Mew friends II
Of ook wel:
Hoe de nieuwe vriendinnen ervoor zorgden dat Smartie haar spiegelreflexcamera weer onder het stof vandaan tevoorschijn toverde.
Fotografie
11 september 2016
Het was 1986, ik was 18 en voor het eerst in New York. Ik hield een reisdagboek bij dat ik later bij thuiskomst uittypte op de typmachine en waarvan ik de tekst bij de foto’s in het album plakte. Onvoorstelbaar dat ik met slechts twee filmrolletjes daar rondliep.
Maar het World Trade Center was er nog wel. Vandaag is het 15 jaar geleden dat het verdween en de wereld voorgoed veranderde.
11 september 2016 Meer lezen »
Herfst 2015
Vandaag is het 18 oktober. De dag dat Ma 71 jaar geworden zou zijn. Onvoorstelbaar. Soms lijkt het dat ze ze er beiden nooit geweest zijn. Just a figment of my imagination. Ik schreef daarnet in Facebook: ‘Tijd: het lijkt soms een complot van de kosmos om je te doen denken dat sommige mensen niet dood, maar er nooit geweest zijn.’. Ik heb het maar weer weggehaald, want het was een gek hersenspinsel.
Vandaag is ook de dag dat ik weer eens een postje wilde maken en een leuke plugin zocht die schaduwen onder mijn foto’s kan aanbrengen. Die plugin vroeg echter om PHP5.4 terwijl mijn site nog op 5.3.3 draait. Eén livechat en 5 minuten later, is mijn site op een andere server geplaatst, kan ik de juiste php kiezen en betaal ik ook nog eens de helft minder. Ik had niet eens de tijd om een backup te maken en die bleek gelukkig ook niet nodig. Tja, zo gaat dat tegenwoordig. Die plugin kreeg ik overigens niet werkend, pfrt.
De laatste keer dat ik schreef, was ik net terug van Pinkpop. Wat is er in die tussentijd gebeurd? De vakantie natuurlij
k. Die bestond uit een paar delen. Ik had vier weken vrijgenomen van het werk. Daar was ik best aan toe. Het werk is het werk en maakt soms dat ik niet op tijd vrij neem, omdat mijn agenda veel te snel vol loopt met zaken. Dus heerlijk vier weken vrij, maar niet zoveel geld voor vakantie. Met zuslief daarom gepland om te kamperen in zuid-Limburg, op een boerencamping in Terziet. Het was er prachtig! We boften ook erg met het weer. Heerlijk gemeut met de tent, het gasstelletje, lekker gewandeld en aan de Radlers ‘wat-dan-ook-punt-nul’. Een boerencamping, een melkveebedrijf. Naast alle koeien en kalfjes ook nog eens geiten als directe buren. Vroeger als kind gingen we altijd mee met onze ouders kamperen. Dat gevoel was toch wel weer een beetje terug: de mensen op het veldje, het koken, het slapen in de tent (jee, wat is het koud ’s nachts!). Valkenburg, de kabelbaan, de grotten. Het was heerlijk.
Maar ik had nog een week kamperen in het vooruitzicht! Helaas kon zuslief niet mee, vanwege een zieke kat. Gelukkig gaat het inmiddels weer stukken beter met Jippie, maar het is nog niet helemaal over. Mijn tweede weekje kamperen w
as in Duitsland met mijn betere helft. Kamperen voor hem is een uitdaging, dus ik moest er voor zorgen dat er zo weinig mogelijk dingen zouden misgaan. Ook in deze week hebben we gelukkig prima weer gehad. We zijn naar de Vulkaan-Eifel gegaan naar een ieniemienie dorpje dat Strotzbusch heet. Prachtig gelegen. Geweldige camping ook overigens, heel vrij, heel natuurlijk. De mogelijkheid om zelf je plekje uit te zoeken, zelf een kampvuurtje te maken voor je tent, vers gebakken broodjes in de ochtend en, als je dat wilt, mee-eten.
Het gebied rond de Moezel is prachtig. We zijn naar een Weingut geweest en hebben wijnen geproefd (en gekocht). De regio verkend, plaatsjes bezocht, kerkjes bekeken en genoten van het prachtige weer. Trier gezien (klein Rome) nooit geweten dat het daar zo ontzettend mooi is. Ons verbaasd over hoe toeristisch het er in die regio eigenlijk is. Maar niet op onze camping, dat was een oase van rust. Veldje, kabbelend beekje ernaast en ook weer koeien als achterburen. Kan wel zeggen dat die twee weken me heel erg goed hebben gedaan. Lekker buiten, lekker bezig.
Begin september mocht ik weer aan die arbeid die bijna geheel in het teken stond van een zeer gewaardeerde collega die met pensioen ging. Collega’s gevraagd om oude foto’s en anekdotes en -al zeg ik het zelf- daar is een heel mooi boek uit voort gekomen. Maar het kostte me ook best wel wat werk. Zeker één collega heeft me goed leren kennen toen ik zei dat ik geen concessies aan de kwaliteit wilde doen gezien de korte tijd (‘Ik doe het goed of ik doe het niet!’).
Dat gedoe met die foto’s, toen nog eens een fotowandeling met een facebook-clubje. het ging allemaal weer een beetje kriebelen. Ik heb de nieuwe pinholecamera eindelijk gebruikt. Vlakfilm gescoord, een mooie nieuwe wisseltent (werkt beter dan een wisselzak – meer ruimte). Lekker weer op mijn manier: een beetje ge-utter, ultieme trage fotografie, maar o zo leuk om te doen. Het kost tijd, die moet ik er echt voor nemen. Maar ik zie het maar zo: als ik daarmee bezig ben, is er even geen ruimte voor iets anders en ben ik lekker in het nu bezig.
En van het een komt het ander. Ik heb ook de moed gevonden om eindelijk die mega-over-de-datum fotorolletjes in te draaien. Een rolletje Agfa uit 1945. Ook zelf ontwikkeld en wat is het dan toch leuk als er ook gewoon beeld op staat! Ja, erg leuk om er weer mee bezig te zijn. Wat periode betreft niet echt handig (donkere dagen voor de winter), maar voor pinhole maakt dat eigenlijk niet zo heel veel uit. Dat zijn over het algemeen toch opnames met langere sluitertijden.
Wat zeker nog vermeldenswaard is: IK GA NAAR GLASTONBURY!
Ja echt. Al jaren sta ik geregistreerd, maar ik heb nooit het lef gehad om een kaartje te kopen. Sinds Pinkpop ben ik wel wat stoerder. En nu blijkt: met onszelfde drie van Pinkpop gaan we naar Glastonbury. Op een zondag om 10 u ’s morgens zat ik te zenuwen voor computer, tablet en telefoon om kaartjes te kopen. Even leek het alsof het niet ging lukken, maar ineens was ik er door. Whooohooo! Moet je voorstellen dat er in 32 minuten 120.000 kaartjes verkocht werden en wij hadden ze! Line-up: nog geen idee, dat is nog niet bekend. Maar we zien wel. Opnieuw kamperen, een festival dat vijf dagen duurt, goed gezelschap. Het kan alleen maar geweldig worden!
Het werd weer een heel verhaal. Dat krijg je ervan als je maar een paar keer per jaar schrijft, maar ach. Het is zoals het is. Nu heb ik tenminste steeds genoeg te schrijven 🙂
Laterrrrrr!
Wortels en meer
Het zonnetje van de skivakantie zit nog op mijn gezicht, maar het vakantiegevoel is long gone. Mijn tijd gaat op aan werk, stamboomonderzoek, werken in de tuin en een nieuwe inrichting van de huiskamer. Gesjouw met spullen, wat kan een mens toch verzamelen! Alle boeken de huiskamer uit. Weggooien is nog lastig. Vooralsnog een aantal dozen met boeken die ik nog echt niet weg wil doen en een paar dozen met boeken die ik de afgelopen 5-10-15 jaar niet meer heb gelezen of ingekeken. Maar wat er mee te doen? Verkopen? Pff, alleen al de gedachte aan al dat werk (fotograferen, rubriceren, beschrijven, inpakken, verzenden), en voor welke prijs? De verzendkosten overstijgen vaak de prijs die je voor een willekeurig boek kunt vragen. Dus, nee, ik weet het nog even niet.
Wel lekker bezig en gelukkig gaat het goed. Mijn ribben spelen af en toe nog op van de val van de trap, maar verder heb ik er geen last meer van. Pinkpop zit er aan te komen. Voor het eerst van mijn leven ga ik naar Pinkpop. Ik ben eerder naar festivals geweest waaronder Torhout Werchter, maar Pinkpop nog niet eerder. We gaan kamperen. Dat wordt nog wat 🙂 Vroeger als kind kampeerden we eigenlijk alleen maar, dus het zit nog ergens in mijn systeem maar de laatste keer dat ik kampeerde moet ergens in ’89 of ’90 zijn geweest. Zal heus goed komen. En oja! Ik ga (eindelijk) naar een concert van de Foo Fighters! Zin in!
Wat die wortels betreft: ik heb de genealogie weer opgepakt. Elke keer een beetje, zo doen anderen het ook. Ik onderzoek via internet, maar ook echt in de archieven. Ik heb heel even geroken aan de site My Heritage. Maar nee, beetje eng daar. Je moet ervoor betalen en niet zo weinig ook. Vervolgens geven zij de informatie door die anderen gevonden hebben. Ja. da’s lekker. Zo kan ik het ook. Toen ik een proefabonnement afsloot om te kijken of het iets was, werd ik direct telefonisch benaderd. Big Brother was watching me. Gelijk maar alles info weggemikt, hou ik niet van. Ik ben nog wel pasgeleden in het archief van Den Bosch geweest. De Smitsen-tak eindigt namelijk daar. Via internet had ik een tijdschrift gevonden en opgevraagd bij het Bossche archief. Hierin stond iets over een huis dat ooit gekocht zou zijn door een voorouder. Helaas, dat tijdschrift was er niet, maar ik heb het uiteindelijk bij een winkel in antieke boeken gevonden. Een paar regeltjes relevante informatie, wel leuk.
En dan nog iets over het opzetten van een bedrijfje voor een dierbare. Die draalt en draalt en draalt over het opstarten van een eigen bedrijf. Ja, ik weet het: pas als iemand er zelf aan toe is, worden er stappen gezet. Toch wilde ik eens kijken of het me zou lukken zo’n bedrijfje op te zetten. Via een creatieve marktplaats op internet voor een paar centen een logo laten maken en voor € 0,49 per jaar een domein gevraagd met 3 pagina’s wordpresshosting. Website in elkaar geflanst, facebookprofiel aangemaakt en diegene de link naar de Kamer van Koophandel gezonden. Het bedrijfje kan zó starten. Maar de tijd is blijkbaar nog niet rijp, want de handschoen is nog niet opgepakt. Jammerjammer.
Mijn fotografie ligt -nog steeds- op zijn gat. Ik had mezelf voorgenomen er meer tijd in te steken, maar voorlopig komt er helemaal niets van. De cyanotypie heeft even de aandacht gekregen en eigenlijk moet ik met pinholefotografie aan de slag. Eerst rust in den reet. Dan komt het vanzelf.
Over inkt en printers
Hij gebruikte ‘m toch niet meer en als wederdienst voor het maken van foto’s kreeg ik zijn A3-printer. Een prachtige bijna nieuwe Epson Stylus Photo R1900. Een bakbeest, zo groot en hij print erg mooi. Nadeel is wel dat er van die kleine 16ml cartridges in gaan die zo’n € 10,- per stuk kosten. In een voordeelverpakking heb je 9 cartridges voor € 35,-, maar dat is nog steeds zo’n € 0,24 per ml.
Andere bezigheden buitenshuis maken dat de printer goed actief is, maar ook mijn gefröbel met de negatieven voor de cyanotypes vragen veel inkt. Ik wil te zijner tijd op A1- of A0-papier afdrukken gaan maken. Daar heb ik een groot negatief voor nodig, dat ik moet gaan maken door verschillende A4-transparanten naast elkaar te leggen.
Als alles goed gaat, is mijn printer binnenkort voorzien van een ‘continuous ink system’. Een bulksysteem waarbij je gebruik maakt van aangepaste cartridges, die verbonden zijn aan inkttankjes die direct te vullen zijn. De aanschaf viel reuze mee, te vergelijken met een nieuw setje inktpatronen. Maar met zo’n systeem betaal ik omgerekend maar € 0,04 per ml. Dat scheelt een berg!
Over inkt en printers Meer lezen »
Geluisterd
De afgelopen drie weken heb ik noodgedwongen met mezelf gepraat en goed geluisterd. Ik heb gedacht aan allerlei zaken, maar vooral ook aan de dingen die ik echt leuk vind om te doen. Die passie ligt toch echt bij fotografie. Hoe digitaal ik ook ben, in de fotografie gaat het mij om de oude processen. ‘Slow Photography’ is een term die ik laatst tegen kwam en die term dekt inderdaad de lading voor mij.
Onlangs tikte ik een leuke camera op de kop: grootformaat, een pinhole-camera met een negatief-formaat van 4×5 inch. Leuk! Maar de volgende uitdagingen dienden zich aan: hoe ontwikkel ik zo’n negatief? Ik heb allerlei spullen voor het ontwikkelen van kleinbeeld en rolformaat, maar niet voor groot formaat. Daarnaast: hoe ga ik dat formaat scannen? Want mijn huidige scanner kan ook alleen maar die kleinere formaten aan. De camera ging de kast in, ongebruikt en de vlakfilm ging de koelkast in. Drie weken bezinnen deed het ‘m. Een adapter gevonden waarmee ik vlakfilm in mijn huidige tankje kan ontwikkelen en via eBay in Duitsland voor een leuk prijsje een tweedehands scanner die wel 4×5 aan kan. Zodra die er is, ga ik daar zeker mee aan de slag.
Tijdens die drie weken las ik ik ook over een ander nog ouder fotoproces: cyanotypie. Een prachtige techniek waarbij je niet eens een camera of een doka nodig hebt om toch een mooie afdruk te krijgen. Vroeger als meisje van een jaar of tien, speelde ik bij een vriendinnetje wiens vader ook aan fotografie deed. Hij had lichtgevoelig papier waarmee wij speelden. Met dat papier kon je ook al een fotogram maken en dat deden we graag. Cyanotypie is eigenlijk net zo. Je mengt wat chemicaliën tot een lichtgevoelige vloeistof en je smeert die (in een beetje donkere omgeving) op een papiertje en zodra dat droog is, leg je er een negatief en een (plexi)glasplaatje op. Dat leg je in de zon (of onder een andere UV-bron) en zodra je denkt dat het belichten klaar is, spoel je de afdruk in stromend kraanwater. Voilà! Een mooie blauwdruk is het resultaat. Daarna zou je de kleur nog kunnen aanpassen door de afdruk in andere baden te doen (waterstofperoxide, groene thee, water).
Als reminder heb ik de stappen van het maken van het digitale negatief voor cyanotypie in Photoshop op papier gezet. Een heel handig en informatief documentje. Als je er ook interesse in hebt, geef me dan een seintje, dan mail ik het naar je.
Polen 2014
Met zuslief klein weekje op pad.
Zaterdag: vertrek.
Zondag: aankomst in Lublin en direct door naar KL Lublin of ook wel Majdanek. Het is 14:30 uur en buiten is het 6 graden. we kunnen nog net voor sluitingstijd het kamp bezoeken. Het bezoekerscentrum is echter al gesloten. Eten doen we na het inchecken bij het Lolek Hostel bij een Ierse Pub: Fish & Chips. We eten voor net € 15,- samen. Voor een collega op zoek gegaan naar een Pools drankje. ‘Cordial’, maar niemand kent het.
Maandag: Majdanek is gesloten. Onderweg naar Treblinka rijden we door Lukow waar een standbeeld staat van Paus Johannes Paulus II. We maken een selfie met Wojtyla . Controle bij het fotograferen van kunst: ’terransky privatky!’ (ofzoiets). Aangekomen in Treblinka mochten we met de auto over het terrein. Behalve ons was er nog een bezoeker. Het voordeel van in dit seizoen de kampen bezoeken: er is bijna niemand. Kosten: 6 zl voor entree en parking. Het inhalen op de provinciale weg is link en er zijn ook niet voor niets zoveel grafmonumentjes langs de weg. Op de terugweg is het om 15:30 uur al donker. Het nadeel van aan de andere kant van dezelfde tijdzone zitten blijkbaar. Onderweg krijgt iemand voor ons een autopechie. Ik ben uitgestapt en heb de al wat oudere Pool naar de benzinepomp geduwd. We rijden in het donker en met regen terug naar het hostel. Was er al een lampje op het dashboard stuk; er is er nu nog eentje stuk. One left. Aangekomen bij het hostel blijkt een brillenschroefje uit mijn bril, gelukkig niet weg. Met veel moeite weer terug gekregen. Gegeten bij Insomnia. Het was goedkoop en heerlijk. Buiten is het koud: 5,5 graden. Pools drankje gekocht voor collega: Kolonialna, maar of het nu het goede drankje is, moet nog blijken. Poolse woorden die we steeds tegenkomen:
Zwolnij, Uwaga, Wejście, Koniec
Dinsdag: Boodschappen bij de Lidl. Een prima supermarkt, groot en veel verswaren. Vergeleken met de andere supermarkten hier heeft de Lidl de status van een Albert Heijn. We gaan op weg naar naar Belzec. Eerste golfbaan gespot, net buiten Lublin. De geur van bruinkool hangt regelmatig in de lucht. De kleur van huizen: okergeel en olijfgroen en ook hekken en geluidsschermen zijn in die kleuren. Waar komt die kleurstelling vandaan? Vandaag is het nog kouder: 3,5 graden. Zijn er bevers? We zien bomen met beverschade bij Ronsko. Belzec is indrukwekkend, hoewel er niets van het oorspronkelijke kamp over is. Terug in Lublin gaan we biologisch eten bij Zielony Talerzyk. Opnieuw heerlijk gegeten. Bij terugkomst in het hostel blijkt dit geannexeerd door mannen. Mer heeft op haar charmantst gevraagd om rust. Daar waren ze helaas niet erg van onder de indruk.
Woensdag: We zijn te vroeg wakker en in badkamer treffen we een te magere Pool in z’n onderbroek bij de wasbak. Ook goedemorgen! Dus gaan we ook maar vroeg op weg naar Sobibor. Sobibor lijkt aan het eind van de wereld. De laatste 25 km een brakke b-weg en de laatste 5 km zelfs onverhard. Bij Sobibor zijn ze bezig met archeologische opgravingen. We kunnen wel naar het stenenlaantje. Veel Nederlandse namen op de stenen. Geen gebouwen, barakken, crematorium of gaskamer. Er is niets fysieks over. Wel worden er fundamenten opgegraven. Er is nog wel het stationnetje. Het is er erg koud, maar net boven nul. Er is niets om even koffie te drinken. Omdat we vroeg waren, gaan we ook weer vroeg weg. We bedenken dat we we wellicht ergens even naar Oekraïne kunnen oversteken. Leuk een selfie op Oekraïense bodem! Maar nee, er zit een rivier in de weg. We hebben aan de oever staan kijken bij Wlodawa. We zijn doorgereden naar Terespol, want op de navigatie leek het alsof het daar wel kon? Sjips, dat bleek de grens met Wit-Rusland te zijn. In meerdere opzichten was dat niet handig. Om Wit-Rusland in te gaan heeft men een visum nodig en bovendien is het op dit moment voor Nederlandse militairen verboden gebied. Teruggekomen in hostel hebben we thee gedronken in de keuken bij open haard beneden. Karol, de eigenaar, bood ons zijn excuses voor luidruchtige gasten van de avond ervoor. De onderbroekenman was er nog en nuttigde zijn avondeten bij ons in de keuken beneden, maar deed erg verlegen en zei verder niets. Aan Karol hebben we advies gevraagd voor het avondeten. Hij gaf de tip om bij Mandragora te gaan eten. We hebben zijn tip opgevolgd. Het bleek Joods eten en was bijzonder en erg lekker. Daarna hebben we nog wat gewandeld in de oude binnenstad en uitgebuikt. Op straat waren ineens meer dan eerder dronken mensen en bedelaars.
Donderdag: Opnieuw vroeg wakker. Ditmaal uitgebreid ontbijt bij Zielony Talerzyk. Pannenkoekjes met yoghurt en honing voor mij en gebakken eieren voor Mer. Het is geen lekker weer: het miezert en sneeuwt zelfs een beetje! Underground Lublin is helaas dicht. Dan maar naar het museum, de toren en ook de kapel. Langs het klooster en de kerken. Tussen de middag een broodje bij de Subway. Daarna nog een kerk, de RK-begraafplaats en op zoek naar Makowiec bij de piekarnia (bakkerij); gebak voor de thuisblijver. Voor het avondeten sushi en een taarttoetje gehaald en weer terug naar hostel. Besloten om in de avond nog weg te rijden. Sushi in hostel gegeten, thee gedronken, de verse appelsap van Karol betaald, auto ingeladen en weer weg!
Vrijdag: weer thuis.
Het was een bijzondere week weer.
Tijd gaat voort
En zo is de vakantie alweer lang achter de rug. Het werkzame leven weer opgepakt en vol verder met het leren van mijn nieuwe werkzaamheden. Het is leuk, het is uitdagend. Apart dat ik van intensieve gesprekken nu ineens naar de technische kant ben overgegaan. Ik loop nu met een centimeter en een waterpas in mijn tas. Ja echt! Al langer wist ik dat mijn bureaustoel thuis niet goed was. Niet alleen erg oud, maar ook niet in te stellen. Toenemende pijn in mijn rug én kennis van ergonomische oplossingen, maakt dat ik op zoek ging naar een goede tweedehands bureaustoel. Gevonden via Marktplaats. Blij mee.
De coaching ligt een beetje stil. De grote opdracht is afgerond en er is nog een klant die ik zo eens in de twee maanden zie. Ik laat het zo. Ervaring leert dat dingen toch altijd weer anders gaan dan gepland. Het is iets waar ik op dit moment ook niet echt de rust voor heb, dus zoals met alles, beter dat het nu even niet op de voorgrond ligt. Ik heb zelfs een paar weken geleden even gedacht dat ik mezelf maar weer eens moest coachen. Een goed gesprek met mezelf deed wonderen. Ik sta weer stevig met beide voeten op de grond.
Fotografie is weer gaan kriebelen. Via Marktplaats heb ik een aantal camera’s verkocht en ik heb bepaald welke zeker niet weg mogen. Het geld van de verkoop heb ik goed gespendeerd, vind ik zelf 🙂 Drie camera’s (de SX-70, de SLR680 en de Mamiya) heb ik helemaal laten nakijken. Kostte wel wat, maar ze zijn weer helemaal fit nu. Ook blij mee. De firma Impossible had bovendien een mooie tas in de aanbieding (slechts € 12,-!) en die heb ik gescoord. tegelijk met twee pakjes film. Die pakjes film durf ik nog niet aan te breken, omdat ze best kostbaar zijn.
Wat ik ook op de kop tikte via eBay, is de Instantlab van Impossible. Via je telefoon van je digitale foto een Polaroid maken (of eigenlijk heet het nu een Impossible). Iedereen zal zich afvragen waarom je dat in ‘s-hemelsnaam zou willen, maar ja, ik wil dat. 8 foto’s geprobeerd met oude Impossible-film die ik nog had, toen het ding het begaf. Heb ik weer. Oorspronkelijke verkoper gaf uiteraard geen gehoor, maar met de prima service van Impossible heb ik inmiddels een nieuwe. Ze ruilden hem gewoon om. Top!
Dus. Zover een klein beetje verleden tijd.
Wat me nog wacht is een uitzending van Zuslief. Gaan we weer. Fijn voor haar, geweldige ervaring weer. Bijna 4 maanden bijdragen aan een VN-vredesmissie. In de aanloop ernaartoe hebben we besloten om in ieder geval in november samen nog een weekje weg te gaan. Concentratiekamptrip 2.0 wordt het. Treblinka, Sobibor, Majdanek en Belzec. Vanuit een centraal gelegen hotel gaan we deze voormalige vernietigingskampen bezoeken. Het zal opnieuw een bijzondere ervaring zijn. En dan vanaf januari 4 maanden communiceren via email ed. Hopen dat het een beetje rustig blijft daar.
Schotland in beelden
Omdat beelden vaak meer zeggen dan woorden, voor nu even deze foto’s van de vakantie in Schotland. Het was er prachtig. En erger: ik zou er willen wonen. Jaja, ik weet het, naïef romantisch. Maar laat mij nou maar lekker dromen 🙂
Schotland in beelden Meer lezen »