200 km wandelen door de Alpen van Zuid Frankrijk. De weg ernaartoe, de wandeling, de mensen, de wanhoop, de angst, de euforie, de berghutten, de trots, de hitte, de zee én de speciale missie op de terugweg. Dit was weer een memorabele trip. In een aantal delen schrijf ik over deze wandeling. Dit is deel 3.
200 km wandelen door de Alpen van Zuid Frankrijk. De weg ernaartoe, de wandeling, de mensen, de wanhoop, de angst, de euforie, de berghutten, de trots, de hitte, de zee én de speciale missie op de terugweg. Dit was weer een memorabele trip. In een aantal delen schrijf ik over deze wandeling. Dit is deel 2.
200 km wandelen door de Alpen van Zuid Frankrijk. De weg ernaartoe, de wandeling, de mensen, de wanhoop, de angst, de euforie, de berghutten, de trots, de hitte, de zee én de speciale missie op de terugweg. Dit was weer een memorabele trip. In een aantal delen schrijf ik over deze wandeling.
Dat er een teleurstelling overkomen moest worden, was wel duidelijk. Of er ooit nog gewandeld zou worden was nog maar de vraag. Hoe groot de teleurstelling was, blijkt wel uit het feit dat we -op een wandeling met ezels na- pas (!) half november voor het eerst écht weer zijn gaan wandelen.
Wat we ervan maakten: Sandwood Bay – Montrose. Na 5 dagen stopte onze Challenge. Ik heb ons afgemeld bij Challenge Control en we hebben geprobeerd er een vakantie van te maken. Het eerste deel van de alternatieve Challenge lees je hier.
Na 5 dagen stopte onze Challenge. Ik heb ons afgemeld bij Challenge Control en we kwamen een dag eerder dan gepland aan in Aviemore. Uitermate teleurstellend. Zelfs van wildkamperen was het nog niet eens gekomen. Hoewel de nacht in de bothy aardig ‘wild’ was, maar nee. Niet in de zin van wildkamperen. We hadden in Aviemore inmiddels wel Mark’s auto tot onze beschikking. Dat is een luxe waarmee een roadtrip ineen een goed alternatief voor onze challenge leek. Afhankelijk van het herstel van Zuslief zou wildkamperen ineens weer een optie zijn in combinatie met dagwandelingen.
Eindelijk was het dan zover. Tasje ingepakt, schoenen klaar en met de trein naar Schiphol. We vlogen op dinsdag vanaf Schiphol. Dat weekend was het er mega druk geweest. Wij hadden die dinsdag gelukkig weinig last. De Ikea Frakta tas werkte weer prima als flight bag. Eén van de grondstewardessen vond dat iedere passagier die voortaan maar moest gebruiken voor de rugzak. De weegschaal gaf bij het inchecken 10,5 kg aan. Best netjes. De vlucht verliep verder prima en bij aankomst op Inverness was het nog droog. Het mooie van die Ikea-blauwe tas is dat je ‘m ook meteen spot op de bagageband. Mark stond ons op te wachten en even later arriveerde ook Phil. Team Hiking Sisters was compleet!
Een van onze teamleden liep alvast het eerste stuk van onze geplande route: een rondje Falls of Glomach. Nu blijkt potverdorie bij regen dat pad zo goed als onbegaanbaar. Laat de weersverwachting in die eerste dag(en) nu net regen zijn!
Dag 12: Dinsdag 24 Mei 2022: Stonehouse – Stonehaven, 17,7 KM
Dit bericht is onderdeel van een aantal berichten die gaan over de wandeltocht die mijn zus en ik in mei 2022 gaan lopen. Met deze berichten probeer ik mezelf voor te bereiden op de tocht. Door de route stap voor stap uit te schrijven, zie ik welke bijzonderheden we onderweg tegen gaan komen en kan ik alvast een beetje inplannen waar we wanneer zullen aankomen. Daarnaast hoop ik dat het voor jou als lezer ook leuk is om mee te gaan in onze voorpret. Op zijn minst hoop ik dat er een klein beetje informatieve waarde zit in deze berichten. Schotland is immers een prachtig land!
Stonehouse – E to Mergie – Snobcot – Bossholes – SE to Nether Swanley – Cheyne Hill – cross Cowie Water twice to avoid A957 (Findlayston & NO 8558 8782) – E to Stonehaven – SE to Dunnottar Castle – Finish!
De laatste wandeldag is aangebroken. We lopen de beschaving in op weg naar Dunnottar Castle en naar de beste fish & chips van het Verenigd Koninkrijk 🙂
DAG 12: MaanDAG 23 MEI 2022: Water of Feugh – Stonehouse, 32,4 KM
Dit bericht is onderdeel van een aantal berichten die gaan over de wandeltocht die mijn zus en ik in mei 2022 gaan lopen. Met deze berichten probeer ik mezelf voor te bereiden op de tocht. Door de route stap voor stap uit te schrijven, zie ik welke bijzonderheden we onderweg tegen gaan komen en kan ik alvast een beetje inplannen waar we wanneer zullen aankomen. Daarnaast hoop ik dat het voor jou als lezer ook leuk is om mee te gaan in onze voorpret. Op zijn minst hoop ik dat er een klein beetje informatieve waarde zit in deze berichten. Schotland is immers een prachtig land!
Water of Feugh – SE Wood of Easter Clune cross Water of Aven* at NO 6115 8978 – The Drummels – Scolly’s Cross – continue S on road to NO 648853, via Garlot Hill, Tipperweir, South Dennetys (main track through the wind farm) – N at NO 7279 8520 – E to North Dennetys – Stonehouse (phone-in)
Dag 12 alweer. Wat gaat het hard. Vandaag zo’n beetje de laatste heuvels en veel bos. En windmolens in het Fetteroso Forest.