“Horen jullie nog wel eens van die?”
“Nee.”
“En van die?”
“Ook niet”
“Huh, en van dié dan?”
“Van hen hebben we al héél lang niets meer gehoord”
“Hè, da’s oók raar, waarom niet?”
“We hebben ’t vaak geprobeerd; op visite, bellen enzo”
“Nou ja zeg, en nu helemaal niets meer??”
“Nope, sinds meer dan een jaar alweer”
“Maar zij zijn toch nog de enige familie die jullie hebben?”
“Euh, ja….”
Dat ik in de trein bijzondere medereizigerstegenkwam wisten jullie al. Maar met de auto blijf ik schijnbaar ook niet van ze verschoond.
Op weg van Utrecht naar huis is het al frustrerend genoeg dat ik anderhalf uur doe over 65 kilometer. Als ik dan een vrachtwagen inhaal en de chauffeur toetert en hij begin flink te seinen en te gebaren, ga ik me afvragen wat er mis is. Had ik mijn grote licht aan staan? Nee. Ligt de uitlaat er onder uit? Nee, ook niet. Lekke band misschien zonder dat ik er erg in heb? Nee, ook niet. Ik laat mijn gas los en maak de afstand tussen hem en mij kleiner om er zo achter te komen wat er loos is. Op een bepaald moment heb ik oogcontact via achteruitkijkspiegel en buitenspiegel. Hij gebaart of ik hem zie. Ik knik bevestigend en gebaar ongeduldig wat er aan de hand is.
En ineens is daar dát gebaar. Dat internationale obscene gebaar. Verbouwereerd als ik ben, duurt het een seconde voor mijn hersens het beeld hebben omgezet in woord. Binnen weer een tel ben ik woest en geef zóveel gas dat ik me afvraag of mijn oude fordje dat wel kan hebben, maar het lukt. Tien seconden later is de truck uit mijn gezichtsveld verdwenen.
Pfff. Vrachtwagenchauffeurs….Heb ik weer.
Wat zou het toch aardig zijn als die minister Veerman de kippen van zijn buurman als eerste laat inenten, “juist omdat dát het voorrecht van de buurman van de minister is”, in plaats van zijn eigen kippen. Nee, ‘Eigen kippen eerst !’ is Veerman’s motto. Blergh.
Niks lekkerder dan je dag beginnen op het metrostation waar één of andere idioot niks anders staat te doen dan lekker op te halen en te spugen. Op z’n schoenen, naast zijn schoenen. Gatverredamme! En goeiemorgen ook. Kunnen we spugers óók niet preventief ruimen? Overigens noemden wij het als kind ‘kwajjeren’. Geen flauw benul hoe het geschreven moet worden. Ik kan het hele woord zelfs niet meer terugvinden. Maar dat terzijde. Net als zijn kwajjers.
pes·si·mis·me (het ~)
1 levenshouding waarbij men alles van de negatieve kant beschouwt en rekent op een ongunstige afloop => defaitisme; <=> optimisme
2 wijsgerige waardering van werkelijkheid en leven die deze als noodzakelijke oorzaken van ongeluk en ellende beschouwt
Is jouw glas halfleeg of halfvol? SmaRtie kan er in ieder geval niet zo goed tegen als mensen constant maar uitgaan van beperkingen in plaats van de mogelijkheden. Klein beetje bijzonder is wel dat er op die werkplek vaak zo gedacht wordt. Ze moet maar uitgaan van de uitdaging die die daarin verscholen zit.
Dat Dittrich vandaag aftrad kwam niet als een verrassing. Balen voor hem, maar ja, zo gaat dat. Als je A zegt moet je namelijk ook B zeggen, want anders kom je niet meer geloofwaardig over.
Soortgelijk maar van een andere orde is de massahysterie rondom ‘de’ spotprenten. Ik begrijp niet waarom en ik begrijp ook niet hoe het kan dat tienduizenden mannen (ja, mannen! Ik zag namelijk geen vrouwen op straat op het stukje van het journaal) tegelijk de straat op gaan. Ligt zo’n stad dan niet direct plat? Moet er niet gewerkt worden? Praktisch ingesteld tiep als ik ben, begrijp ik er weer helemaal niks van. Ze roepen dat Europa respect moet hebben voor hun profeet, maar hoe zat dat nou bijvoorbeeld in Afghanistan met hun respect voor vrouwen? Jaja, de pot verwijt de ketel. Het zal mijn nuchterheid wel zijn, maar ‘het geloof’, onwillekeurig welk geloof, blijft voor mij een onbegrip.
Nijdig ben ik inmiddels wel. Want terwijl ik aan mijn avondeten zit, bedenk ik dat het de Amerikanen wel even lekker uitkomt dat nu ineens alle aandacht op Europa gericht is. Zijn zij even geen doelwit. En wat schetst mijn verbazing als ik daarnet de site van de NOS open: “De Britse en de Amerikaanse regering veroordelen de publicaties.” Gatverredamme. Matennaaiers.
DEN HAAG De werkgeversorganisaties vinden dat het makkelijker moet worden om werknemers met ouderschapsverlof en parttimers te ontslaan. Ook personeel dat niet op zondag wil werken, zou onder het normale ontslagrecht moeten vallen. De betrokken werknemers worden nu nog door allerlei regels beschermd. VNO-NCW en MKB Nederland zeggen dat meer mensen aan werk kunnen worden geholpen als de regels worden versoepeld.
(Bron)Jaja.
– fronst haar wenkbrauwen –
Parttimers en werknemers met ouderschapsverlof.
Even een vraag van mij: gaat het hier nu vooral om vrouwen of zie ik nu iets heel verkeerd?
Mensen blijven toch maar rare wezens. Ergens op een klein stukje aarde is een groep mensen met man en macht bezig één walvis terug in zee te krijgen. Terwijl de mensch ze aan de andere kant van die aarde aan harpoenen rijgt…
Edit:
19:00 uur. Helaas, het redden is niet gelukt.
Misschien kunnen we het dan proberen voor al die anderen die nog wel rondzwemmen?
“Als de Nederlanders besluiten geen troepen naar Afghanistan te sturen, zal dat schadelijk zijn voor de Nederlandse belangen in de Verenigde Staten. De Nederlanders kunnen niet zomaar zeggen: oké, wij gaan niet naar Afghanistan, verder blijft alles hetzelfde. Dat zal niet gebeuren.” Aldus Paul Bremer III in een interview in de Volkskrant.
Dreigementen? Daar zwichten we toch zeker niet voor?
(Hier meer achtergrondinfo)
Vanavond zag SmaRts op teevee een mevrouw met een meetlint meten waar de hal van de ‘Westermoskee’ zou komen. De moskee zal gebouwd worden in de stijl van de Amsterdamse School. Omdat ze er vlak naast woont, had ze heel erg veel bezwaar tegen de massaliteit van die moskee. In Rotterdam Zuid wordt er momenteel eentje gebouwd. En hier in Dordrecht komt ook een nieuwe. Ook dit wordt er één met minaretten. Er is veel discussie over en dan vooral door de mensen die in de wijk wonen waar de moskee dichtbij komt. Best te begrijpen als het gaat om parkeeroverlast, herrie en de hoogte van de minaret(ten).
SmaRts hangt geen geloof aan. Ze is atheist (of ietsist wellicht). Geen geloof dus. Maar ze is wel opgegroeid tussen kerken in haar omgeving. En een kerk heeft een toren. En in die toren hangen bellen. En op zondagochtend rammelen die ondingen haar het bed uit, en ’s avonds doen ze het nog eens een keer; het sein waarmee de gelovigen opgeroepen worden om naar de kerk te komen. Wat een takkeherrie! En ze kan het weten, want SmaRts heeft een aantal jaren zo goed als aan de voet van de Grote Kerk in Dordrecht gewoond.
De geloven onderling vergelijkend kan ze niet begrijpen waarom het één wel zou kunnen en het ander niet, want: toren=minaret, koepel=schip, klokken=luidsprekers, enz. Liever heeft ze dat mensen hun geloof gewoon lekker thuis belijden. En niet buiten. Maar ja, dat kan nou eenmaal niet, want helaas hoort bij geloven ook de bizarre drang dat te verkondigen aan aan een groot publiek en da’s nou wel weer het jammere ervan (dit schrijvend drijft een vraagstuk naar boven: zou geloven ophouden te bestaan als dat slechts individueel mag?). Dus het is haar om het even waar ze langs fietst; een kerk of een moskee, het maakt haar niet zoveel uit. Maar SmaRts is wel een klein beetje blij dat de hoeveelheid hindoetempels beperkt blijven, want da’s zoveel kleurigheid, daar moet ze een zonnebril bij op zetten. 😛
