Fotografie
Lang weekend
Door de drukte op het werk kom ik zo goed als niet aan vrije dagen toe. En dat moest maar eens klaar zijn. het is al april en ik heb zomaar twee vrije dagen opgenomen. Mijn weekend is nu al een dag bezig terwijl het morgen pas donderdag is! Lekker genieten van het mooie weer dus en even helemaal niets moeten. Ik heb de afwezigheidsassistent op de mail ingesteld en de voicemail op mijn mobiel aangezet. Even geen werk. Nu mezelf dwingen om niet stiekem in de webmail te gaan kijken. Vooralsnog gaat het prima. Vandaag heerlijk in de zon gezeten. Zomerjurkje, blote voeten, zonnebril, ‘Een zomerhuis met zwembad’ van Herman Koch en een ijsje van Ben & Jerry’s. Het was genieten.
PX 680 bèta
The Impossible Project heeft een nieuwe testfilm uitgebracht, de PX 680. Ik vind ‘m helemaal geweldig!
i9000
Zuslief heeft al tijden een iPhone 3Gs. Geweldig toestel, maar inmiddels alweer ingehaald door de iPhone 4 en bijna de iPhone 5. Los van dat: erg duur en heus niet altijd compleet (denk aan USB, BlueTooth, multitasken).
Bij de verlenging van m’n mobiele telefonie-abo toch wel even gekeken naar die mooie iPhones, maar uiteindelijk toch besloten om voor de Galaxy S i9000 van Samsung te gaan. Want ook dat is een supermooi toestel, draait op Android en werkt intuïtief. Dingen werken zoals ik verwacht dat ze zouden werken. Erg fijn dus.
Met Android gaat er een wereld voor me open. Met hele leuke kleine (en vaak gratis) programmaatjes kun je in een handomdraai de foto’s op je telefoon bewerken to grappige retro-analoog-loo-a-like fotootjes. Echt mijn ding dus. Zó mijn ding dat ik er op Flickr maar een apart mapje voor gemaakt heb. Kan ik daar lekker al mijn telefoon-fotootjes in mikken.
Zondag
Ik ben de dag begonnen met een rondje hardlopen en het ging geweldig goed. Acht kilometer in dezelfde snelheid als gisteren, toen ik er zeven liep. Ik kon voor mijn gevoel nog veel langer doorlopen, maar ik moest tenslotte volgens mijn schema 30 minuten en daar was ik al overheen. Winterbroek, mutsje en handschoenen aan. Het was wel erg koud en voor het eerst dat ik ook echt drie bovenlaagjes aan had. Een korte mouwen base layer, daarover een lange mouwen tweede laag en daaroverheen mijn fluorescerend gele zomerjackje. Ik heb tijdens het hardlopen altijd een snotneus, dus ik móet plek hebben voor snotlappen. En voor mijn iPod natuurlijk. Mijn tenen kreeg ik niet warm met het lopen, maar de rest van mijn lijf gelukkig wel.
Ik ben de enige die mezelf kan motiveren voor wat het hardlopen betreft. Muziek helpt me daar wel enorm bij. Van @hannekemeier kreeg ik linkjes naar jogtunes , een site met muziek op tempo, maar ook naar een site met running music en eentje naar een site met een tool waar je van je éigen muziek de snelheid kan ’tellen’. Erg leuk. Zo kreeg ik bevestigd dat 170 Bpm echt míjn looptempo is. Muziek op mijn oren in mijn tempo loopt geweldig relaxed, hoe gek dat misschien ook klinkt voor hardlopen. het enige dat ik nog wens zijn de perfecte oordopjes voor tijdens het hardlopen. Dopjes die niet uit je oren vallen met snoertjes die gemakkelijk weg te werken zijn. Ik heb mezelf gisteren getrakteerd op deze dopjes
van Sennheiser. Hoewel goed, vind ik het toch nog steeds niet ideaal.
Verder had ik plannen voor vandaag waar tot nu toe niets van terechtgekomen is. En da’s maar goed ook, want daarmee heb ik mezelf ongetwijfeld geld bespaard. Geld dat ik anders tijdens een koopzondag had uitgegeven aan zaken waar ik achteraf spijt van zou hebben gekregen. In plaats daarvan heb ik lekker op het gemak de kranten van gisteren doorgespit onder het genot van grote bakken hete thee. Heerlijk. Laat die grijze dag maar lekker grijs zijn, ik speel mijn eigen zonnetje wel.
Bezigheden
Lekker druk met van alles en nog wat. Uiteraard nog steeds met het invoegen van oude berichten in dit blog. Maar ook met het opzetten van een nieuw fotoblog. Het oude blog (Bouncing Light) heb ik weggemikt. Hopsakee, zomaar (wél bewust dit keer) pfffft weg! Wel een verhuisbericht achtergelaten, zodat alle bezoekers naar het nieuwe blog worden gelinkt. Dit is de nieuwe:
Gewoon in het Nederlands (moet er alleen de Nederlandse WordPressversie nog op zetten) en lekker wit, passend bij dit blog. Hij is nog wel ‘under construction’ en dus aan verandering onderhevig. Zo weet ik bijvoorbeeld nog niet of ik de reacties nu wel of niet open zal laten. Ik kan er namelijk ook een soort van portfolio van maken. Degenen die het weten kunnen immers ook gewoon op mijn Flickr-foto’s reageren.
Maar enfin. Naast het geëtter met smarts.nl heb ik het hardlopen weer opgepakt. Mijn doel was in eerste instantie de 10km, maar omdat de 5km eigenlijk best lekker gaat, heb ik mijn doel verlegd naar de 10 mijl op 1 april 2011. Die datum kwam nou eenmaal zo uit in mijn schema. Ik loop eigenlijk altijd alleen en niet met anderen. Het lopen in mijn up gaat lekker en ik ben bang dat ik te hard ga lopen als ik met anderen zou lopen. Dat betekent dat ik Evy ook weer even heb gelaten waar ze is (in mijn iTunes-bibliotheek) en verder loop op een zelf samengesteld looplijstje. Weet je trouwens hoe heerlijk relaxed het lopen is op Plastic Bertrand met Ça plane pour moi? En als je eens een powersong nodig hebt, dan kan ik je Queens of the Stone Age met No One Knows van harte aanbevelen 🙂
Tot zover wat bezigheden. De nieuwe week (en vooral mijn werk) roept. Het weekend is weer over. Ik wens je voor morgen alvast een goede maandag!
Polaroid Grey
Polaroid (ja, die van de instantfoto’s die ze niet meer wilden maken) kondigt al een tijdje de introductie van een nieuw product aan en over een kleine 3,5 uur gaat het dan echt gebeuren op de CES 2011 in Las Vegas.
“A year in the making, Polaroid Grey Label is a collaboration between two of the most influential icons of our time. Polaroid and Lady Gaga. Join us at Polaroid.com as we reveal the next generation instant experience. Live from CES in Las Vegas. January 6th, 2011 at 3:30pm PST.“
Maar wát het is? Geen idee. Op internet wordt al flink gespeculeerd. En gediscussieerd. Polaroid stootte immers het analoge instantgebeuren af omdat het achterhaald en ouderwets zou zijn. Natuurlijk is de grootste groep gebruikers overgegaan op digitaal. Maar het zou me niets verbazen als zij zich bij Polaroid zo hebben verwonderd over het in leven blijven van de instantfotografie bij die kleine groep nog-wel-gebruikers. Die zo enthousiast bleven dat er as we speak een nieuw productieproces voor die oude instant techniek wordt ontwikkeld bij The Impossible Project. Misschien dat ze bij Polaroid toch graag een graantje mee willen pikken van die wedergeboorte van de instantfotografie.
Of niet. Het is vast ijdele hoop (ik hoop natuurlijk op een nieuwe analoge camera) en ze verschijnen waarschijnlijk gewoon met een nieuw soort PoGo-printer. Want ook bij Polaroid hebben ze de machines niet meer om die oude ‘600’-film te maken. Dus nee, terug naar analoog zal het vast niet zijn. Hoedanook, ik zal het snel weten en nieuwsgierig ben ik zeker!
🙂
Foto van een droom
De opdracht in het vorige postje was: ‘Maak een foto van een droom’. Mijn werk maakt dat ik meer dan ooit het gevoel krijg dat er méér is en dat ik daar iets mee moet doen voor het te laat is. Maar wat te doen?
Het volgen van een opleiding aan de fotoacademie is een droom, maar écht buiten mijn bereik. Zelfs in termijnen zijn de kosten bijna niet te doen. € 15.000,- tot € 28.000,- voor die opleiding gaat mij boven mijn pet. Eigenlijk zijn de afstudeerrichtingen niet mijn richtingen (mooi excuus toch?). Mocht het schip met dubbeltjes euro’s ooit nog binnenvaren, dan is het overigens wel de eerste opleiding waarvoor ik me zal inschrijven.
Zojuist heb ik me aangemeld voor een cursus ‘Fotografie in de kunst’: “In deze cursus bekijken we voorbeelden van fotografen en kunstenaars die het medium fotografie als kunstuiting gebruiken.” De cursus duurt zeven weken en kost nog niet één procent van de prijs voor een opleiding aan de fotoacademie (en nee, vergelijken is inderdaad onzin). Of het iets is? Geen idee. De cursussen bij ToBe staan goed aangeschreven en ik zal het zien. Sowieso leuk om weer es wat te leren in het artistieke gebeuren 😀
Canon T90 met verlopen Kodak Color Gold 200 ISO
Foto van een droom Meer lezen »
Omstandigheden die het werk (bijna) onmogelijk maken
Zojuist een hele post over mijn werk geschreven, maar ook weer weggemikt. Alleen de titel mag blijven. In plaats van de tekst een Polaroid waarop, met betrekking tot mijn werk, vaag op de darkslide een mogelijk nastrevenswaardige opdracht staat:
Omstandigheden die het werk (bijna) onmogelijk maken Meer lezen »
Onzichtbaar
Eindelijk tijd om even wat te schrijven over Berlijn. We gingen er dus zomaar een paar daagjes tussenuit. Mit das Auto -voorzien van milieuzonesticker– en de Garmin op weg. Aldaar aangekomen lekker weer; veel zon en hier en daar een buitje. Een degelijk hotel, zo goed als aan de Kurfurstendamm en een metrocard die ons overal bracht. Berlijn is groot en er zijn veel highlights. Een aantal dingen al eerder gezien, maar voor zuslief was het allemaal nieuw. We hebben onszelf getrakteerd op een busrondrit door de stad, een rondvaart over de Spree, het museum bij Checkpoint Charlie, een wandeling langs de restanten van de muur en, en, en nou ja, zoveel.
Hoogtepunt van de trip was toch wel die restaurantreservering bij ‘Unsichtbar‘ getrakteerd door zuslief (nogmaals dank!). ‘Unsichtbar’ is eten in het donker. Het idee erachter is dat als je zicht niet meer werkt, je andere zintuigen ineens van zich laten spreken. Bovendien is het een superwerkplek voor mensen met een visuele beperking.
Je moet je voorstellen dat we nog in het licht onze bestelling hebben doorgegeven, opgehaald werden door Markus, een visueel beperkte jongeman, die ons de rest van de avond zou bedienen. Hij leidde ons vervolgens naar een donkere ruimte, waar wij ons diner nuttigden. Het was namelijk echt donker. Zo donker dat we niet één enkel streepje of stipje licht konden ontwaren, zelfs niet na twee uur. Het eten was uitstekend, de bediening perfect. In het begin was het zoeken naar de dingen op ons bord en prikten we regelmatig met onze vork mis. We konden bovendien slechts af gaan op het geluid om ons heen, de geuren, de aanrakingen en de smaken van de gerechten die we voorgeschoteld kregen. Lang verhaal kort, een aanrader! En oh, voor als het nog niet duidelijk was, zo donker was het er:
