Ik heb een energielek.
Op de een of andere manier sijpelt er altijd veel van mijn energie naar anderen. Met een half woord regel ik alles. “Goh, ik was daar en daar en toen moest ik aan je denken” of “Maak je niet druk, komt goed, word geregeld”. Maar die steeds wegebbende energie is wel onderdeel van mijn moeheid. Soms als ik me dat realiseer, dan weet ik ook dat ik er wat aan moet doen. Gewoon wat vaker nee zeggen. Laat een ander het zelf maar eens oplossen. Worden ze groot en sterk van en ze leren ook nog ’s iets. Lekker makkelijk gezegd. Want de dingen die ik doe, doe ik over het algemeen ook goed. Ik lever geen half werk. Als je iets aan mij vraagt, dan weet je dus ook dat het goed gedaan wordt. Baas weet dat ook (en niet alleen Baas).
Mijn moeheid liep naar een climax. Zo erg dat ik twee afspraken vergat op mijn werk. Vloeide geen bloed uit, maar toch, ik voelde me er niet prettig bij. En ze waren voor mij het duidelijkste signaal dat ik even kon krijgen. Time-out, stap terug! Ik móest er uit. Al was het maar voor even. Even de hersens resetten met andere beelden en indrukken. Superlastminute op vrijdagavond voor de dag erna een hotel geboekt in Parijs. Het was er heerlijk en die 5 dagen voelden wel als 2 weken. 5 Dagen van bezinning en weer even weten waar het leven echt om draait: om leven! Zie hier mijn souvenirs aan Paris.
