Het langste natuurpad van Nederland: het Roots Natuurpad. Lang verhaal kort: bijna 500 kilometer in 19 dagen. Een feuilleton in tig delen. Dit is deel 9.
Dag 9: Vilsteren – Heino
Vilsteren
We hebben zo goed als niets van het songfestival meegekregen. Wie is daar dan ook mee bezig als je van boven naar beneden door Nederland wandelt !?
Om 07:33u stond onze rugzak alweer gereed na een prima nacht in de Herberg. Onze kleding weer droog, fris en fruitig! Het wachten was op het ontbijt dat voor de kamerdeur bezorgd werd (Covid-19, je weet wel). Het ontbijt was prima en zo ontzettend veel dat we een deel ervan als lunchpakketje konden meenemen. We verlieten de herberg met het zonnetje op ons gezicht en gingen op weg naar onze eindbestemming van die dag: Heino. De overnachtingsplek zou bij een mevrouw zijn die een Vriend op de fiets is. Een eerste kennismaking met een overnachting via deze club. Spannend!
Al snel liepen we Vilsteren uit en staken de spoorwegovergang over. Wat een heerlijk rustige ochtend. Alleen het geluid van vogels. We liepen op het Vilstersche veld af en daarna door naar Landgoed Rechteren. Het enig overgebleven kasteel van Overijssel (Kasteel Rechteren) hebben we (toen) helaas niet gezien omdat we daar met een grote boog omheen liepen. Mooi excuus om nog eens terug te gaan.
Op het laatste stukje van het Landgoed liepen we een landgoed-beheerder tegen het lijf. Altijd fijn als dat niet is terwijl je een sanitaire stop moet maken 🙂 Even een praatje gemaakt over flora en fauna op het landgoed en weer door. Boven ons ontstonden dikke wolken en we hoorden steeds naderbij komende donder. Buienradar liet een band van heftige buien zien die binnen afzienbare tijd bij ons zouden zijn. Bij het uitlopen van het landgoed liepen we gelukkig tegen restaurant De Witte Gans aan. En het was lunchtijd. Maarrrr, we hadden een lunchpakketje bij ons. En het was net begonnen te regenen met hagel notabene. Wat te doen? Nou, gewoon naar binnen dus!
Prachtig gelegen op de grens van het Overijssels Vechtdal en Salland en enigszins poepsjiek (Bib Gourmand onderscheiding). Komen wij daar aan, stelletje hikertrash. Gelukkig met weer redelijk schone kleding. Maar natuurlijk wel helemaal all over the place: jas hier, regenbroek daar, rugzak dan maar weer hier. Dure auto’s en dure mensen kwamen hier voor hun rust de lunch gebruiken. Ach, wij eigenlijk ook en de service én het eten was heel goed. Echt en aanrader.
Op de kaart die onze routes aangeeft is het grappig om te zien waar we een beetje bleven hangen. Omdat we onze tracker niet uitzetten laat hij onze bewegingen zien. Zo ook bij De Witte Gans. We hebben er een paar buitjes uitgezeten tot we weer op weg moesten. Dus, met het lunchpakket nog in de rugzak, verlieten wij de zaak om weer in de regen verder te wandelen.
Toen we net weer even op pad waren, werd ik gebeld door de Herberg De Klomp. Of we zijn weggegaan zonder te betalen? Huh? Jullie hadden toch om mijn creditcard gevraagd? Blijkbaar was dat alleen voor de reservering en niet voor de betaling, ook al had ik daar toestemming voor gegeven. Een mail met een betaallink maakte het gelukkig in orde. We zijn dan wel hikertrash, maar geen aso’s. We staken in de stromende regen het Overijssels kanaal over. Wist je dat die in de Canon van Nederland staat? Via modderpaden liepen we op Heino af. Ik kreeg voor de vorm nog even een bloedneus, waarbij Zuslief de gelegenheid nam om daar een foto van te maken. Echt…! 🙂
In Heino aangekomen maakten we uiteraard een praatje met mensen waar we aan voorbij liepen en die ons aanspraken. We kwamen aan bij ons logeeradres. Een alleraardigste wat oudere mevrouw met een schat van een hondje. En ach, ze had ook een paar kippies. Ze had een slaapkamer voor ons gereed gemaakt en vond het erg gezellig dat we er waren. We liepen een rondje in en om de kerk van Heino en aten laat in de middag bij Buuffies. We kochten een klein bloemetje voor onze gastvrouw.
We keken ’s avonds met onze buurvrouw televisie, met de hond op schoot en doken vroeg ons mandje in.
Dag 9 was een goede dag met veel buien en veel lekker eten.
