Dit bericht is onderdeel van een aantal berichten die gaan over de wandeltocht die mijn zus en ik in mei 2022 gaan lopen. Met deze berichten probeer ik mezelf voor te bereiden op de tocht. Door de route stap voor stap uit te schrijven, zie ik welke bijzonderheden we onderweg tegen gaan komen en kan ik alvast een beetje inplannen waar we wanneer zullen aankomen. Daarnaast hoop ik dat het voor jou als lezer ook leuk is om mee te gaan in onze voorpret. Op zijn minst hoop ik dat er een klein beetje informatieve waarde zit in deze berichten. Schotland is immers een prachtig land!
TGOC 2022 zal anders zijn dan de vorige. We weten niet of het doorgaat, we weten niet of wij wel naar de UK mogen reizen tegen die tijd. Als het wel mag, mogen we dan af en toe overnachten in hotels? Of moet alles wildkamperend gebeuren. En wat doen we met de bevoorrading? Kunnen we nog ergens pakjes naartoe sturen of moeten we de hele voorraad eten direct op ons rug meenemen? Zoveel vragen. We hopen dat we gezond blijven en dat het doorgaat. Voor dit blog ga ik nu maar even uit van het beste scenario. Aanpassen kunnen we en willen we zeker doen als dat nodig blijkt.
Wandelend door Schotland van west naar oost. In 2019 deden we het voor het eerst en wilden het opnieuw doen in 2020 en in 2021. Helaas liepen 2020 en 2021 in de soep door een pandemie. Vaccinaties geven hoop. Plannen worden weer gemaakt en onze inschrijving bleef geldig. Zal in het in 2022 dan toch echt weer gaan gebeuren? Ik maakte eerder al een paar ‘vooruitkijkjes’, maar stopte daar weer mee omdat het steeds niet doorging. Gisteren hebben we onze vluchten geboekt, dus het lijkt erop dat ik me weer kan voorbereiden. En ik weet van mezelf dat ik het me echt eigen maak als ik erover schrijf en de route pas voor pas ontdek op deze manier. Dus zal ik dan maar weer? De eerder gemaakte vooruitkijkjes zal ik aanpassen naar 2022 en zijn te vinden onder deze verzamellink.
Het is bijna februari en covid is nog hier. Op dit moment zitten we in een lockdown met een avondklok. Zuslief ontving gisteren haar tweede Pfizer vaccinatie en kan er voorlopig tegen. Ze is als SEH-verpleegkundige essentieel en krijgt -terecht- voorrang. Ik ben eigenlijk best onbeduidend en mag achter aansluiten. Met het gestuntel van de EU in de deals met de farmaceutica in het achterhoofd, denk ik dat ik ergens tegen het eind van 2021 aan de beurt ben voor mijn vaccinatie.
Post uit Newtonmore
Ali & Sue mailen regelmatig vanuit TGO headquarters met updates rondom de challenge. Ze vragen nog steeds mensen hun route in te zenden voor zover nog niet iedereen dat gedaan heeft. Maar ook bouwen ze een voorbehoud in. Het ziet er covid-wise ook niet zo goed uit voor mei. Er zijn Britse, Zuid-Afrikaanse en Braziliaanse varianten van het virus in omloop. En waar ik me ook zorgen over maak is dat het AstraZeneca vaccin, dat vooral in de UK gebruikt wordt, volgens het Robert Koch Instituut minder effect heeft bij mensen ouder dan 65 jaar. Uiteraard wordt dat in de UK, waar nu inmiddels zo’n 6 miljoen mensen zijn gevaccineerd, betwist. Geen idee of die effectiviteit nog van invloed zal zijn op het loslaten van de maatregelen te zijner tijd, we gaan het meemaken.
Wat de challenge betreft wordt er wel nagedacht over alternatieven. Natuurlijk kunnen we een jaar overslaan, maar liever niet. We kunnen de tocht ook verplaatsen naar juni of juli. Van Zuslief weet ik al dat zij in die periode niet kan. Een van onze Engelse medewandelaars zal dan ook niet meelopen en ik snap best waarom: midges. Hoe later in de zomer hoe meer dat er zullen zijn. Maar ja, alleen al het feit dat Zuslief niet later kan lopen, zal bij verplaatsen betekenen dat wij overslaan tot volgend jaar. Het zal toch in 2022 wel weer een beetje terug naar normaal zijn *doet schietgebedje*?
Deel van onze routesheet
Alternatieven
Koffiedik kijken. Want zo zien alternatieven er op dit moment uit. Maar, door een vage waas in de nabije toekomst kijkend, zouden we de volgende opties hebben:
Is de challenge afgelast, maar is reizen naar de UK en Schotland mogelijk, dan zou het kunnen zijn dat we de tocht alsnog gaan lopen. Dan maar niet georganiseerd, gewoon op eigen houtje. De vluchten zijn geboekt, de accomodaties tussendoor ook. Als die onverhoopt gesloten blijven, gaan we de hele tocht wildkamperen. Onze medewandelaars hebben al te kennen gegeven desnoods een keer naar de Hooglanden te rijden om her en der langs onze route eten te gaan verstoppen als herbevoorrading onderweg niet mogelijk is. In het allereerste geval zullen we eten voor twee weken moeten meenemen. Geen idee of dat realistisch is, maar ik gok dat dat niet nodig hoeft te zijn. We zullen vast ergens pakjes heen mogen sturen.
Gaat die hele tocht niet door omdat we niet naar de UK mogen reizen, maar wel elders binnen Europa, dan zou ik opnieuw naar de Dolomieten willen afreizen. Waarschijnlijk niet met Zuslief, maar wel met wederhelft. Hup de auto in en gaan met die banaan. Tentje mee om daar te kamperen en onderweg overnachten in de auto als een ander verblijf niet kan.
Kilometers maken
Met enige regelmaat maken Zuslief en ik wandelkilometers. Sinds kort ook weer met een volle rugzak om. Is het niet als training voor de challenge, dan wel om die coronakilo’s eraf te wandelen. Want ook nu weer geldt: alle kilo’s die er eerder af zijn, hoeven we niet mee te zeulen. Dat doen we in NL en als het even kan naar een gebied waar het niet al te druk is. Zo waren we laatst in het Mastbos in Breda en op de Amerongse Berg in de Utrechtse Heuvelrug. Beetje oppassen dat je niet op de hoofdpaden loopt. Kies je de kleinere paadjes, vooral die met veel modder, dan blijf je weg van de grootste meute. Het is een beetje behelpen. De Amerongse berg is met zijn 66 meter geenszins te vergelijken met Schotland. We kunnen nu de afstanden trainen, maar de hoogtes niet. Zodra het weer kan schieten we de Ardennen in, of de Eifel. Of pikken we een weekendje Dartmoor zoals in voorjaar 2020 eigenlijk al het plan was maar niet doorging. Ja, het is een beetje behelpen, maar we vermaken ons best.
Dag 6: Woensdag 19 mei 2021: Glen Mazeran – Aviemore, 27,7 km
Dit bericht is onderdeel van een aantal berichten die gaan over de wandeltocht die mijn zus en ik in mei 2021 gaan lopen. Met deze berichten probeer ik mezelf voor te bereiden op de tocht. Door de route stap voor stap uit te schrijven, zie ik welke bijzonderheden we onderweg tegen gaan komen en kan ik alvast een beetje inplannen waar we wanneer zullen aankomen. Daarnaast hoop ik dat het voor jou als lezer ook leuk is om mee te gaan in onze voorpret. Op zijn minst hoop ik dat er een klein beetje informatieve waarde zit in deze berichten. Schotland is immers een prachtig land!
Dag 6. Vandaag lopen we aan de andere kant van River Findhorn. Aan het eind van deze dag zullen de weersomstandigheden bepalend zijn voor hoe en wanneer we verder gaan na vandaag. Maar daarover later meer.
Carn Ruighe Shamrhaigh – track south of Carn an Ailean – the Old Military Road – Sluggan – continue with the OMR to Kinveachy Lodge then head S on forest tracks to NH889 140, then into Aviemore High Range Lodge Hotel (phone-in + resupply).
Dag 6: woensdag 19 mei 2021: Glen Mazeran – Aviemore, 27,7 km
Commentaar van de Vetter
Onze ‘vetters’ schreven over vandaag: First of all I would suggest placing a rest day at Aviemore so if you do run across any problems you have some time to play catchup. A better route into Aviemore is to continue with the OMR to Kinveachy Lodge then head S on forest tracks to NH889 140, then into Aviemore.
Foul Weather Alternative: I would suggest carrying on to Aviemore where you will be able to get a forecast for the next few days and make your decision then. I would want a 48 hour clear window for your proposed route over Cairn Gorm so if the weather forecast is poor for 20th you could remain in Aviemore and take a rest day. If the weather is to clear for the 20/21th, you have plenty of time in hand on your originally proposed route; which is of course what I am working from. If the forecast for 20/21th is not good then you can move on without delay.
"Neh, dit was een eenmalig iets. Er zijn nog zoveel wandelingen die we willen doen..."
Met die mening kwamen we terug van ons grote wandelavontuur in Schotland. Ondanks dat iedereen zei dat het een ‘social event’ was en ‘highly addictive’. Nou, wij dachten dat het allemaal zo’n vaart niet zou lopen. Maar ergens na alle festivals en toen het werk alweer zo lang gaande was, ging het toch kriebelen. Vooral de contacten die we er aan hebben over gehouden zijn hartstikke leuk. De foto’s van de medechallengers in onze ‘not the A-team’ whatsappgroep deden er bovendien nog eens extra aan bijdragen. De een ging naar Schotland, de ander verblijft in Puerto Rico, maar ging wandelen op de Appalachian trail en weer anderen stuurden vergezichten vanuit de Franse Alpen. Daar zitten wij dan in ons gekke platte land. En dat van je tentje opzetten in the middle of nowhere is toch ook wel wat. Stiekem hebben we dus toch een beetje heimwee naar Schotland. Net zo stiekem was ik al op zoek gegaan naar een nieuwe route. Op 13 september was daar weer de oproep voor de TGO Challenge 2020. Na kort overleg besloten we om ons toch maar weer in te schrijven.
350 kilometer te voet en volledig zelfvoorzienend van de westkust van Schotland naar de oostkust
Ik had de tocht al van dag tot dag doorgenomen en beschreven. Ineens is het vandaag en is de tocht alweer dagen achter de rug. Hoe ging het? Hier een korte beschrijving van de dingen die we meemaakten. Ik zal het niet te lang maken en ik zal linken naar een videootje op Youtube.
Al lang te voren vastgelegd: een paar dagen bivak in de Ardennen. Zomaar op de bonnefooi via Viewranger een route uitgestippeld alsof het onze route in Schotland is. België is een land waar iets meer wildkampeerplekken zijn dan Nederland: bivak of -zo u wilt- op z’n Franstalig: bivouac. Om de Schotse Hooglanden in wandelervaring een klein beetje te benaderen, leek de Ardennen het meest geschikt om te wandelen.
Van Hives, naar Gives, naar Houffalize, naar La Roche en Ardennes
Dag 1 – Zaterdag
Op zaterdag vroeg zijn we vroeg vertrokken met de auto. Onderweg een goeie bak koffie gedaan in een soort van pub naast en boven een oorlogsmonument en door op weg naar Hives, waar we dachten ergens de auto te parkeren. Hives bleek echter een dorp te zijn waar geen publieke parkeerplaats was, behalve dan de stoep voor iemand’s huis. We zijn daarom maar doorgereden naar het volgende gehucht (en hebben zo wat kilometers van onze eerste wandeldag afgesnoept) en we hebben uiteindelijk naast een boerenbedrijf de auto weggezet. Met een briefje achter het raam wanneer we terug zouden zijn en een telefoonnummer erop voor het geval iemand die 25-jaar oude Nederlandse Twingo wilde wegslepen.
Dag 3: Zondag 12 mei 2019: Alltbeithe – Laddie Hut, 28,3 km
Dit bericht is onderdeel van een aantal berichten die gaan over de wandeltocht die mijn zus en ik in mei 2019 gaan lopen. Met deze berichten probeer ik mezelf voor te bereiden op de tocht. Door de route stap voor stap uit te schrijven, zie ik welke bijzonderheden we onderweg tegen gaan komen en kan ik alvast een beetje inplannen waar we wanneer zullen aankomen. Daarnaast hoop ik dat het voor jou als lezer ook leuk is om mee te gaan in onze voorpret. Op zijn minst hoop ik dat er een klein beetje informatieve waarde zit in deze berichten. Schotland is immers een prachtig land!
Vandaag wandelen we minstens 28 kilometer, dus het is opnieuw zaak om niet al te laat weg te gaan. We hoeven vandaag niet superhoog te klimmen, maar het hoogste punt vandaag is toch nog steeds een kleine 500 mtr. Bij zeg, een relatief trage 3 km per uur, zijn we zeker 9 uur onderweg. Misschien gaan we wel sneller, maar laten we even van langzaam uitgaan, dan kan het alleen maar meevallen. Willen we dus op een redelijk tijdstip op ons volgende eindpunt aankomen, is een vertrek vòòr 9 uur ’s morgens geen gek idee, lijkt me.
Continue along Easter Glen Quoich, cross the River Loyne at NH 091 055 (or if high up further) and go by the Mam na Seilg to the road towards Poulary – roadbridge over River Garry near Poulary – track to bridge (NN129 999 not yet on map) which connects to tracknetwork towards Wester Mandally – find campspot near Laddie Hut
Dag 2: Zaterdag 11 mei 2019: Barrisdale – Alltbeithe, 22.8 km
Dit bericht is onderdeel van een aantal berichten die gaan over de wandeltocht die mijn zus en ik in mei 2019 gaan lopen. Met deze berichten probeer ik mezelf voor te bereiden op de tocht. Door de route stap voor stap uit te schrijven, zie ik welke bijzonderheden we onderweg tegen gaan komen en kan ik alvast een beetje inplannen waar we wanneer zullen aankomen. Daarnaast hoop ik dat het voor jou als lezer ook leuk is om mee te gaan in onze voorpret. Op zijn minst hoop ik dat er een klein beetje informatieve waarde zit in deze berichten. Schotland is immers een prachtig land!
Na hopelijk een goede nacht, breken we onze tentjes -gezien de afstand die we moeten lopen- niet al te laat op en vervolgen onze weg over het pad langs Barrisdale Bay rechtsom met Loch Hourn aan onze linkerkant.
Route 250 SHT- Walk E to Runival – Kinloch Hourn (Heronry & Tea room)– cross river to Kinloch Hourn Lodge at NG 951 071 – follow path SE and N to the Allt Coire Sgoireadail – through to Glen Quoich – find campspot at shooting lodge at Alltbeithe
We lopen ietwat oostwaarts en dicht langs het water van het meer.
Dag 2: Barrisdale – Alltbeithe
Ongeveer halverwege het meer, passeren we Runival. Daar staan wat gebouwen, maar of ze nog een functie hebben, kan ik nergens goed terugvinden. Over Runival schreef onze ‘vetter’ het volgende: The wooded Eilean Mogh-sgeir near Runival is a heronry so you may see some of the birds along the shore.
