Mijn buurmeisje.
Geboren 12 maart 2004.
5 Weekjes te vroeg en traumatisch: via een keizersnede.
Vanavond was ik bij haar op visite. De hele avond lag ze in mijn armen.
Zij genoot. En ik ook.
Btw: Foto volgt zsm.
Mijn buurmeisje.
Geboren 12 maart 2004.
5 Weekjes te vroeg en traumatisch: via een keizersnede.
Vanavond was ik bij haar op visite. De hele avond lag ze in mijn armen.
Zij genoot. En ik ook.
Btw: Foto volgt zsm.
Leuke naam Chimène,
Heb jij dat dan ook? Dan denk ik zo klein, zo nog niets weten, hoe zal jouw leven gaan verlopen? Wat zal er op je pad komen? enz. En terwijl ik dat denk wordt er meestal alleen geslapen…. Prachtig om te zien!
Ja, heerlijk. Ik probeer dan dat gevoel terug te halen. Dat ik zelf zo lag. Heerlijk, veilig, geborgen.
En het feit dat zo’n piepklein mensje zich bij mij zo op haar gemak voelt vind ik dan ook weer zó speciaal….
Tja dat is de natuur, zo afhankelijk maar ook niet anders wetend dan dat er ‘ge-, en verzorgd’ zal worden. Doet me denken aan jonge vogeltjes in een nest die met hun bekkies wijd open luid piepend de hele tijd ‘vragen’ om eten…
En Chimène voelt zich ok bij jou omdat jij ok bent!
Of aapjes? 😉
En inderdaad. Alleen maar slapen en eten. Veel eten!
en gewoon heel hard huilen als het eten op zich laat wachten….. Ik verbaas me trouwens ook dat zo’n klein hulpeloos hoopje mens, alles wat zo gewoon lijkt (meestal) kan leren, lopen, praten, lezen enz. wonderlijk toch?
Nou dat zeker!
een keizersnede traumatisch? Nou pff ik weet wel liever dàt dan zonder verdoving zo’n kind eruit baren. Wou dat ik mocht kiezen hier in Nederland!
😉
Traumatisch voor het Kind Pris: Lig je lekker, komen er ineens twee van die grote handen die je uit je lekkere bedje trekken zo de kou in.
Okee, dat eruit duwen (hoe kan dat nou, dat gat is toch vééél te klein…) is ook niks…;-)