Schotland
Vakantiebestemming 2014, meer info & foto’s volgen. Voor nu alvast een bewerking van een foto van Castle Stalker.
Fotografie
Veerle
Het is alweer even geleden dat ik samen met Hanneke en Veerle op pad ging. Hanneke wilde weer eens analoog schieten. Veerle was ons model. We begonnen met regen, maar daarna brak toch de zon door. Het was een beetje pielen met het licht, omdat we een deel op de hei waren, maar ook een deel in het bos. Volgens mij was mijn lichtmeter nog ergens uit de jaren zestig 🙂
Het heeft lang geduurd voordat de films naar het lab in Duitsland gingen, maar nu eindelijk zijn ze terug. Vol verwachting maakte ik vandaag het pakketje open en zie hier: Veerle op z/w-diafilm. Oh, wat is ze mooi. …
Geconcentreerd
Een wandeling over de Grebbelinie met zus vormde de basis van een trip naar Oost-Europa. We kwamen namelijk tot de conclusie dat -hoewel de holocaust zeker onderdeel was van onze opvoeding- we beiden nog nooit een concentratiekamp bezocht hadden. Zoals we zijn hebben we er in een tijdsbestek van vijf dagen drie bezocht. Want als we iets doen, doen we het ook goed.
Een dag of wat van te voren online hotels geboekt en op dinsdagavond na het werk in de auto en op weg naar de eerste bestemming: Auschwitz, 1200 kilometer verderop. Vervolgens naar Theresienstadt (of Terezin) in Tsjechie en daarna naar Buchenwald in Duitsland en dan weer op weg naar huis.
Een pleziertochtje? Nee, niet echt. Maar wel verplichte kost; zou iedereen moeten doen. Als was het maar omdat je met je neus op de feiten gedrukt wordt over wat mensen elkaar aandoen en op welke schaal dat destijds is gebeurd. Zo blijf ik erg onder de indruk van de krankzinnige, bijna waanzinnig geniale systematiek, de gewetenloze efficiëntie waarmee de Nazi’s en/of SS’ers destijds hebben gepland, georganiseerd, gehandeld hebben. Het gaat mijn begripsvermogen voorbij. Ik zal er nog een tijd over nadenken. Voor nu even een compilatie van instagrammetjes. Hoe leg je -met respect voor hen die het hebben ondergaan, ervan getuige zijn geweest of er nog last van hebben- zoiets gruwelijks vast?
Lastig.
Vierdaagse
Zuslief gaat als militair meelopen met de vierdaagse. En ze heeft een loopmaatje nodig, want haar militaire loopmaatje is even druk met andere zaken. Aangezien ik altijd wel in ben voor een wandelingetje, ga ik met haar mee. Ergens moest ik nog iets van wandelschoenen hebben. Dus op pad. We begonnen met een klein rondje van 5 kilometer op het eiland van Dordrecht en vervolgens naar de grotere afstanden buiten het eiland. Het langste rondje dat we vorige week liepen was 33 kilometer. Zij op kisten en haar grote militaire rugzak. Het is niet de bedoeling dat ze met volle bepakking gaat lopen, maar een beetje solidair wil ze wel zijn. Ik niet op kisten en met een klein rugzakje. Maar ja, ik ga dan ook niet de Nijmeegse lopen.
Ik fungeer ‘slechts’ als haas, door met haar mee te lopen probeer ik haar te motiveren en te ondersteunen. Onderweg hebben we het over van alles en nog wat, proberen we ons niet helemaal de blaren te lopen, halen we onze doelen en we zien nog eens wat. We zetten er een stevig tempo in als het kan en het is dus ook nog eens goed voor ons lijf. Onderweg hebben we leuke ontmoetingen en af en toe nemen we een fotootje van de omgeving. Erg leuk!
Energie uit balans = Parijs
Ik heb een energielek.
Op de een of andere manier sijpelt er altijd veel van mijn energie naar anderen. Met een half woord regel ik alles. “Goh, ik was daar en daar en toen moest ik aan je denken” of “Maak je niet druk, komt goed, word geregeld”. Maar die steeds wegebbende energie is wel onderdeel van mijn moeheid. Soms als ik me dat realiseer, dan weet ik ook dat ik er wat aan moet doen. Gewoon wat vaker nee zeggen. Laat een ander het zelf maar eens oplossen. Worden ze groot en sterk van en ze leren ook nog ’s iets. Lekker makkelijk gezegd. Want de dingen die ik doe, doe ik over het algemeen ook goed. Ik lever geen half werk. Als je iets aan mij vraagt, dan weet je dus ook dat het goed gedaan wordt. Baas weet dat ook (en niet alleen Baas).
Mijn moeheid liep naar een climax. Zo erg dat ik twee afspraken vergat op mijn werk. Vloeide geen bloed uit, maar toch, ik voelde me er niet prettig bij. En ze waren voor mij het duidelijkste signaal dat ik even kon krijgen. Time-out, stap terug! Ik móest er uit. Al was het maar voor even. Even de hersens resetten met andere beelden en indrukken. Superlastminute op vrijdagavond voor de dag erna een hotel geboekt in Parijs. Het was er heerlijk en die 5 dagen voelden wel als 2 weken. 5 Dagen van bezinning en weer even weten waar het leven echt om draait: om leven! Zie hier mijn souvenirs aan Paris.
Energie uit balans = Parijs Meer lezen »
Sardinië door de Holga
Veel te weinig neem ik dat gekke cameraatje met me mee. Als ik er dan eens wél erg in heb, ben ik steeds weer blij met de foto’s die eruit komen. De sfeer blijft gewoon super. Sardinië door de Holga.
[photo_gallery]
Sardinië door de Holga Meer lezen »
Sardinië 2011
Alghero, regen bij aankomst, huurauto, 300 km in het donker op weg naar het zuiden, Portoscuso, Bed & Breakfast, zon! bij wakker worden, Paolo, Lapo de labrador, Sulcis, scirocco, pasta, come stai?, espresso, Fontanamare, Buggeru, Piscinas, veerpont, Carloforte, flamingo’s, farinata, familie, Barumini, nuraghes, seadas, corbezzoli, quattro mori, helder zeewater, mooie rotsen, schapen (of zijn ’t nou geiten?), torrone, Antonietta, wilde varkens, de weg kan zomaar ineens ophouden, regels…daar kún je je aan houden maar het hoeft niet, Sardijns dialect, verborgen strandjes, Desulo, muurschilderingen, wilde paarden van de hoogvlakte, 2000 km rondgereden en slechts 1/3 gezien, eigen gestookte Filu ‘e ferru, jeneverbes, Cagliari.
Kortom: een weekje Sardinië. Heerlijk.
Bretagne
De besluiteloosheid vlak voor de vakantie leidde uiteindelijk tot overnachtingen in Brest en een ontdekkingstocht in een gebied waar ik niet eerder was en waar ik direct verliefd op geworden ben. Het landschap, de mensen, de taal. Heerlijk. Lekker even niets en volop rust (én goed weer!).
Maar de vakantie is weer achter de rug en m’n eerste werkdag zit er weer op. 228 mails door te spitten (ik ben er bijna) en gelukkig niet heel veel voicemails. Ook het eerste overleg en het eerste ‘sus’-telefoontje. Dus ik ben er weer helemaal in.
Wat rest zijn de herinneringen. En de foto’s natuurlijk. Klik op een kleintje voor een grotere.
[photo_gallery]