Ethiek

D’r zijn van die vragen waar ik maar geen antwoord op lijk te vinden. Zoals natuurlijk: Waarom ben ik hier?, Waarom gaat iemand dood? en Wat is het doel van het leven? Zware filosofische kwesties. Maar vragen van een iets minder zware aard kunnen me toch ook flink bezig houden. Zoals deze bijvoorbeeld: Waarom ligt er langs de kant van de weg altijd maar één laars (of één schoen)? Altijd zie ik langs de weg één schoen (of laars) liggen. Niet twee, nee: ééntje maar.

Wat zou nou een mogelijk antwoord kunnen zijn op díe vraag?
– Verloren ( maar waarom dan altijd maar één?)
– Weggegooid (opnieuw: waarom dan altijd maar één?)
– Na een ongeluk blijven liggen misschien? (en nog maar eens: waarom dan altijd maar één?)

Wat ik ook verzin: ik kom er niet uit. Er moet vast iemand zijn die een beter antwoord weet…

Ik weet niet of jullie gisteren de uitzending van Zembla gezien hebben, maar man, man. Wat mij dan weer opvalt in zo’n uitzending is dat een werkgever keihard roept dattie niet op (gedeeltelijk) arbeidsongeschikten of ex-WAO’ers zit te wachten en liever die jonge gezonde werknemer heeft. Produceren zullen we en als je onderweg ziek wordt, ben je dus blijkbaar al bij voorbaat afgeschreven.

Terwijl hij KLM-geuniformeerd-mét-pilotenpet uitstapt en zijn trolley achter zich aan trekt, tikt ineens die bekende van hem op zijn schouder:

“Hee, weer terug? Waar kom je vandaan?”

“Ha kerel! “, quasi nonchalant met een te harde stem “Lagos man! Je weet wel: Nigeria!”

“Oh, nou…zo…ennehhh…Karin? Ook al terug?

“Ja, wat dacht jij!”, zijn stemvolume opdraaiend tot het niveau dat alle perronwachtenden kunnen meegenieten, “Ik laat haar niet daar, ’t is Lagos daar, man. Nigeria! Weet je wel hoe ’t daar is? Allemaal lijken man! De straten liggen er vol mee!”

Als je beroep al niet interessant genoeg is, kun je altijd proberen het nóg interessanter te maken. 😉

De uitkeringsgerechtigde die vraagt “waar zijn salaris” blijft.

Soms denk ik wel eens dat we met z’n allen ergens in het recente verleden een verkeerde afslag hebben genomen…

Per jaar worden in heel Nederland ongeveer 700 donors opgeroepen voor een aanvullende test. De donor wordt dan door de bloedbank of door een medewerker van Europdonor opgebeld om een afspraak te maken voor het afstaan van weer een paar buisjes bloed. Er is in die gevallen daadwerkelijk een patiÎnt ergens ter wereld die een stamceltransplantatie nodig heeft en waarbij de betreffende donor lijkt te passen.

Als aanvullende test kan een nauwkeurige HLA typering worden verricht in Nederland maar vaak wil het ziekenhuis van de patiÎnt zelf een test verrichten en dan worden de bloedmonsters opgestuurd. Omdat de bloedmonsters niet in een weekend mogen aankomen en ze meestal twee dagen onderweg zijn, wordt de afspraak met de donor op een maandag of dinsdag gemaakt. Meestal worden er vier tot tien donors getest voor een patiÎnt en daarna wordt een definitieve beslissing genomen of een van de geteste donors geschikt is als stamceldonor. (Bron)

Ergens op de wereld klampt iemand zich wanhopig vast aan dÌe ene mogelijkheid tot leven.

SmaRts is opgeroepen en gaat morgen op gesprek.

Stel je toch eens voor…

Straffen mag en als het strafbare feit erg genoeg is, dan zeker levenslang en keihard. Maar geen doodstraf. Want naar mijn bescheiding mening komt een dictator als Saddam Hussein juist goed weg met ophanging. Ik ben alleen wel benieuwd wie er vannacht opgehangen is.

Als jij iemand kunt helpen door beenmerg af te staan, zou je dat dan weigeren?

Het jaarlijkse kerstkaartendilemma is weer aangebroken want de eerste kaarten heb ik alweer binnen. Ieder jaar weer neem ik me voor gÈÈn kaarten meer te sturen, maar als de eerste kaart dan binnenkomt, begint de vraag te knagen: zal ik wel of zal ik niet? En opnieuw ga ik door de knieÎn. Hierbij de eerste voor alle bezoekers hier: