Oz

De  watersnood in Australië brengt me bij ieder bericht terug naar mijn verblijf aldaar.

Uit een skivakantie bleef een contact met een stel uit Brisbane, Australië. Over en weer werd geschreven tot het moment daar was dat ik met een vriendin vertrok naar het verre ‘daar beneden’. De bedoeling was er een working holiday van te maken. Dat holiday lukte aardig, naar van working kwam helaas weinig. Gedoe met potjes en pannetjes met je naam erop en corveedienst in een jeugdherberg, aan de verkeerde kant van de weg op een bus staan wachten -kuch- of tijdens de Melbourne Cup opdoffen en met locals de stad ingaan. Veel te druk met andere veel belangrijkere zaken 🙂

Na een kleine drie maanden keerde ik moe maar voldaan huiswaarts met een koffer vol foto’s, duikbrevetten, adressen van nieuw gemaakte vrienden en herinneringen.  De mooiste eilanden gezien, de beste barbie (barbecue, red.) gehouden (toen at ik nog vlees), de meest kleurrijke vogels gezien, de beste lamingtons (mjummie!) gegeten en de vriendelijkste mensen ontmoet. Ik heb maar een ‘klein’ stukje van Australië gezien. We hebben een beetje gezworven tussen Sydney, Cairns en het Barrier Reef. Ons uitval-adres van toen ligt op 500 mtr boven zeeniveau, dus no worries over dat. Maar elders in die regio gaat het minder lekker. Ik denk aan de mensen daar.