Vroeg uit de veren en op weg naar Rotterdam Airport. Daar aangekomen was het een heel gedoe, want wat moeten ze met mensen die geen passagiers zijn maar wel naar een hangar op het vliegveld moeten? Volledig controleren dus, alsof ze wel passagiers zijn: door de detectiepoorten, fouilleren, tas en jas op de band, je kent de routine misschien wel. Na een kop koffie met z’n allen de bus in en op naar de hangar. Daar werd onder begeleiding van een big band het bestickerde vliegtuig in al zijn (haar?) glorie aan ons getoond, terwijl onze namen in laser over de witte wanden van de hangar gleden. Geweldig om al die foto’s eindelijk echt op dat vliegtuig te zien.
Nadat we met z’n allen de ‘fotokist’ bestudeerd hadden (‘Kijk, die man draagt hetzelfde als op z’n foto!’), werd met een speech van Willem (commercieel directeur) de prijs officieel uitgereikt: de brief met de twee retourtickets, de ingelijste foto en het compactcameraatje. Het geheel werd beklonken met een glas champagne, taart en swingende muziek van de band. Wij mochten weer naar de hal en ‘ons’ vliegtuig werd de hangar uitgesleept. Op weg naar Amsterdam. Daar gingen we…okee, onze foto’s dan. En mocht je voor april nog met hen vliegen, dan bestaat dus de kans dat je in het bestickerde vliegtuig stapt. Want tot dan blijven de foto’s er in ieder geval op zitten. Met dank aan buurman B. voor het maken van de foto’s!
