Ethiek

SmaRts is niet (helemaal) geëmancipeerd, blijkbaar. Al tijden erger ik me namelijk ’s ochtends. Op het perron van het station. Daar staat SmaRtie (1,64 mtr groot – kuch) tussen al dat andere -voornamelijk mannelijke- werkvolk, op weg naar den arbeid. Alles gaat goed tot daar de trein komt. Notabene om 06:12 uur (zo vroeg pak ik de trein), willen de heren persé een zitplek (alsof die er niet genoeg zijn op dat tijdstip) en zijn in staat mij ondersteboven te lopen op weg naar die plek. Met als resultaat dat ik als laatste in kan stappen. En natuurlijk heb ik nog een zitplaatsje, desnoods pontificaal naast zo’n flapdrol.

Op zoek naar hoe het nou eigenlijk zat met die etiquette, blijkt dat ik weer wat heb gemist. Volgens Wikipedia namelijk: ‘Een andere vorm van beleefdheid die in de loop van de twintigste eeuw grotendeels verloren is gegaan, is het openhouden van een deur voor een dame, hetgeen een welopgevoede heer behoorde te doen. Met de emancipatie van de vrouw werd dit minder op prijs gesteld.’ Da’s lekker…mij is helemaal niks gevraagd!

Ik heb het al eens eerder geschreven: als je in Italië een ijsje koopt, dan krijg je waar voor je geld. Een bakje gevuld met ijs, zoveel als er in én op gaat. Dat krijg je. En als je midden in Rome nodig moet piesen, dan kun je gebruik maken van bijzonder schone en bovendien (!) gratis openbare toiletten. Zomaar. In Frankrijk koop je weer heerlijk versgebakken brood. Zélfs op zondag bakt de bakker er vers brood voor zijn klanten. Je kunt er gewoon om 7 uur al terecht en misschien al wel eerder als je even de bakkerij inloopt. Zomaar.

In Nederland wordt je bakje ijs ‘slim’ gevuld met een luchtbel onderin het midden en glad afgestreken. Er gaat geen microliter teveel ijs in dat bakje. En de openbare toiletten? Die zijn er niet en áls ze er al zijn, zijn ze te smerig voor woorden. Denk je slim te zijn om bijvoorbeeld tijdens je strandwandeling in Scheveningen in een café koffie te drinken (want dan kun je direct gebruik maken van het toilet), dan zul je raar opkijken als blijkt dat je alsnog een bedrag van tussen de € 0,50 en € 1,00 moet neertellen voor je plasje. Of het kleffe afgebakken brood dat bij de supermarkt ligt en de ‘echte bakker’ die zijn deur niet voor 08:30 uur (en dan heb je nóg geluk) open doet (mag doen?). En dan heb ik het nog niet over coffeeshops, paddo’s en al die andere ongein die zogenaamd maar allemaal maar ‘moet kunnen’.

SmaRtie heeft regelmatig buitenlandse vrienden over de vloer, maar het wordt toch steeds lastiger om hen uit te leggen hoe dat hier toch allemaal (niet) werkt. Nederland en imago? Breek me de bek niet open.

Zo. Dat lucht op.

Oja. Grmpf. Klik voor groter.
Met mijn gewonnen tickets dacht ik lekker een paar daagjes Rome van dichtbij te verkennen. Ik vertrek vrijdag en zal daar een paar dagen verblijven. Alles geregeld. Het huis blijft bewoond en de catz verzorgd. Alles pais en vree.

Not.
Not helemaal dan, okee, zal het een beetje nuanceren.

Want Bush is zaterdag in Rome. Dat arrogante mannetje krijgt het zelfs voor elkaar om één hele dag van mijn mini-vakantie te verpesten. Want wat gebeurt er: demonstratie. Internet staat vol met oproepen om te komen demonstreren tégen de oorlog van Bush – No Bush Day. En reken maar dat het er druk zal zijn. Tel daar de Italiaanse heethoofdigheid bij op en we hebben een bommetje. Man. Heb ik weer.

De arts moet zich bewust zijn van de kwetsbaarheid van de patiënt en van de problemen die dat kan opleveren bij de communicatie en de behandeling.

Ik weet ook wel dat een arts geen alleskunner is. Ik heb me vaak afgevraagd hoe moeilijk het moet zijn voor een bèta-tiep (de arts die alles cognitief en wetenschappelijk benadert) om óók die mens achter de patient te zien en niet alleen dat ziektebeeld. Ik vraag me zelfs af of het met elkaar te verenigen is. Wetenschappelijk gezien zou het moeten betekenen dat hun beider hersenhelften uitstekend ontwikkeld moeten zijn. Als kind moeten hun ouders ze bij wijze van schrijven gestimuleerd hebben om zowel met Barbies als met Knex te spelen. Moeilijk dus. En daarom vraag ik me af of zo’n kwaliteitsmanifest iets gaat uithalen.

En hoe kom je hier nu weer op, vraag je me? Nou, gisteren haalde een arts weer zo’n staaltje uit, bij haar. Oeh, wat zou ik die arts eens graag wat feedback willen geven! Tsssk, inlevend vermogen…ammehoela!

Foto schaamteloos gepikt van hier.