zo. Lekker.
Dat wilde ik even kwijt. Wat een zeur he?

Mijn goddelijke lijf raakt gewend aan de spartaanse maaltijden.
Ik zie weer vorm. Resultaat.
62,5 kilo gaf de schaal aan, ha! En eigenwijs als ik ben, weet ik niet hoe het toen was. 66 of misschien wel 67 kilo?
Anyway,ik ga toch nog even door hoor!!!

Weet je nog niet waar je heen wil op vakantie? Misschien is Kenia een idee?
Soms vraag ik me af wie op het idee komt zoiets in elkaar te knutselen. Ik kan me niet voorstellen dat het de VVV is…

“Er ligt een vogel te creperen in een vrieskoud weiland. Een man loopt langs en hoort de vogel. ‘Jij overleeft de nacht niet’, denkt de man, kijkend naar het zielige bundeltje verlepte veren. Dan ziet de man een dampende koeienvlaai en hij duwt het verkleumde beestje in de warme stront. ‘Zo lukt het je misschien de nacht door te komen’, denkt de man, en hij loopt door. Een halfuur later komt er een andere man voorbijgelopen. Hij hoort de opgewarmde vogel uitgelaten kwetteren. ‘Wie heeft jou hierin gedrukt?’, denkt de andere man, waarna hij zich voorover bukt om de vogel naast de vlaai te zetten. Voor de eerste zonnestralen hem kunnen verwarmen, sterft de vogel van kou en uitputting.

Ergo: zij die je in de stront duwen hebben niet altijd het slechtste met je voor, zij die je uit de stront trekken doen niet automatisch het goede, en zij die in de stront zitten moeten vooral niet te luid kwetteren.”

Citaat uit: Ik omhels je met duizend armen – Ronald Giphart