Een deurpost maken (want die ontbrak :-S), even een stukje muur aansmeren (want die was ‘niet glad’ = understatement), die ‘geweldige’ kleuren neutraliseren (het zou verboden moeten worden!), een muurtje slopen (want zélfs opzettelijk krijgt een normaal mens het niet zo scheef), plafonnetje gestuct, nieuw laminaat gelegd en ga zo maar door. We zijn nu bijna drie weken verder en het krijgt warempel vorm. En nu al durven we te zeggen dat het zoveel meer waard ís dan het wás.
Natuurlijk moeten er steeds de voor-en-na foto’s gemaakt worden, maar ik kon het vanmiddag gewoon niet laten even een ander (lijdend) voorwerp te zoeken. Zuslief stond er namelijk zó geweldig voor. Ja, ik ben de evil-sister van de twee, ik geef het toe 😛 hierbij dus: de trap 🙂
Gisteren de sleutel en pas vandaag echt aan de slag gegaan. SmaRts heeft al verf in haar haar en zus een zere rug 🙂
Joepie; ze (zus) heeft eindelijk weer een (écht) huis voor haarzelf!
Jeeha! Zuslief heeft een geweldig leuk huis gekocht.
Eindelijk weer een echt eigen plekje voor haar. En lekker dichtbij SmaRts!
De veteranendag zit er weer op, zus heeft de medaille binnen. Het bleek vooral een landmachtfeestje, maar dat is evenredig aan de aantallen mensen die per defensie-eenheid uitgezonden worden.
Ik weet niet hoe het op het Malieveld was, maar in Eindhoven hielden we het niet helemaal droog. Ik kreeg als thuisblijver een zilveren roosje van zuslief.
Alles goed, ze is er goed aangekomen. Wel een nachtje moeten missen in verband met het vliegen, dus ik hoop maar dat ze vannacht een beetje kan bijslapen. Morgen is ze weer terug in ons kikkerlandje met gewonden en het stoffelijk overschot van hun collega. Volgende week vrijdag krijgt ze haar veteranenmedaille uitgereikt. Wat mij betreft -net als al die andere jongens en meiden die daar zitten en zaten- dubbel en dwars verdiend!
Yep, straks (als in: vanavond om 21:15 uur) gaat ze weer, Nee, niet een echte missie, maar wel ‘even’ heen en weer voor een ‘medevac’ naar Kabul (Afghanistan). In eerste instantie om de gewonden van afgelopen vrijdag op te halen, maar nu ook voor de gisteren gesneuvelde kameraad. Ook zijn lichaam gaat mee en hierdoor blijft ze een dag-en-nachtje langer in Kabul en komt ze donderdag pas weer terug. Behalve dat het haar werk is, is het toch wel weer spannend. Weer terug naar dat onrustige gebied en voor haar toch weer een paar, met emoties beladen, dagen. Túúrlijk kan ze het; als de beste zelfs! Maar ze blijft wel mijn enige bloed-eigen, waar ik -behalve heel trots- ook bezorgd om ben, omdat ze weer naar dat rotgebied gaat.
Hotlips in actie II Meer lezen »
Voor haar ging het niet door: geen ouders, partner of kinderen die doodongerust achterblijven en tja, slechts een zus. Bovendien was het niet haar eerste uitzending, dus nee, vast niet kijkcijfergevoelig genoeg. Denken we. Ze hebben andere personen geschikter geacht. En gelukkig maar. Dat betekent dat ondergetende gevrijwaard is van haar televisiedebuut…maar zuslief niet. Want die is natuurlijk wél in de buurt van die andere personen geweest toen er gefilmd werd. Meer specifiek: in de buurt van Willem. In de uitzending van gisteren was zuslief al één nanoseconde te zien. Er volgt vast meer in de volgende uitzendingen.
Zuslief kwam natuurlijk niet met lege handen thuis. Nog in de nacht van thuiskomst kwam daar de boerka uit de tas, evanals de Afghaanse (!) teenslippers en de waterpijp. Gelukkig rookt SmaRts alweer een tijdje niet meer, dus huppekee: op de kast dat ding. En de boerka? Die is boerka-groen (nee, geen blauwe). Ik kan me overigens niet voorstellen dat je als vrouw zoiets vrijwillig draagt. Alhoewel…met zo’n ding hoef je je nooit meer zorgen te maken over “wat je vandaag weer eens aan moet trekken” en een bad-hairday zal ook weinig verschil meer uitmaken. Hmm, nee, doe toch maar niet. Geef mij maar de vrijheid van het weer voor de kast te staan en moeilijkheid van kiezen. Met de nadruk op vrijheid dus. Boerkafoto? Die zit er vast wel in. Binnenkort.
Over waterpijpen en boerka’s Meer lezen »
