Ethiek

Hart op de tong

Smartie moest maar in gesprek met een coach. Bezorgdheid, betrokkenheid, hart op de tong en kritisch zijn wordt vertaald in weerstand en onwil om te veranderen. Denk ik. Want waarom zou ik anders naar een coach moeten. In eerste instantie reageerde ik boos. Maar om niet te voldoen aan de verwachting (die van weerstand), besloot ik een afspraak met de coach te maken en er iets positiefs voor mezelf uit te halen. Leg ik de lat te hoog, ‘zorg’ ik teveel in mijn dienstverlening, zijn de dingen die ik in mijn dienstverlening belangrijk vind achterhaald of te betuttelend? Ben ik vastgeroest in oude patronen? Zit ik wel op juiste plek? Is het niet tijd om te verkassen?

Zomaar wat vragen waar een coach uiteindelijk toch ook bij kan helpen. Dus hup, vooruit met de geit. Het werd een intensief gesprek waarin ik me aan de belofte hield gewoon mezelf te blijven. Dat kost me namelijk de minste moeite – in alle situaties overigens. Kwetsbaar, maar open en eerlijk. Geen verborgen agenda, what you see is what you get.’  Hoedanook: wordt vervolgd. In de hoop dat de coach professioneel en integer is, sterk ik me in ieder geval aan zijn opmerking aan het eind van het gesprek: “Ik ga eerst eens contact opnemen met je manager waaróm je in vredesnaam hierheen gestuurd bent.”

😉

Misschien komt er deze dagen nóg een postje, maar mocht dat niet het geval zijn, dan wens ik een ieder alvast héle fijne feestdagen, een geweldige jaarwisseling en het beste voor het nieuwe jaar!

Hart op de tong Meer lezen »

Links of rechts?

Bij het skaten, maar ook bij het hardlopen. Een vraagstuk waar ik al tijden mee tob. Aan welke kant van de weg begeef ik me als een voetpad ontbreekt? Skaters en hardlopers zijn voetgangers. En volgen dus de regels voor voetgangers:

RVV 1990 Artikel 2 : Plaats op de weg

  1. De regels van dit besluit betreffende voetgangers zijn mede van toepassing op bestuurders van een gehandicaptenvoertuig, indien zij van een voetpad of trottoir gebruik maken of van het ene naar het andere voetpad of trottoir oversteken.
  2. De regels van dit besluit betreffende voetgangers zijn voorts mede van toepassing op personen die te voet een motorfiets, bromfiets of fiets aan de hand meevoeren, alsmede op personen die zich verplaatsen met behulp van voorwerpen, niet zijnde voertuigen.
  3. De regels van dit besluit betreffende wagens zijn mede van toepassing op door voetgangers gevormde kolonnes, optochten en uitvaartstoeten voor zover deze de rijbaan volgen.

Rollerskaters, skeelers enz. volgen dus de regels van voetganger. Het kinderfietsje (gezien de definitie is het een voertuig) wordt gezien als een stuk speelgoed en volgt daarom de regels van voetgangers.

Personen, die een fiets, bromfiets of motorfiets met de hand meevoeren blijven de regels van voetgangers volgen.

RVV 1990 art. 4: Voetgangers

  1. Voetgangers gebruiken het trottoir of het voetpad.
  2. Zij gebruiken het fietspad of het fiets/bromfietspad indien trottoir en voetpad ontbreken.
  3. Zij gebruiken de berm of de uiterste zijde van de rijbaan, indien ook een fietspad of een fiets/bromfietspad ontbreekt.
  4. In afwijking van het eerste en het tweede lid gebruiken personen die zich verplaatsen met behulp van voorwerpen, niet zijnde voertuigen, het fietspad, het fiets/bromfietspad, het trottoir of het voetpad. Zij gebruiken de rijbaan indien een fietspad, een fiets/bromfietspad, een trottoir of een voetpad ontbreekt.

Er is dus niet meer bepaald, dat zij buiten de bebouwde kom de uiterst linkerzijde van de rijbaan bewandelen. Dit wordt ter beoordeling van de voetganger zelf gehouden.

Echter volgens de gedragscode van de skatebond:

…Indien voetpad, trottoir, (brom)fietspad en fietsstrook ontbreken dan mogen skaters de rijbaan gebruiken. Houd ook hier rechts. Blijf achter elkaar rijden. Houd tijdig je slag in. Vermijd drukke wegen…

Maar even over dat skaten:

Lekker op een niet zo zonnige, maar qua temperatuur lekkere zondagmiddag. Kilometertje of 30. Ergens na 25 kilometer, in the middle of nowhere, rijdt Smarts aan de linkerkant van de weg, Zuslief in haar slipstream. Heerlijk. Het asfalt is er goed. Komt een fietser aan: Kerel, alleen, veertiger (notabene!), moutainbike, foute broek en idem kapsel. Waar met ieder andere weggebruiker blikken van verstandhouding worden gewisseld over hoe elkaar te passeren, ligt op zijn gezicht maar één route: ramkoers.

Niet van plan om ook maar één centimeter te wijken voor Smarts en Zuslief dwingt hij hen tot óf een frontaal treffen óf de enige andere mogelijkheid: de berm in. Met een zeer onelegante duik komt Smarts met een vaart van zo’n 20 kilometer per uur voorover met uitgestrekte armen met haar gezicht in de berm terecht. Zuslief kan zich met moeite staande houden. En die hele stoere geweldige ‘kijk-mij-eens-een-vent-zijn’-kerel roept hen verwensingen na en fietst verd***e gewoon door! Al was ze met haar hoofd op een steen doodgevallen: het kon hem niet meer interesseren dan dat zij in zijn weg reden. Verhuftering op de recreatieve zondag. Zal die een stoer verhaal te vertellen hebben gehad toen ‘ie thuis kwam.

Resultaat: Smarts schrammen in het gezicht, een kinderknietje met veel bloed (yep, fout: kniebeschermers thuisgelaten) en haar veel te dure Ray Ban aan gort. Oh, en vooral een niet mis te verstane deuk in het vertrouwen in de manheid. ‘De man als redder’ is wat Smarts betreft van z’n voetstuk gevallen. Het duurt wel weer even voor ze daar overheen is.

Links of rechts? Meer lezen »

Plaatjes

Of ik dit keer bloedplaatjes wilde geven. Waarom? Dat wist ze niet. Zelf heb ik maar bedacht dat het is vanwege de aanstaande jaarwisseling en het daarmee gepaard gaande risico op het verlies van ledematen. Normaal gesproken geef ik plasma. Zo’n plasmadonatie duurt, afhankelijk van mijn Hb en of de naald goed gezet is, zo’n 45 minuten tot een uur. Het geven van bloedplaatjes duurt aanzienlijk langer: zo’n anderhalf uur. An-der-half uur voor 300 ml plaatjes. Je vult er verdorie net een flink glas mee.

Ik bedacht me vandaag dat zo’n zakje verschrikkelijk veel centjes zal opleveren als je ’t commercieel bekijkt. Als ik alleen kijk naar wat het kost om het te ‘maken’. De donor die het gratis geeft en er ook zijn heur tijd aan doneert, de bloedbank, de mensen die er werken, de machines die er staan en die onderhouden worden, de (na-)bewerkingen aan het door mij geleverde product. Ik zou best wel eens willen weten welke prijs een ziekenhuis neerlegt voor zo’n zakje celletjes.

Plaatjes Meer lezen »

Een lach per dag

08:30 Uur op de fiets, hopend op een droge tocht naar mijn afspraak. Op de kruising heb ik voorrang op die andere fietser, die daardoor even achterblijft. Bij het inhalen houdt hij een tel in en zegt: “Mag ik je vragen welke luchtje je op hebt? Het ruikt heerlijk! Het lijkt wel of ik zó het voorjaar in rijd!”. Ik roep: “Dank je wel! ’t Is Flower, van Kenzo!”. En onder: “Een fijne dag nog!” zet hij aan en fietst uit mijn gezichtsveld. Mij met een verwonderde lach op mijn gezicht achterlatend.

Heerlijk die kadootjes die je soms zomaar van mensen krijgt!

Een lach per dag Meer lezen »

Gekonkel

Van politiek gekonkel word ik nijdig. Pisnijdig.

Wie alle pagina’s van mijn blog goed gelezen heeft, leest ergens dat ik werk met jonggehandicapten. Daarmee werken betekent voor een groot gedeelte je samen met hen bezig houden met de weg naar werk, naar een inkomen, een woning, naar zelfstandigheid. Zo’n jonggehandicapte bevindt zich vaak in een bijenkorf van instanties: scholen, gezondheidsinstellingen, uitvoeringsinstantie, professionals, jeugdinrichtingen.  Zij (en dus ik ook) hebben vaak te maken met (ingewikkelde) wet- en regelgeving, bureaucratische instanties, vooroordelen. En ze zijn ook nog eens afhankelijk van hoe de doelgroep op de politieke agenda staat. Met enige regelmaat denken partijen en kabinet in het land te kunnen scoren over de rug van deze doelgroep en de mensen die er zo bij betrokken zijn. Daar in Den Haag hebben ze, naar mijn bescheiden mening, namelijk nooit ingezien dat de mensen die een Wajong ontvangen niet zomaar dezelfde dienstverlening nodig hebben als de werklozen of de (niet wajong)-arbeidsongeschikten.

De wet Wajong gaat waarschijnlijk per 1 januari 2010 (terecht of onterecht) op de schop. Mooie gelegenheid voor de hoge heren in de ivoren torens om ook maar gelijk iets te doen aan de uitvoerders ervan en het hele beleid onderuit te halen: Gerommel bij UWV nekt jonggehandicapten. Onrust alom en niet in zijn minst een hoop onzekerheid bij de doelgroep zelf. Want zeg nou zelf: de meesten hebben toch niet voor niets die uitkering? En uiteindelijk ben ik bang dat ‘mijn’ doelgroep met de gebakken peren zit.

Het mooie van alles is dat het huidige ‘gerommel’ Haags beleid is. Want let op: we leven januari 2001 en re-integratie wordt dan nog gespeld als reïntegratie (gevonden via Google):

Bedrijfsverenigingen (Uvi’s)
De Uvi’s voeren de Wet Werkloosheid (WW) uit, de Algemene Arbeidsongeschiktheidswet (AAW), de Wet op de Arbeidsongeschiktheid (WAO) en de wet Rea. De afgelopen twee jaar hebben een aantal Uvi’s commerciële reïntegratieactiviteiten opgezet. De Tweede Kamer is hier echter niet mee akkoord gegaan, want ook de Uvi’s mogen zich alleen nog bezighouden met de uitvoering van het vaststellen van het recht op uitkering met betrekking tot voornoemde sociale wetten. Recentelijk hebben Gak Nederland bv, Cadans, het GUO en het USZO diverse aanbestedingsprocedures gestart om reïntegratietrajecten uit te besteden aan daarvoor geëigende organisaties.

Lekker gemakkelijk toch om te zeggen dat ze het dan nu niet kunnen. Ja, dûh, ze móchten het al die tijd niet!

Maar enfin, waar het mij allemaal om gaat, is dat politieke gekonkel. Want dat er teveel geld in het re-integratiepotje verdwijnt? Ben ik het helemaal mee eens. Dat het anders moet? Geloof ik ook gelijk. Maar scoren door je eerdere Haagse beleid onderuit te halen en te zeggen dat een instantie het niet goed voor elkaar heeft terwijl je het ze zelf verboden hebt, vind ik wel erg goedkoop. Maar ach…gaat het niet altijd zo bij al die instanties die zo afhankelijk zijn van een minister die zich moet verantwoorden?

Ik troost me met de gedachte dat ik weet dat er in die bijenkorf van die Wajonger veel mensen zitten zónder politieke agenda. Betrokken, oprecht en eerlijk en doen ontzettend hard hun best om voor hem of haar, binnen hun (al dan niet opgelegde) grenzen, die zelfstandigheid te creëren.

Zo. Dat moest er even uit.

Gekonkel Meer lezen »

1 uit duizenden

De kans dat ik een geschikte beenmerg- of stamceldonor ben voor iemand die geen familie is, is 1 op duizenden. Toen was ik niet de meest geschikte. Tijdens mijn weekje in Italië bleek ik opnieuw een potentiële kandidaat te zijn voor een transplantatie. Er is iemand ter wereld die geen (voor transplantatie geschikte) naaste familie heeft en zonder deze transplantatie doodgaat.

Vandaag werden 6 buizen bloed afgenomen.  Of ik het ook ga worden is opnieuw de vraag. De kans is maar zó klein. En is het dan een voorrecht? Als je bedenkt dat ik ervoor onder narcose moet; moet worden opgenomen (1 dagje maar) in Leiden; ik er dagen tot weken last van kan hebben; ze van bepaalde medicijnen de lange termijn gevolgen nog niet goed weten… tja, da’s heftig. Maar ik zou er in het meest gunstige geval óók iemand mee kunnen redden. Dus op de vraag: “Weet je het zeker?”, kwam vandaag opnieuw een volmondig ‘Ja’.

1 uit duizenden Meer lezen »

Crisis

Klik op de foto voor groter.

Twee (plastic!) bankjes met kussens en een tafeltje met een glazen plaat. Afgeprijsd naar 1200 euries.

Pardon?! Als dit een norm is, dan weet ik wel waar die economische crisis zich bevindt:

In huize Smarts.

Crisis Meer lezen »

Scroll naar boven