Vandaag heb ik de sleutel van ons ouderlijk huis ingeleverd (zie in de linkerkantlijn onder “Mijn grootste verdriet”). Vanaf vandaag zijn we die gemeenschappelijke plek kwijt, onze herinneringen, onze jeugd, ‘balletje trap’, verstoppertje spelen.
Hoe moeilijk zal het worden; niet meer daarheen met verjaardagen, feestdagen…..die plek waar zíj altijd waren en waar wij altijd binnen konden vallen…
geen vader en moeder meer
kale boel hier
mijn hart doet zeer
ik woonde hier
vijfentwintig jaar
ik was er al weg
maar wat laat ik daar
gedaan is gedaan
tijd tikt niet terug
slechts vooruit kan ik gaan
met gestrekte rug
vanaf vandaag is die plek
niet meer van ons
definitief afscheid
tijd -ik haat je soms!
Dat is niet makkelijk… Sterkte!
Zeker moeilijk, maar wel erg mooi verwoord. Sterkte…
Het lijkt me echt moeilijk dat dan die dag komt dat ook je ouderlijk huis van je afglijdt.
Je jeugd herinneringen zullen zich van af nu alleen in je hoofd afspelen. Zonder tastbare blikken naar waar je ooit eens gelopen en/of gespeeld hebt.
Jullie hebben met z’n beiden veel werk verricht, ook iets om trots op te zijn. Al was het niet het makkelijkste, dat begrijp ik
*zucht*
Het is verschrikkelijk moeilijk, al die regelzaken en het afscheid nemen van je verleden.
Sterkte!
ja moeilijk, mn vader is in 98 overleden en nu heeft mn moeder een nieuwe vriend. Ze wil graag verhuizen en het huis verkopen mijn broertje woont er nog en wil niet dat het huis verkocht wordt begrijpelijk. Mij maakt het niet meer uit het is nu 6 jaar geleden dat ie overleden is en ik ben nu 2 jaar het huis uit.
Maar voor jou is het nog zo pril…
aparte gewaarwording.
Veel sterkte en succes!
De mooiste en beste herinneringen pakt niemand je af..die zitten in je hart.
ik moest ineens denken aan dit gedichtje wat ik heb geschreven toen mijn baas overleed…
keep them in your heart, forever.
beautiful memories, will stay there forever,
beautiful words, will be there to comfort you,
beautiful people, will be there to hold you…
misschien heb je het al eerder gelezen, dan mag je m weer verwijderen, maar ik vond hem nu zo toepasselijk…
gelukkig heb ik mijn moeder nog , die al 41 jaar in mijn jeugdhuis woont.
pfffffffffffff ik wens je veel sterkte met alle nare dingen die er nog komen.
maar ooit zal de zon ook voor jou weer gaan schijnen
@ Hanneke: nee, die kende ik nog niet. Wel heel mooi!
@ Carla en alle anderen: Geniet van je moeder (en ouders) zolang ze er nog is (zijn)!
het nare is dat je weet dat het moment komt dat dit alles gebeurt en je er niks aan kan doen om het te stoppen.
erg mooi verwoord, maar je neemt alleen afscheid van de materiele dingen, je zal altijd alles meedragen in gedachten en belangrijker in je hart
Mooi gezegd. Herinneringen zijn het belangrijkste, al klinkt dat nu vervelend. Het huis is leeg, maar je hart zit vol. Geniet van alle momenten die je in je gedachten hebt en ze zullen nooit echt gestorven zijn. Ze leven verder in je hart. Want, je bent pas echt gestorven als niemand meer aan je denkt.
Sterkte……….
@ Jacky: Dank en inderdaad. Dat huis is niet ‘hen’. Zij zitten van binnen….