rugzak

Dag 12: Dinsdag 21 mei 2019: Tarfside Village Field – North Water Bridge, 25,9 km

Dit bericht is onderdeel van een aantal berichten die gaan over de wandeltocht die mijn zus en ik in mei 2019 gaan lopen. Met deze berichten probeer ik mezelf voor te bereiden op de tocht. Door de route stap voor stap uit te schrijven, zie ik welke bijzonderheden we onderweg tegen gaan komen en kan ik alvast een beetje inplannen waar we wanneer zullen aankomen. Daarnaast hoop ik dat het voor jou als lezer ook leuk is om mee te gaan in onze voorpret. Op zijn minst hoop ik dat er een klein beetje informatieve waarde zit in deze berichten. Schotland is immers een prachtig land!

Dag 12. De eennalaatste dag van ons wandelavontuur. Ook wel een beetje een pittige met bijna 26 kilometer en we eindigen kamperend, maar wel op een èchte camping. Het is in ieder geval fijn om te weten dat morgen maar een dag van 12,5 kilometer is en ook nog eens de laatste wandeldag. Morgen staan we met ons voeten in het water van de Noordzee. Maar eerst vandaag nog. Misschien zijn we ondertussen zo melig van al dat wandelen en kamperen dat we zo lopen:

Retreat (breakfast & museum!) – cross river at NO 534 782 – dir Edzell by Rocks of Solitude – go to (NO 588 730) “Blue Door” walk on E-bank of Esk to Gannochy (https://www.walkhighlands.co.uk/angus/edzell.shtml) – Edzell: Tuck Inn (in village for refreshments) – suspension footbridge (NO 602 690) beside post office in Edzell – carry on to campsite at North Water Bridge 

Onze vetter (aangevuld door Ali & Sue) schreef over vandaag: ‘As this day is through more pastoral land it is not easy to find good discreet campspots or clean water. I suggest you have a second breakfast at the Retreat and walk to Edzell by the Rocks of Solitude.

There is a bridge about NO 580 742 where you can cross the river and access the path alongside the east side of the river to the Gannochy Bridge from where another path leads into Edzell, for fish and chips, pasta, soup, haggis, or just ice cream. (Ali & Sue – there is now a new bridge around NO 580 741 which gives you access to the beautiful “Blue Door” – walk on the east bank of the river by the Rocks of solitude). You can stay there or carry on to the campsite at North Water Bridge, taking the footbridge beside the post office in Edzell.’

Tarfside & Retreat

We breken vroeg op bij het Village Field in Tarfside. Ik gok dat we hier niet alleen zullen zijn. Iedereen loopt wel zijn eigen unieke route, maar iedereen wil ook op tijd bevoorraden of eens een keer fatsoenlijk douchen. Op bepaalde plekken zullen we zeker andere challengers tegen komen. Ik gok dat dit ook zo’n plek is.

Na ongeveer 2 kilometer komen we bij de Retreat. Ik weet niet of we het tweede (of gewoon ons eerste?) ontbijt hier moeten nuttigen, maar handig is het wel om hier onze watervoorraad bij te vullen en met voldoende water op pad te gaan. Daarna lopen we door het gebied van Glen Esk in. Bij de dag van gisteren voegde ik al een pdf met wandelpaden daar. In die folder staat ook een stuk van onze route van vandaag. Voor de zekerheid plak ik hem hier nog een keer.

Als we 5 kilometer gewandeld hebben, steken we de river North Esk over via een brug die op de kaart staat, maar waarvan ik de naam niet kan achterhalen. Het water van de North Esk loopt de Noordzee in! We zijn er bijna, we zijn er bijna! 🙂

Weetje: The North Esk (Scottish Gaelic: Easg Thuath) is a river in Angus and Aberdeenshire, Scotland. It is formed by the meeting of the Water of Mark (from Glen Mark) and the Water of Lee (from Loch Lee), and enters the North Sea four miles north of Montrose and makes the boundary between Angus and Aberdeenshire at certain stages in its course.^[1] In the 19th century it was also noted as a good point for fishing. (bron)

We lopen dan om de Craig of Dalhastnie heen, maar we zouden ook tussen die heuvel en een ernaast: Bulg, kunnen lopen. We komen dan niet hoger dan 300 meter en uiteindelijk komen we op het zelfde punt uit. In tijd zal het niet veel uitmaken. We moeten ter plekke maar even kijken.

Rocks of solitude

We volgen we de North Esk River weer tot we bij de Rocks of Solitude (prachtige naam!) komen. Als we daar zijn is het ons niet helemaal duidelijk hoe we gaan lopen, waar we kunnen oversteken en waar nou die fameuze blauwe deur zit. Hier zijn wat aanwijzingen. En hier een waarschuwing dat een pad gesloten is. We moeten maar kijken. Aan de westkant van de rivier (vanaf een kaart bekeken0 lijkt het minder mooi dan aan de oostkant. Daar passeren we ook een camping Glen Esk Caravan Park en een retreat (The Burn). We hebben er dan zo’n 13 kilometer op zitten. Dan kunnen we hier al gaan lunchen of nog even wachten tot we in Edzell zijn.

Edzell lopen we weer in via de de Gannochy Bridge en Gannochy of -als we aan de westkant blijven lopen- later via de Shaking Bridge of Edzell, als we die kunnen vinden. De Tuck Inn wordt aangeraden voor de lunch, misschien moeten we dat maar doen!

Als we lekker volgegeten zijn, is het nog zo’n 5 of 6 kilometer naar onze eindbestemming van die dag: Dovecot Caravanpark. Er is volgens de reviews voldoende warm water, maar of er ook meer is dan dat weet ik zo gauw niet. Nou ja, nog 1 avondje eten van de brander moet lukken toch? En anders lopen we nog even 5 kilometer terug naar Edzell 🙂 Geintje.

We gaan wel vieren dat vanavond de LAATSTE keer is dat we ons tentje opzetten. Morgen nog de laatste 12,5 kilometer wandelen. Morgenavond in een echt bed! Whoohoo, we zijn er bijna! Dit was dag 12!

Dag 11: Maandag 20 mei 2019: Shiel of Glentanar – Tarfside Village Field, 17,2 km

Dit bericht is onderdeel van een aantal berichten die gaan over de wandeltocht die mijn zus en ik in mei 2019 gaan lopen. Met deze berichten probeer ik mezelf voor te bereiden op de tocht. Door de route stap voor stap uit te schrijven, zie ik welke bijzonderheden we onderweg tegen gaan komen en kan ik alvast een beetje inplannen waar we wanneer zullen aankomen. Daarnaast hoop ik dat het voor jou als lezer ook leuk is om mee te gaan in onze voorpret. Op zijn minst hoop ik dat er een klein beetje informatieve waarde zit in deze berichten. Schotland is immers een prachtig land!

Oh dear, dag 11 alweer. Vandaag is eigenlijk de laatste dag in de echte remoteness van de Schotse Hooglanden. Vanaf morgen zal het meer en meer bebouwde kom zijn. Daar nog maar even niet aan denken. Vandaag is de dag dat we een berg gaan beklimmen. Yeah!

En oja, vandaag is de dag dat onze ouders 53 jaar geleden trouwden: 20 mei 1966.

Follow Mounth Road path S towards Mount Keen – pass Mount Keen on lowlevel route (GWA: if weather permits take summitroute) (Queen’s Well NO 419 828) – down at end of Glen Mark (Invermark castle) follow hilltrack past Westbank (if weather & time permits: Hill of Rowan & monument) – Tarfside beside St Drostan’s Lodge – camp in village field near school.

Al vrij snel nadat we vertrekken, starten we met klimmen, al binnen de eerste kilometer eigenlijk. Bij het inleveren van onze routesheet zijn we uitgegaan van slecht weer op deze dag. Daarom hebben we aangegeven dat we de lage route om Mount Keen nemen en dat betekent dat we niet hoger komen dan 762 meter. Niet over de top dus.

Maar we hebben ook een ‘goed-weer-alternatief’ aangegeven: bij goed weer gaan we wèl over de top en die is 939 meter hoog. Ik denk ook dat het leuk is om die ambitie na te streven.

Why climb it? 

• You might spot majestic red deer in Glen Esk and Glen Tanar.
• Sweeping views over open moorland from the top.

A vast dome rising out of the open countryside, Mount Keen is Scotland’s most easterly Munro and ideal for beginners as it has a relatively straightforward path to the top. The simplest and quickest route is to tackle it from Glen Esk, but you also have the option of ascending via scenic Glen Tanar.

Wij doen het dus vanaf De Glen Tanar – kant (maar dan Shiel of Glentanar). Dan hebben we op onze wandeltocht in ieder geval één hele echte berg gewandeld. Op de schermprint van de fly-through is goed te zien dat we vrij snel omhoog gaan. Dat betekent ook dat hoewel we vandaag maar 17 kilometer wandelen, we daar langer over zouden doen dan gewoonlijk als je rechtuit loopt.

Leuk weetje: Mobile phone reception is excellent from the summit for Vodafone and O2 users and possibly many others as there is a direct line of sight with the Durris mast.

Ik ben benieuwd of we op de 11de dag al iets gezien hebben van Ptarmigans (patrijzen). Ze zijn vrij uniek voor het Schotse Hoogland en ik zie foto’s van Mount Keen op internet waar mensen deze prachtige vogels gespot hebben.

The ptarmigans we have here in Scotland (Lagopus muta millaisi) are endemic, meaning they are not found anywhere else in the world. They often exhibit variable patterning in their feathers, for example retaining some grey feathers among their white winter plumage. This is thought to have developed in response to Scotland’s sometimes patchy snow cover, so they can be camouflaged against both the snow and exposed mountainsides.

Na de top en de foto’s om het later te bewijzen :-), dalen we weer af en na iets van 8,5 kilometer komen op de plek van de Queen’s Well. Dat is ook het punt waarop we door Glen Mark gaan wandelen, genoemd naar het water dat er door loopt: Water of Mark, hoe kon het ook anders.

Een klein stukje maar, want 4 kilometer verder, net voorbij Loch Lee en Invermark Lodge, lopen we via het Invermark Castle Glen Esk in. Op zoek naar informatie over Glen Esk, liep ik tegen deze routekaart aan. Klik op de download-link hieronder om te bekijken.

Misschien is dit wel een mooie plek om te lunchen? We zijn dan zo’n 12 kilometer onderweg. Vanaf dat punt gaan we ook weer oostelijk lopen richting Tarfside. Na zo’n 2,5 kilometer komen we bij Hill of Rowan en een monument dat daar staat. We kunnen er langs of er overheen, waar we zin in hebben. Na weer zo’n 2,5 kilometer bereiken we onze bestemming voor die dag: St. Drostan’s Church & Lodge.

Onze vetter schreef over vandaag: I hope you get a good day as the view from Mount Keen is worth the effort.  When down at the end of Glen Mark it is worth taking the hill track past Westbank rather than staying on the road. This takes you into Tarfside beside St Drostan’s Lodge beside the church. You are sure of a warm welcome, tea cake and tasty scones. You may be able to stay there or have an evening meal, but you cannot pre-book, it is first come first served. Rather than push on to the Retreat, I suggest you plan to camp in the village field near the school where there are toilet facilities and a water supply. There are sure to be lots of other Challengers around who might tell you about the local Masons Arms.

Nou, daarmee komt een eind aan dag 11. Op naar dag 12, de eennalaatste dag van onze wandeling. We zijn er bijna!