Je hebt er vast over gehoord. Zo’n klein, leuk en vooral goedkoop autootje, gemaakt in India. De Tata Nano. Ik weet nu al dat de prijs te hoog wordt. Véél te hoog. Wil jij de prijs ook weten? Klik dan hier. Wil je er iets tegen doen, klik dan op de poster hierboven en teken de petitie of stuur die fax.
De prijs van een Tata Nano Meer lezen »
Eigenlijk heeft ze er drieëneenhalf. Van één achterpootje is het stukje vanaf de knie weg. Tis een verschrikkelijke lieverd, zeer aaibaar én ook nog eens verschrikkelijk hoogzwanger. Alles wijst er op dat de bevalling zeer spoedig (als in: vandaag of morgen) zal inzetten. Maar ze is niet van mij. Toch heeft ze onze huiskamer als kraamkamer uitgezocht. En waarom?
Buurtonderzoek leverde dat haar baasje ‘gewoon’ voor een paar (!) weken op vakantie is gegaan en er blijkbaar totaal geen problemen mee had om haar hoogzwangere poes (met nog twee andere poezen) buiten, -zonder eten, drinken of zorg-, achter te laten. Haar buurvrouw vertelde verder dat het ‘baasje’ ,waarschijnlijk met de allerbeste intentie, poesjes en hondjes vanuit Turkije meeneemt naar hier. Omdat ze zo zielig zijn. Vervolgens laat ze ze hier helaas aan hun lot over.
Voor sommige mensen moet het gewoon verboden zijn dieren te houden.
Als nou bij wet onder andere geregeld is dat:
…een sjiitische man zeker eens in de vier dagen recht heeft op seks, tenzij zijn vrouw ziek is…
Dan zou je kunnen stellen dat er geen sprake is van verkrachting als zij een keer geen zin heeft. Is dat wat dan? En die wet is gewoon ondertekend door Karzai. Gewoon, omdat het hem stemmen oplevert voor zijn (kots) democratische regering. Die man van het land waar onze militairen strijden, waar wij bakken met geld aan hebben uitgegeven voor de ‘ Afghanistan-top’ in Den Haag. Nou weet je wat…doe mij maar een Afghanistan-stop.
(On)vrijwillige seks? Meer lezen »
Iedere dag weer roep ik dat ik het niet volhou, dat ik het saai vind en de vleesvervangers verschrikkelijk. Bij de ‘borrel- op-de-zaak’ (die gelukkig maar zelden plaatsvindt) altijd weer enigszins gênant om te vragen wat de hapjes zónder vlees zijn. En vaak zijn die maar van één soort: van die -blergh- mini-kaassoufflés. Bovendien levert mijn vraag geheid een discussie. Zodra ik zeg dat ik geen vlees meer eet voelen een hoop mensen zich geroepen zich aan mij te verantwoorden waarom zij wél vlees eten. Vrrreeemd verschijnsel…..want ík vraag er niet om en ik veroordeel niemand, iedereen moet vooral doen waar ‘ie gelukkig van wordt (binnen acceptabele grenzen natuurlijk).
Dus al met al leven we vandaag 14 april en ik eet nog steeds geen vlees. Ik ben wél uit eten geweest en heb ook eters over de vloer gekregen. Die krijgen (desgewenst) gewoon vlees. Ik ga mijn gewoontes niet aan een ander opleggen. De stamppottenkwestie is me, omdat ik pas in januari gestopt ben met het eten van vlees, bespaard gebleven. Stamppot zonder vleesjus…is dat te doen en lekker?? Maar wat denk je hiervan: met het mooie weer nadert wel het barbecue-seizoen. Pfff…iemand nog leuke veggie bbq-recepten (neehee, niet alweer gegrilde pompoen…).
Situatie: overvolle coupé met rumoerige mensen in de spitsstoptrein Rotterdam-Dordrecht.
– ringtone gaat ter hoogte van Barendrecht –
“Hoi!…– kuch –…Tja, het gaat wel…– kuchblaf – …Nee, ben ik niet vergeten….– kuchekucheblaf –… Ja…maarreh….misschien moeten we het maar even uitstellen…– kuch –…Ja, uitstellen, kom je anders toch een andere keer?…Nou, die dokter zegt dat ik kinkhoest heb en dat is héél erg besmettelijk…– kuch –…”
Dit is óók een manier om een coupé in één keer rustig te krijgen (én leeg op het eerstvolgende station).
🙂
Afgelopen maandagavond na mijn cursus werd ik door een collega gebeld.
“Zit je? A. is gisteren onverwachts overleden.”
“Hè? Wát zeg je?”
“Je hoort het goed. A. is gisteren overleden…”.
A. heeft in januari zijn 45ste verjaardag gevierd. Gelukkig getrouwd en vader van twee kids. Gek op Feyenoord, internet en auto’s en een kei in zijn werk. Nooit te beroerd om een stapje extra te doen, altijd opgewekt en integer, nooit klagend. Een van de weinigen die ook op vrijdag werkt, net als ik. Een stille meelezer op dit blog. Hij reageert reageerde altijd op het werk op de postjes die ik schrijf. “Hee, ik las dat…”.
Afgelopen woensdag zijn er al heel veel mensen van A. afscheid wezen nemen. Met zo’n 60 à 70 collega’s hebben we vrijdag tijdens de plechtigheid ons medeleven betuigd aan de familie van A. De onderlinge verbondenheid op mijn werk is, voor zo’n immense organisatie, op zijn minst bijzonder te noemen.
Als een grote familie Meer lezen »
Een tiener wordt beschuldigd van de moord op zijn eigen vader. De jury, bestaande uit twaalf totaal verschillende persoonlijkheden, gaat zich beraden over de vraag of hij schuldig is of niet. Aanvankelijk schijnt er weinig twijfel te bestaan over de schuld van de jongen en het overleg van de mannen lijkt snel afgelopen te zijn – iets waar niemand rouwig om is aangezien het de warmste dag van het jaar is en de ventilator in de kamer niet werkt. De juryleden zijn geïrriteerd, ze hebben hun leven op pauze moeten zetten voor het proces, het is warm, ze hebben plannen, ze willen naar huis.
Maar dan komt de stemming. En terwijl elf juryleden ‘schuldig’ stemmen is er een persoon die het daar niet mee eens is. Jurylid nummer acht (Henry Fonda) beseft dat er een leven op het spel staat (als de jongen schuldig wordt bevonden wacht waarschijnlijk de doodstraf) en vindt dat er een weloverwogen beslissing moet worden gemaakt. Hij heeft het gevoel dat er iets niet klopt aan de zaak en is vastberaden de anderen daarvan te overtuigen.
De boodschap van 12 Angry men is erg progressief voor zijn tijd (1957). Lumets film is een filmische aanklacht tegen ongegronde vooroordelen en kritiekloze kortzichtigheid. De film imponeert nog steeds door zijn kracht en voor een filmdebuut is 12 Angry men bijzonder zelfverzekerd en foutloos.
Ik heb ‘m gezien tijdens de psychologielessen van mijn laatste opleiding. Zo’n film die in je mijn systeem blijft hangen. Al tijden schiet de titel in en uit mijn gedachten (oja, bestellen…) en nu eindelijk is ‘ie er. Misschien heb je ‘m ook al gezien, het is ten slotte een klassieker. Verplichte kost wat mij betreft en hij hoort eigenlijk thuis in de ‘moet zien’- lijst van íedere opleiding.
Laatste aanwinst (ja, nu pas) en halverwege het verhaal al uit: ‘Echte mannen eten geen kaas- vier jaar in handen van een loverboy’ van Maria Mosterd. En binnenkort (ja, ook nu pas) bij Smarts op de deurmat: ‘Het wonderbaarlijke voorval met de hond in de nacht’ van Mark Haddon.
Beiden van harte aan te raden.
Van Baas mocht ik naar cursus. Vandaag en morgen. In een hotel dat geweldig met de auto te bereiken is: het ligt pal aan de snelweg. Helaas ben ik aangewezen op het OV, dus maak ik een minirondreis door het Brabantse met respectievelijk bus, trein, bus en de benenwagen door een halfbevroren gemeenteplantsoen. Maar ik doe het graag, ik krijg er namelijk informatie over psychische en psychiatrische ziektebeelden. De nadruk ligt vooral op de Borderline PersoonlijksheidsStoornis, ADHD (en alle subvormen) en autisme (en autisme aanverwante stoornissen). Zeer interessant en zeer ingewikkeld. Ongrijpbaar en lastig in te voelen. Ik bemerk bij mezelf meestal een groot vraagteken. Want…gaat het over ziekte en dus over een beperking? Of heeft gedrag er soms iets mee te maken? Of gaat het samen? Is de beperking misschien een resultaat van een bijzondere (of geen) opvoeding?
Op al deze vragen krijg ik deze twee dagen helaas geen antwoord. Want een antwoord weten is de oplossing van de groot maatschappelijk probleem.
Dragen ze nou echt geitenwollen sokken, zien ze bleker dan anderen en komen ze iets tekort?
Ik ben geen wereldverbeteraar, géén lid van de Partij voor de Dieren (ook geen PVDD-stemmer trouwens) en ik weet heus dat mijn individuele acties op de hoeveelheid mensen die onze planeet bevolkt écht niks uitmaken. Toch doneer ik aan WNF, dierenbescherming, stichting Aap, Greenpeace, Vogelbescherming, neem ik groene stroom en gas af en ik vergeet er vast nog een paar. Een kapitaal voor dieren, klimaat en milieu in de hoop dat velen één grote maken en het dan tóch uitmaakt.
Misschien wel juist daarom krijg ik steeds meer moeite met berichten over het eten van vlees, dierenleed, de effecten ervan op klimaat en gezondheid. Want het eten van vlees heeft zoveel invloed op juist al die dingen. Zonder verder ook maar iemand te willen overtuigen:
Ik heb me daarom afgelopen weekend voorgenomen voortaan geen vlees meer te eten. Géén dieren meer op het menu van Smartie. Geen vlees, geen vis, geen gevogelte, geen schaaldieren, geen kaas met dierlijk stremsel. Of het moeilijk is/gaat worden? Geen flauw idee. Ik zal het ondervinden. Volgens mij zijn er tegenwoordig voldoende alternatieven voorhanden. De 4-wekelijkse gang naar de bloedbank zal in ieder geval uitwijzen of het bloedarmoede-vooroordeel waar is. Ik zie het maar een beetje als het stoppen met roken; een gewoonte waar je vanaf stapt, die eigenlijk gewoon goed voor je is en uiteindelijk misschien ook voor het grotere geheel. Ik verander de wereld en begin bij mezelf. Wens je me succes???
Oja, voordat je ‘m inkopt: ik wens niet met konijn of geitenwollensok aangesproken te worden 🙂