Oude doos
“Nee hoor, het valt mee. Ik denk een stuk of 250”
“Oh, zo weinig maar? Ik dacht dat er meer waren?”
Zuslief had gelijk. Een speurtocht in de ‘erfenis’ op zolder leverde nog eens 400 dia’s op. Dit is nummer één. Nog 399 te gaan…
Fotografie
Maatwerk
Lief bruidje wordt wakker
De bruiloft is daar
Met aardes rivieren
Als lint in je haar
De bruid onderneemt de moedige daad om voor haar echte verlangens te zwichten en er op de dag van de bruiloft met haar ware geliefde van door te gaan. Helaas is het niet het begin van een passionele avonturentocht. Het wordt een tragedie. Het wordt een tragedie zoals een tragedie hoort te zijn, hartverscheurend. Haar beide mannen sterven voor haar ogen.
Gisteren was ik te gast op een bruiloft. In het theater wel te verstaan. Mocht u ooit in de gelegenheid zijn, dan raad ik u een voorstelling van theater Maatwerk van harte aan. Een gezelschap dat inmiddels internationaal aanzien geniet en waar ik met bewondering van heb genoten. Géén doorsnee voorstelling, dat in ieder geval niet.
Een hart voor 2008
Het is mooi en koud weer, zoals de Nederlandse winter hoort te zijn. En dat zet me weer aan het denken: worden we niet allemaal voor de gek gehouden met de klimaathysterie? Het zal wel niet, maar soms denk ik van wel. Ik geloof zeker dat er meer belangen bij de hele discussie gemoeid zijn, dan puur die van ons milieu. Als ik ’s avonds in de wijken kijk, zie ik dat we het in de maand december in ieder geval niet zo nauw nemen met de besparingen. Lichtslangen omhelzen hele huizen en het energiebedrijf sponsort opnieuw die ene wijk waar het gewoon niet gekker kan. Ik draag op mijn beurt mijn steentje bij door iedere avond in een heerlijk warm bad te stappen. Noodgedwongen, want de douche is nog steeds afwezig is SmaRtie d’r soon-to-be badkamer. De gewreekte tegels kwamen pas (!) gisteren binnen. Een versterkte ploeg is nu aan het werk om de deadline van ‘eind van de week’ te halen. Duimen jullie mee?
Zo heb ik jullie in een paar regels toch weer van het milieu naar mijn badkamer gelokt ;-), dan kan ik jullie net zo goed ook meenemen naar de jaarlijkse kerstkaartenronde: “Nee, ik doe het niet meer!”, totdat die eerste tien kaarten er weer liggen, ik ben zó standvastig in dat soort dingen. Not. Enfin, opnieuw december, opnieuw kerst, opnieuw oud & nieuw. Opnieuw een nieuw jaar. De proloog voor 2008 volgt vast nog in een ander logje, maar voor nu een symbolisch fotootje. Getekend door kinderen van een lagere school in Katendrecht. Ik wens jullie alvast hele fijne feestdagen en een hartverwarmend 2008.
Een hart voor 2008 Meer lezen »
Badderen
Ik kan geloof ik de laatste tijd alleen maar over de badkamer schrijven, lijkt het wel, maar er gebeurt best veel meer hoor. Zo mocht ik van de week op werkbezoek bij een groot kolen en ijzererts op- en overslagbedrijf in de haven van Rotterdam. Ik kon er foto’s nemen, maar helaas was het weer erg prut. Maar toch… enkele foto’s zijn best best aardig en na een beetje bewerken, lijkt deze zo uit een stripboek te komen (vind ik dan).
En de badkamer? Wordt gaaf, maar ligt nu weer even stil. Sneakpreview? Klik dan hier 
.
Portfolio
Hij is een ambitieus joch (musical, reclame, modellenwerk) van 13 en vraagt me of ik foto’s van ‘m wil maken voor zijn portfolio. Mijn mededeling dat ik geen professioneel fotograaf ben, geen studio of lampen heb, maakt ‘m niets uit: “Ik vind je foto’s echt heel erg mooi. Juist omdat je er zoveel plezier in hebt, en ze zijn vaak “lekker gek” en daar houd ik wel van!” Ik ben er nog niet helemaal over uit, maar (natuurlijk…) ik neig naar: als hij denkt dat ik kan bijdragen in het waarmaken van zijn (ouders?) droom, waarom dan niet?
Geluk revisited
Een jaar of twee geleden was ik vaak op zoek naar geluk. Tegenwoordig vind ik het ik kleine dingen. Een speelgoedcameraatje waar je foto’s meemaakt en waarmee iedereen je voor gek verklaart. Ha! Ik vind het geweldig! Zie hier Jantje, die persé ook op de foto wilde 🙂
Filmpje
Ik schreef over mijn low-fi fotografie-manie en plakte er een foto van zuslief onder, gemaakt met de Supersampler.
Laat er nou een site zijn waar ze die 4 afzonderlijke kleine fotootjes (want dat zijn het eigenlijk), als een animatie laten draaien en voila: haar echte eigenste (okee, enigszins genante ;-)) supersampler-minimovie!
😛
Low-Fi
Speelgoedcameraatjes, plastic lensjes, lichtlekken. SmaRtie heeft altijd een zwak voor de underdog en ook wat fotografie betreft. Niets en niemand is perfect. Haarscherpe foto’s, perfect verzadigde kleuren zijn natuurlijk erg mooi, maar SmaRtie zou SmaRtie niet zijn als ze voor het tegenovergestelde gaat. Krasjes, onscherpte en lensvervormingen. Een hoop mensen snappen het niet. ‘En je hebt zo’n mooie camera?!’ Jazeker heb ik die, en daar ben ook heel blij mee.
Maar die imperfectie van oud en plastic heeft voor mij een onweerstaanbare aantrekkingskracht. Zo erg dat ik het mezelf toch wel een beetje verwijt dat mijn Diana-F mijn jeugd niet heeft doorstaan (ik herinner me vaag iets van een kapotte ontspanknop en een rammelende camera). De opvolger ervan heeft inmiddels een aardige cultstatus en een pittig prijskaartje. Blij verrast was ik dan ook toen ik gisteren van mijn buurjongetje L. zijn Chupa Chups Photo Pop mocht lenen (hij heeft er gelukkig twee). Ik moet er nog een nieuwe lolly én rolletje in doen en hoop op een beetje zon om ‘m uit te proberen 🙂
Helemaal gelukkig werd ik, toen ik ook nog eens mijn exemplaar van het fotomagazine ‘Light Leaks‘ binnenkreeg. Ik ben (joepie!) dus niet de enige, er zijn gelukkig nog meer mensen met deze maffe afwijking. Het magazine selecteert redelijk streng; foto’s uit bepaalde camera’s mogen niet meer ingezonden worden, omdat ze gewoonweg niet ‘crappy’ genoeg zijn 😉
Zuslief door de SuperSampler.